Ο Ιάσων υπήρξε οιωνός, που μάλλον δεν ακούσαμε επαρκώς ως κοινωνία.

12 Μαρτίου 2021, έξω από τη Βουλή, ένα (ακόμη) προοίμιο των «Τεμπών». Ο Ιάσων Λαλαούνης, 23 χρόνων τότε, θύμα ενός αλαζονικού κράτους. Μετά τον Ιάσονα η οικογένειά του. Θύμα και αυτή ενός ακόμη πιο αδίστακτου προσώπου του ίδιου κράτους – κουκούλωμα της αλήθειας και κυνισμός, με τη Δικαιοσύνη σε καταστολή. Το ίδιο δηλητήριο με τα Τέμπη σε συσκευασία δείγματος.

Το δυστύχημα του Ιάσονα ήταν τόσο ενδεικτικό! Αμείλικτη η απλότητα του πλαισίου - δεν υπάρχουν εδώ πολυετείς συμβάσεις 717 για να πετάξουμε την μπάλα στο κακό παρελθόν και στις κερκίδες. Ο Ιάσων δεν στάθηκε άτυχος κάπου στην αχανή μας χώρα – χάθηκε μπροστά στην πόρτα της Βουλής. Με πρωταγωνιστή μια δύσοσμη νοοτροπία που έχει ριζώσει καλά στον «ναό της δημοκρατίας μας» (και στην «αυλή» του). Τόσο καλά και βαθιά ώστε να μένει αόρατη και φυσική (για τους ίδιους). Νοοτροπία που (φτάνει και να) σκοτώνει.

Οπως «δεν ήταν ο σταθμάρχης» στα Τέμπη, έτσι και εδώ. Δεν ήταν ο μοιραίος υπάλληλος οδηγός ο καταρχήν υπαίτιος. Ηταν το σάπιο υπόβαθρο και αυτοί που έδωσαν το γεμάτο πιστόλι. Επικίνδυνη ενέργεια ξανά και ξανά είναι προδιαγεγραμμένο έγκλημα. Με τις οδηγίες της Βουλής…

Θα πει κανείς λανθασμένες εκτιμήσεις γίνονται. Σύμφωνοι, την επιπολαιότητα και την ανεπάρκειά μας τις ξέρουμε. Μετά την τραγωδία όμως, τι; Αδιαφορία ξανά! Οι επικίνδυνοι ελιγμοί έξω από τη Βουλή συνεχίζονται, όπως και η βολική ζωή των υπευθύνων. Οι «αναταράξεις θα ξεπεραστούν» από τους θαρραλέους μαχητές της πολιτικής ζωής… Και οι γονείς και τα αδέλφια του Ιάσονα μόνοι τους στον Γολγοθά τους…

Ο Ιάσων υπήρξε οιωνός, που μάλλον δεν ακούσαμε επαρκώς ως κοινωνία. Το φωτεινό του πρόσωπο έμελλε να γίνει λαμπερό σύμβολο απέναντι σε αυτή την ασχήμια. Μας βλέπει από τη φωτογραφία του στην κολόνα έξω από τη Βουλή, και από παντού. Εμελλε να ανάψουν μεμιάς κι άλλα 57 (και όχι μόνο) άστρα για να συγκλονιστούμε. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, που το πληρώνουμε πολύ ακριβά…

Επρεπε να γευτούμε στα «Τέμπη» μια πρωτοφανή και αχώνευτη δόση από το μεθεόρτιο δηλητήριο που λέγαμε, για να ξυπνήσουμε επιτέλους. Ας συνεχίσουμε στον δρόμο που μας δείχνουν οι οικογένειες των θυμάτων. Μαζί με τα νέα παιδιά που ζητούν οξυγόνο και που μας το φωνάζουν πως δεν πάει άλλο. Να πούμε επιτέλους όχι «στην κακιά χώρα».

Στέλιος Οικονομίδης

*Αρχιτέκτονας, φίλος του Ιάσονα