«Δεν ξέρω κανένα ηθοποιό που βιοπορίζεται μόνο από το θέατρο. Ξέρω ηθοποιούς που κάνουν θέατρο και τηλεόραση, θέατρο και σπικάζ, θέατρο και διδασκαλία, θέατρο και σέρβις» είπε μεταξύ άλλων ο Χάρης Φραγκούλης.
Ο ηθοποιόςΧάρης Φραγκούλης μίλησε στο monopoly.gr για τη φετινή του πορεία στο θέατρο, τις προκλήσεις του επαγγέλματος και τη γενικότερη κοινωνική πραγματικότητα.
Σχολιάζοντας τη θέση των ανθρώπων της γενιάς του και την αίσθηση αδιεξόδου που συχνά βιώνουν, ο Χάρης Φραγκούλης εξηγεί:
«Δεν πίστεψα ποτέ ότι μπορώ να αλλάξω τα πράγματα και γενικά δεν πιστεύω πως αλλάζει αυτός ο κόσμος. Δεν ξέρω καν αν τα πράγματα είναι στο χέρι μου. Ξαφνικά, κάποιος κουράζεται και δεν μπορεί άλλο. Ή αντίστροφα – κι όχι επειδή είναι μάγκας – συνειδητοποιεί πως απλώς δεν μπορεί να πουλήσει τον εαυτό του».
Αναφερόμενος στις κοινωνικές προκλήσεις και την αβεβαιότητα που επικρατεί στη σύγχρονη πραγματικότητα, τονίζει:
«Ξέρεις, είμαστε κάπως υποκριτές. Μας απασχολούν, όντως, διάφορα κοινωνικά ζητήματα και πολλά από αυτά αν τα δεις με προσήλωση, κινδυνεύεις να φρικάρεις, να τρελαθείς – δες την ιστορία των Τεμπών. Αυτό εκτιμώ πως είναι το προσωπικό βίωμα πολλών ανθρώπων. Όμως, συμμετέχοντας στο κοινωνικό σύνολο, αναγκαστικά έχουμε δεχθεί κάποια λειτουργικά δεδομένα».
Παράλληλα, ο Χάρης Φραγκούλης μιλά για το πώς η κοινωνία αποδέχεται το χρήμα ως απόλυτη αξία και πως αυτό έχει διαμορφώσει τις ηθικές μας αντιλήψεις:
«Αν μπορείς να τ’ αρπάξεις και να μην σε πιάσει ο Νόμος είναι εντάξει γιατί όλοι ξέρουμε πως η βασική αρχή δεν είναι η ηθική, είναι το χρήμα. Συνεπώς, δεν μας ενοχλεί τόσο η πράξη, όσο η αποκάλυψή της».
Όσον αφορά τις συνθήκες εργασίας των ηθοποιών και την επιβίωση μέσα από το θέατρο, ο Φραγκούλης είναι καυστικός:
«Όσο αντέχω, δεν κάνω καλά τη δουλειά μου. Είμαι 40 χρονών, ζω σε ένα διαμέρισμα 29 τετραγωνικών, δουλεύω συνεχώς στο θέατρο. Ναι, σίγουρα δεν κάνω καλά τη δουλειά μου».
Ο Χάρης Φραγκούλης εξηγεί, επίσης, πως η έλλειψη κρατικής μέριμνας καθιστά το θέατρο ένα μη-επάγγελμα, αφού κανείς δεν μπορεί να ζήσει αποκλειστικά από αυτό:
«Δεν ξέρω κανένα ηθοποιό που βιοπορίζεται μόνο από το θέατρο. Ξέρω ηθοποιούς που κάνουν θέατρο και τηλεόραση, θέατρο και σπικάζ, θέατρο και διδασκαλία, θέατρο και σέρβις. Έτσι ζουν. Συνεπώς, αυτή τη στιγμή, υπάρχουν άπειρες σχολές που διδάσκουν ένα μη επάγγελμα».
Μιλώντας για την ηθική και το ρόλο της στην προσωπική του στάση απέναντι στη ζωή, εξηγεί:
«Δεν συμφωνώ με τη χρήση της λέξης «ηθική». Είναι μια αφηρημένη έννοια, αν δεν την προσδιορίσεις ουσιαστικά μέσα σου. Θα πω ότι είναι ένας τρόπος ζωής να μην ενδώσεις στα χρήματα. Ο λόγος που δεν θα κυνηγήσω χρήματα σημαίνει πως δεν είναι αυτή η προτεραιότητά μου».
Ολοκληρώνοντας, ο Χάρης Φραγκούλης αναφέρεται στη δύναμη της τέχνης και της παιδείας, σημειώνοντας πως η έλλειψη αγάπης για τη γνώση και την τέχνη οδηγεί σε μια κοινωνία χωρίς έμπνευση:
«Τα σημερινά παιδιά δεν μεγαλώνουν μέσα από αυτόν τον τρόπο ζωής, αλλά σε έναν κόσμο ανέμπνευστο, που δεν έχει ομορφιά, λειτουργεί από ανθρώπους που δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, άρα δεν τους προσφέρεται τίποτα ηδονικό, τίποτα που θα ξεσηκώσει το αίσθημά τους».
