Η ιδιωτικοποίηση του βασικού αυτού κοινωνικού αγαθού προωθείται με πλάγιους τρόπους. Η Κυβέρνηση προωθεί την αναθεώρηση του πλαισίου στην κοστολόγηση του νερού για να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός κοστολόγησης και τιμολόγησης χωρίς δημόσιο έλεγχο.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις, πολίτες, εργαζόμενοι σε Δημόσιες και Δημοτικές επιχειρήσεις ύδρευσης και τα συνδικάτα των ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ και ΔΕΥΑ, προσφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και αντίθετη με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία η Υπουργική Απόφαση (ΦΕΚ Β’ 5438/27.09.2024): «καθορισμός των γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος».
Όπως και στην ενέργεια
Ο κ. Σκυλακάκης είχε αναφέρει για «κλιμακωτές χρεώσεις», για «ξεκάθαρους κανόνες που θα ελέγχονται από την αρμόδια ρυθμιστική αρχή» και βλέπουμε τι γίνεται στην ενέργεια με τις αυξήσεις να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Που είναι η αρμόδια ρυθμιστική αρχή να ελέγχει ως προς τη μείωση των τιμών των παρεχόμενων υπηρεσιών της ενέργειας!
Το νομοθετικό πλαίσιο που διαμορφώνει η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν εξασφαλίζει ενιαία για όλη την χώρα δημόσια διαχείριση, εποπτεία και έλεγχο του νερού, αλλά προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες αγοράς υπηρεσιών ύδατος και μετατρέπει βήμα-βήμα ένα βασικό κοινωνικό αγαθό για την ζωή μας σε προϊόν κέρδους για τους ιδιώτες
Οι ιδιώτες στοχεύουν μόνο στο κέρδος και η διαχείριση του νερού έχει πολύ μεγάλα κόστη και δαπανηρές επενδύσεις σε έργα σε όλο το δίκτυο, για παροχές και για της εξασφάλιση της ποιότητας του πόσιμου νερού. Κόστη που κανείς ιδιώτης δεν θα δαπανήσει όπως έγινε και διεθνώς.
Επιπτώσεις ιδιωτικοποίησης του νερού σε παγκόσμιο επίπεδο
Η ιδιωτικοποίηση του νερού επίσης είχε αποτύχει σε διεθνές επίπεδο λόγω και της αύξησης της τιμής του κατά 35% έως 40% στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία.
Η εφημερίδα Guardian είχε προβεί σε μία έρευνα την περίοδο 2010-2018 σε 12 πόλεις των ΗΠΑ και το κόστος του νερού αυξήθηκε κατά μέσο όρο 80% λόγω των ιδιωτικοποιήσεων.
Στο Παρίσι το 2010 με απόφαση του σοσιαλιστή δημάρχου Bertrand Delanoë η διαχείριση του νερού μετά από 25 χρόνια επανήλθε στο Δημόσιο με αποτέλεσμα η τιμή του νερού να μειωθεί άμεσα και η ποιότητά του να βελτιωθεί αισθητά.
Στο Βερολίνο το 2013 το νερό μετά από μαζικές κινητοποιήσεις των πολιτών, επέστρεψε στο δημόσιο έλεγχο μετά από 12 χρόνια ιδιωτικής διαχείρισης. Η επαναφορά στο Δημόσιο έλεγχο έγινε με πολύ μεγάλο κόστος .
Αξίζει να σημειωθεί ότι η γαλλική εταιρεία Veolia -η μεγαλύτερη παγκοσμίως στη συγκεκριμένη αγορά- συμμετείχε στην ιδιωτικοποίηση του νερού και στο Παρίσι και στο Βερολίνο.
Το μεγάλο πλιάτσικο της ιδιωτικοποίησης του νερού στην Αγγλία
Η Μεγάλη Βρετανία το 1989 ιδιωτικοποιεί το νερό. Σήμερα, η Μ. Βρετανία εξακολουθεί να έχει ένα σχεδόν πλήρως ιδιωτικοποιημένο σύστημα υδροδότησης, με αύξηση 45% σε σχέση με πριν από το 1989 με αποτέλεσμα η βρετανική κοινή γνώμη να επιθυμεί την επαναφορά του στο Δημόσιο σε ποσοστό άνω του 80%.
Το 1989 όταν ξεκίνησε η ιδιωτικοποίηση στην Αγγλία, οι εταιρείες ύδρευσης είχαν μηδενικό χρέος. Τρεις δεκαετίες μετά, οι 9 μεγαλύτερες έχουν συνολικά χρέη ύψους 54 δις. λιρών ενώ καταβάλλουν κάθε χρόνο εξαιτίας αυτών τόκους 1,5 δις. λιρών.
Οι ιδιώτες μέτοχοί τους, αντίθετα, θησαυρίζουν με πλουσιοπάροχα μερίσματα. Μέσα σε 30 χρόνια κέρδισαν κατά μέσο όρο 2,1 δις. λίρες ετησίως. Συνολικά, οι ιδιώτες καρπώθηκαν από το 1989 μερίσματα 66 δις. λιρών. Τα μερίσματα αυτά όπως και οι τόκοι καλύπτονται βέβαια από τους λογαριασμούς των νοικοκυριών.
Πως γίνονται οι επενδύσεις στο εξωτερικό
Στις ΗΠΑ εκδίδουν δημοτικά χρεόγραφα μεγάλης διάρκειας. Στη Γερμανία δανείζονται από τις τοπικές τράπεζες (Sparkassen), οι οποίες ελέγχονται από τους δήμους. Ανάλογες είναι και στις υπόλοιπες χώρες πάντοτε όμως με δημόσια διαχείριση.
Η στρατηγικής μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης είναι να διαλύει το παλαιό κράτος ξεπουλώντας το για ένα ευρώ, στην κυριολεξία, στους ευνοούμενους του καθεστώτος. Η κοινωνία των πολιτών, οι φορείς της η αντιπολίτευση θα περιφρουρήσουν το αναγκαίο αυτό αγαθό για όλους.
*Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους
