Η κυβέρνηση ανέχεται «μπάχαλους» και τάγματα ναζί μόνο και μόνο για να μη θίξει, με εικόνες καταστολής, τον πυρήνα των παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Κώστας Γιαννακίδης στο Protagon.gr
Αν το indymedia δημοσίευε ένα πρόγραμμα δυναμικού ακτιβισμού και καταλήψεων, θα ήταν όλα πιο εύκολα. Οι πολίτες που κινούνται στις συγκεκριμένες περιοχές θα λάμβαναν τα μέτρα τους. Οι καταστηματάρχες θα φρόντιζαν τις βιτρίνες τους. Και οι αστυνομικοί θα έβρισκαν άλλο Everest.
Κάποια στιγμή όλο αυτό πρέπει να γίνει επαγγελματικό. Υπάρχει κίνδυνος να τραυματιστούν άνθρωποι. Τουλάχιστον ας μείνουμε μόνο στις βιτρίνες που, αν μη τι άλλο, δίνουν και δουλειά σε αυτούς που τις αντικαθιστούν. Εννοείται ότι με τις καταλήψεις δεν ασχολείται κανείς αφού και ο φορολογούμενος έχει μάθει να συνεισφέρει στον ακτιβισμό ή στην επαναστατική εκτόνωση των «παιδιών». Αλλωστε στις καταλήψεις υπάρχει μία διαδικασία που εδώ και χρόνια έχουν εμπεδώσει οι πάντες. Τα «παιδιά» μπαίνουν στα γραφεία, οι υπάλληλοι αποχωρούν ησύχως, αφήνοντας εν λειτουργία τουλάχιστον έναν υπολογιστή με πρόσβαση στο internet.
Πριν την Πρώτη Φορά, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι τα ΜΑΤ δεν θα είναι πλέον απαραίτητα ως μηχανισμός καταστολής αφού η κυβερνώσα Αριστερά θα εξαλείψει τις κοινωνικές εντάσεις. Την ίδια περίοδο, όσοι κοίταζαν το ηθικό πλεονέκτημα με μισό μάτι, μουρμούριζαν ότι τουλάχιστον με ΣΥΡΙΖΑ θα μαζευτούν και οι μπάχαλοι των Εξαρχείων λόγω προνομιακών σχέσεων με ορισμένες από τις συνιστώσες. Αν μη τι άλλο, ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλαβάνου μόνο που δεν κάλυψε πολιτικά το ξέσπασμα βίας του 2008.
Σιγά μη μαζευτούν οι μπάχαλοι! Ακόμα και αν δεν βρήκαν συντρόφους στην κυβέρνηση, τουλάχιστον συναντήθηκαν με ανθρώπους που επιδεικνύουν κατανόηση, ειδικά αν βρίσκονται στην προεδρία της Βουλής. «Η κυβέρνηση δεν είναι υπέρ της ακραίας καταστολής» είπε σήμερα ο Πάνος Ρήγας, γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ. Κανένας δεν είναι. Όμως εδώ παίζουμε με τις λέξεις. Δηλαδή σε τι είδους καταστολή επιδίδεται η Αστυνομία αν τσιμπήσει ένα παλικάρι με τη βαριοπούλα στο χέρι; Και, τελικά, πώς μεταφράζεται όλο αυτό επιχειρησιακά; Πόσες βιτρίνες και πόσες καταλήψεις μπορεί να ανεχθεί η ήπια καταστολή; Και πόσα τάγματα των ναζί μπορεί επίσης να ανεχθεί; Γιατί εκεί μιλάμε για κανονικούς φονιάδες. Πήγαν να κάψουν ζωντανούς δεκάδες ανθρώπους και δεν άνοιξε μύτη, δεν είχαμε μία σύλληψη. Αλλά τούτοι έχουν και συμπάθειες στο εσωτερικό της Αστυνομίας…
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν θέλει στις τηλεοράσεις πλάνα με αστυνομικούς, μπάχαλους και χρυσαυγίτες να παίζουν ξύλο. Και εκτιμά ότι η φωτογραφία ενός αστυνομικού με υψωμένο γκλομπ θα διεγείρει αρνητικά αντανακλαστικά στον πυρήνα των παλαιών, παραδοσιακών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που αφήνει και τους ναζί αμολημένους στις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά. Σκοπός είναι η κοινή γνώμη να αντιμετωπίζει τους μπάχαλους ως αντίβαρο. Και ο τηλεθεατής θα το κάνει. Θα διαλέξει στρατόπεδο και, φυσικά, ο κανονικός άνθρωπος θα πάρει τους μπάχαλους, ξεχνώντας ότι όποιος και αν σε δείρει, η αίσθηση στα πλευρά σου είναι ίδια.
