Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε εσείς, αλλά εγώ παρακολουθώντας την συζήτηση στη Βουλή είδα σαν όραμα ότι έψαχνα να παρκάρω έξω απ’ το εκλογικό τμήμα της γειτονιάς μου.
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν ήταν μόνο η βιαιότητα της συζήτησης που θύμιζε καφενείο μια βδομάδα πριν τις εκλογές, ήταν η γενικότερη αίσθηση ότι οι δυο μονομάχοι έχουν κατέβει στον χωματόδρομο μπροστά στο σαλούν, έχουν σταθεί απέναντι κι έχουν τα χέρια τους ακουμπισμένα στα πιστόλια. Δύσκολα θα περιμένουν σ’ αυτή την στάση μέχρι να ολοκληρωθούν οι συνταγματικές προθεσμίες.
Ο Τσίπρας ανεβάζει τους τόνους υπερβολικά πολύ για να έχει σκοπό να κάνει εκλογές μετά από ενάμισι χρόνο. Έχουμε τον Κυριάκο σε διαρκή εκλογική ετοιμότητα, έχουμε κι αυτή την πρόταση Καμένου που λέει να γίνουν όλες μαζί (τρεις τον αριθμό) τον Μάιο του ’19. Έχουμε την Φώφη, που επειδή δέχτηκε επίθεση φιλίας (ύπουλος θωπεία λεγόταν αυτό κάποτε) από τον Τσίπρα, όχι μόνο ζήτησε εκλογές τώρα αλλά κατηγόρησε και τον Κυριάκο διότι προτιμά να περάσει το καλοκαίρι. Γενικώς, όπου ακούς πολλά λόγια για εκλογές, να ξέρεις ότι όλοι κατεβάζουν τα μολύβια και αντί να κυβερνούν ή να αντιπολιτεύονται, αρχίζουν να κυνηγάνε ψηφαλάκια.
Όχι τώρα ασφαλώς. Πρώτα θα γίνει η φιέστα για τα μνημόνια και μετά θ’ αρχίσουν τα τυπογραφεία να τυπώνουν αφίσες και οι βιομηχανίες πλαστικών να φτιάχνουν σημαιάκια. Πριν βέβαια πάνε οι συνταξιούχοι στα ΑΤΜ και λιποθυμήσουν βλέποντας το ποσό που θα παίρνουν εφεξής. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός, παρά τους θριαμβευτικούς τόνους που περιέχουν οι ομιλίες του, θα τολμήσει να πάει σε εκλογές έχοντας πετσοκόψει τις συντάξεις.Δεν του ‘χουν μείνει άλλωστε και πολλοί. Στους νέους είναι πολύ μπανάλ να είσαι ΣΥΡΙΖΑ (2% πήρε στις φοιτητικές εκλογές), οι παραγωγικές ηλικίες ανεβαίνουν τον οικονομικό και εργασιακό Γολγοθά τους που τον φορτώνουν στον Αλέξη, οι μόνοι που του ‘χουν μείνει είναι κομμάτι των παππούδων και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Δεν θα διακινδυνεύσει την εκλογική κατάρρευση του στις μεγάλες ηλικίες.
Ο συνδυασμός της απλής λογικής γύρω από τα δεδομένα και της φοβερής όξυνσης στο πολιτικό σκηνικό, μόνο μακρά κυβερνητική θητεία δεν δείχνει από δω και μπρος. Είναι και οι διεθνείς εξελίξεις με επίκεντρο την Ιταλία που μπορεί να μας κάνουν τη ζωή κόλαση εκτοξεύοντας το επιτόκιο του ελληνικού δανεισμού, οπότε όλα μαζί συνεπικουρούν πως οδεύουμε σε εκλογική λύση του πολύπλοκου πολιτικοοικονομικού δράματος. Κι ας λέει ο Αλέξης πως έχει ενάμισι χρόνο να φέρει τον παράδεισο στην χώρα και να ανατρέψει τα δημοσκοπικά δεδομένα. Μια ακόμα μπούρδα από τις πολλές που έχει πει…
