Θα καταλάβουν τη Δαμασκό οι τζιχαντιστές που στηρίζει εδώ και δεκατρία χρόνια ο Ερντογάν; Ή θα αρκεστούν στη διαπραγμάτευση όχι μόνο με τη Ρωσία, το Ιράν, αλλά και με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ;
Στον δρόμο για τη Δαμασκό ο Σαούλ, ένας ξυλουργός από την Τύρο του Λιβάνου, άκουσε τη φωνή του Κυρίου να του λέει «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;».
Ετσι ο Σαούλ από διώκτης των χριστιανών έγινε ο Απόστολος Παύλος.
Στον δρόμο για τη Δαμασκό σήμερα ο Ερντογάν και οι τζιχαντιστές σύμμαχοί του αντιμετωπίζουν μια διπλή πρόκληση:
● Να διασφαλίσουν τη συγκατάθεση των ΗΠΑ και του Ισραήλ που βλέπουν το καθεστώς Ασαντ σαν το μακρύ χέρι της Τεχεράνης στη Μέση Ανατολή και κυρίως να πετύχουν μια οριοθέτηση από την Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ της στήριξής τους στους Κούρδους.
● Το δεύτερο σκέλος της πρόκλησης είναι να μην αντιδράσουν η Μόσχα και η Τεχεράνη με ενίσχυση του Ασαντ, μια κίνηση που θα φώτιζε τις κινήσεις της Αγκυρας ως ανατροπή συμμαχιών.
Η κατάρρευση των δυνάμεων του καθεστώτος της Δαμασκού εξέπληξε τους πάντες και κυρίως την τουρκική πλευρά, η οποία αρχικά στόχευε να βελτιώσει τη θέση των συμμάχων της στη Συρία.
Εάν δεν υπάρξει ανατροπή στο πεδίο, αν αποτύχουν δηλαδή οι προσπάθειες του μπααθικού καθεστώτος να κρατήσει τη Δαμασκό, τότε ο Ερντογάν θα πρέπει να τετραγωνίσει τον κύκλο μεταξύ παλαιών και νέων συμμαχιών.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, στη Γάζα και στον Λίβανο οριοθέτησαν εκ των πραγμάτων τη δυνατότητα της Ρωσίας και του Ιράν να εγγυηθούν την ασφάλεια και τη μακροημέρευση του καθεστώτος Ασαντ.
Αν οι τζιχαντιστές ελέγξουν το σύνολο της Συρίας με εξαίρεση τις βορειοανατολικές επαρχίες που ελέγχονται από τους Κούρδους, τότε δεν θα μιλάμε για ανατροπή συμμαχιών αλλά για κοσμογονικές αλλαγές.
ΗΠΑ και Ισραήλ δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι η Συρία θα κατέρρεε ανεξέλεγκτα όπως το Αφγανιστάν το καλοκαίρι του 2021.
Το καθεστώς στη Συρία μετά το 1961, οπότε διαλύθηκε η Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία με μέλη τη Δαμασκό και το Κάιρο, παρέμεινε να είναι αλαουιτικό, να είναι δηλαδή δικτατορία μιας μειονότητας επί της συντριπτικής πλειονότητας των σουνιτών μουσουλμάνων, που είναι το 80% του πληθυσμού της χώρας.
Με άλλα λόγια, η στενή συμμαχική σχέση του Ιράν με τη Συρία και με τη Χεζμπολά στον Νότιο Λίβανο έχει θρησκευτικό χαρακτήρα.
Αν οι τζιχαντιστές μπουν στη Δαμασκό, μακράν του να επιβεβαιωθεί ο τερματισμός των συγκρούσεων, θα προστεθούν τα νέα μέτωπα και οι πληγές που ανοίγουν οι τζιχαντιστές στην πορεία τους από τον θύλακα του Ιντλίμπ στη Βορειοδυτική Συρία.
