Το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις εναντίον Παλαιστίνιων αμάχων που αναζητούν ανθρωπιστική βοήθεια εν μέσω της γιγαντιαίας επισιτιστικής κρίσης που κυριαρχεί στη Λωρίδα της Γάζας, επαναλαμβάνοντας ξανά και ξανά τη «σφαγή του αλευριού».
Το μοτίβο είναι επαναλαμβανόμενο: το Ισραήλ διαπράττει μία αποτρόπαια πράξη, αρνείται με ψευδείς δικαιολογίες την ευθύνη στην αρχική κατακραυγή και έπειτα συνεχίζει να διαπράττει την ίδια φρίκη ξανά και ξανά, όσο ο υπόλοιπος πλανήτης παραμένει ως επί το πλείστον άπραγος.
Το είδαμε στις επιθέσεις και τις εισβολές στα νοσοκομεία της Γάζας, στους βομβαρδισμούς κατοικιών, σχολείων, φούρνων, προσφυγικών καταυλισμών, «ασφαλών» περιοχών, στις απαγωγές και τα βασανιστήρια αμάχων, στις εκτελέσεις ανθρώπων που είχαν σηκωμένη λευκή σημαία. Πλέον, βλέπουμε το μοτίβο να επαναλαμβάνεται και στις επιθέσεις εναντίον αμάχων που περιμένουν την άφιξη ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η αποκαλούμενη «σφαγή του αλευριού», που έγινε στις 29 Φεβρουαρίου στον κυκλικό κόμβο Nabulsi στην παραλιακή οδό Al-Rashid, δεν ήταν η πρώτη τέτοια επίθεση — είχε προηγηθεί τουλάχιστον ακόμη μία στις 25 Φεβρουαρίου στο ίδιο σημείο, όμως οι τουλάχιστον 118 νεκροί της «σφαγής του αλευριού» έστρεψαν την προσοχή της κοινής γνώμης στο αποτρόπαιο έγκλημα.
Το Ισραήλ αρνήθηκε την ευθύνη με τις συνήθεις ψευδείς δικαιολογίες. Έκανε λόγο για θανάτους από «ποδοπάτημα» ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των τραυμάτων νεκρών και τραυματιών ήταν από ισραηλινές σφαίρες. Έκανε λόγο για «απειλή» που αισθάνθηκαν οι ένοπλες δυνάμεις του από άοπλους πεινασμένους άμαχους, ενώ οι μαρτυρίες της σφαγής κάνουν λόγο για απρόκλητη επίθεση «στο ψαχνό» από τον ισραηλινό στρατό και για μετέπειτα επιστροφή του στον τόπο του εγκλήματος — υπάρχουν οι καταγραφές σωμάτων λιωμένων από τις ερπύστριες των ισραηλινών αρμάτων μάχης (άλλη μία φρικιαστική πρακτική που έχει γίνει συνήθεια των Ισραηλινών στρατιωτών).
Και έπειτα το Ισραήλ επανέλαβε την αποτρόπαια αυτή πράξη ξανά και ξανά. Η τελευταία, μέχρι στιγμής, φορά ήταν σήμερα το πρωί, στον κυκλικό κόμβο του Κουβέιτ επί της οδού Salah Al Deen, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 11 ανθρώπων και τον τραυματισμό τουλάχιστον 20 — αρκετοί από τους τελευταίους θα υποκύψουν στα τραύματά τους, καθώς το νοσοκομείο al-Shifa όπου μεταφέρθηκαν, όπως και τα υπόλοιπα νοσοκομεία στη Γάζα, υπολειτουργούν σε τραγικό βαθμό.
Σύμφωνα με το γραφείο Τύπου της κυβέρνησης της Λωρίδα της Γάζας, από τη «σφαγή του αλευριού» κι έπειτα περισσότεροι από 400 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τις ισραηλινές δυνάμεις ενώ περίμεναν την άφιξη ανθρωπιστικής βοήθειας. Οι περισσότεροι από αυτούς, στον ίδιο κυκλικό κόμβο του Κουβέιτ, που όπως λένε οι Παλαιστίνιοι έχει γίνει «παγίδα θανάτου» από τον ισραηλινό στρατό.
Όμως οι πεινασμένοι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να συγκεντρώνονται εκεί, καθώς είναι ένα από τα ελάχιστα σημεία στην ευρύτερη βόρεια Γάζα που είναι προσβάσιμα από τα φορτηγά ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η διάνοιξη χερσαίων οδών για την πρόσβαση της ανθρωπιστικής βοήθειας (όπως και η άμεση και διαρκής εκεχειρία) θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα για οποιονδήποτε ισχυρίζεται ότι νοιάζεται για τους εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους που πλήττονται από την ακραία έλλειψη τροφίμων που έχει προκαλέσει το Ισραήλ. Όμως η διεθνής κοινότητα επαφίεται σε ρίψεις τροφίμων από αεροπλάνα, που αποτελούν μικροσκοπική σταγόνα στον ωκεανό της πείνας που πλήττει τη Γάζα. Και εσχάτως, στην άφιξη ενός πλοίου που θα δημιουργήσει μια «προσωρινή ανθρωπιστική βάση» στα παράλια της Γάζας, ένα σχέδιο τόσο ανεπαρκές όσο και επικίνδυνο σε ό,τι αφορά τη μονιμοποίηση των επιθέσεων στην υπόλοιπη Γάζα με τη δικαιολόγηση της «ασφάλειας» που θα προσφέρεται στη «βάση».
Καθώς φαίνεται, η «παγκόσμια έννομη τάξη» πλην ελάχιστων κρατών είναι πρόθυμη να συνεχίσει να παρακολουθεί αμέτοχη την επαναλαμβανόμενη φρίκη που επιβάλλει το Ισραήλ στη Γάζα. Ή περίπου αμέτοχη, καθώς μεγάλα κράτη της Δύσης συνεχίζουν να εξοπλίζουν αθρόα το Ισραήλ με οπλισμό που θα πέσει στα κεφάλια των αμάχων στη Γάζα. Και σε ό,τι αφορά την πείνα που ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να «θεραπεύσουν» με τις πενιχρές αεροπορικές ρίψεις και ένα μοναδικό πλωτό μέσο, πρόκειται για τα ίδια κράτη που διέκοψαν τη χρηματοδότηση της UNRWA, της μοναδικής υπηρεσίας με τη δυνατότητα να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια σε μεγάλη κλίμακα στη Γάζα, με το πρόσχημα αβάσιμων και αναπόδεικτων ισχυρισμών του Ισραήλ.
Η φρίκη — πόσο μάλλον η επανάληψή της — δεν είναι μόνο ευθύνη του Ισραήλ, αλλά και όσων συνεχίζουν να το στηρίζουν.
του Ανδρέα Κοσιάρη
