H μισή Ελλάδα γίνεται αιολικό πάρκο και η άλλη μισή ξορκίζει με ξύλο τον δαίμονα της «πίσω πόρτας».
«Καλά ξεμπερδέματα και καλή δύναμη», απαντούσα χθες, ελαφρώς εκνευρισμένος, σε όσους μου εύχονταν χαρωπά «καλή εβδομάδα και καλό μήνα». Τι άλλο να έλεγα; Καλάθια ή καλάμια; Η αγωγή μου δεν μου το επιτρέπει. Κάθε μήνας που περνάει είναι χειρότερος από τον προηγούμενο, ο οποίος ήταν χειρότερος από τον προηγούμενο, ο οποίος ήταν χειρότερος από τον πιο προηγούμενο και πάει κλαίγοντας και μετρώντας ανάποδα μέχρι –τουλάχιστον- το επάρατο 2019, όταν μας κατσικώθηκε στο σβέρκο η κακιστοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το τσεκούρωμα των επιδομάτων ανεργίας, από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, φαίνεται ότι θα είναι το επόμενο βήμα προς την ουρανομήκη αναλγησία. Το κοινωνικό κράτος που ήταν το τελευταίο αποκούμπι του απόκληρου πεθαίνει έναν βίαιο θάνατο και δεν ευθύνεται κανένας άλλος γι’ αυτό, παρά μόνο εσείς που ψηφίζετε τους δολοφόνους του. Ή που πηγαίνετε για μπάνιο την Κυριακή της κάλπης.
Στην ψωροκώσταινα, που δεν χολοσκάει για τη ζωή της και για την ευημερία της, το κοντέρ έγραψε 58,7% στις εκλογές που έριξαν τον ΣυΡιζΑ προ πενταετίας , 52,83% στις περυσινές βουλευτικές και το αβυσσαλέο 40,5% στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Θα μειωνόταν άραγε το ποσοστό της αποχής, εάν –χτύπα ξύλο- βρισκόμασταν προ της απειλής μίας ακροδεξιάς κυβέρνησης με επικεφαλής τον λεπενικό Βορίδη και εξαπτέρυγα τους Πλεύρηδες, του Βελόπουλους, τους Γεωργιάδηδες, τους Νατσιούς και τους Κασιδιάρηδες; Ή αυτά τα κάνουν μόνο οι κουτόφραγκοι;
Όχι ότι είναι πολύ πιο δημοκρατική η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Τη νύχτα της περασμένης Κυριακής πέσαμε για ύπνο Ιούνιο και τη Δευτέρα ξυπνήσαμε με μεσαίωνα. Με νομοθετημένη εξαήμερη εργασία όταν σύμπας ο πολιτισμένος κόσμος το πηγαίνει για τετραήμερο, με νέες αυξήσεις στις τιμές του καφέ, των αναψυκτικών και του νερού, με πορτοφόλι ολόαδειο από την τρομακτική ακρίβεια, με τη μισή χώρα να καίγεται και την άλλη μισή ήδη καμένη, με τον τουρίστα πρωθυπουργό να δροσίζεται στα ακίνητα που μόλις αγόρασε στα Ζαγοροχώρια. Και να γελάει με το κοιμισμένο ποίμνιο του…
Όπως σχολίασε κάποιος στο Twitter: «Μα αυτό ακριβώς κάνουν. Πρώτα σε εξαθλιώνουν οικονομικά ώστε να μην μπορείς να βγάλεις το μήνα, μετά σου δίνουν κάτι ψίχουλα που για να τα πάρεις πρέπει να δουλέψεις 6-7 ημέρες την εβδομάδα. Από εκεί και πέρα δεν έχεις πλέον καμία βούληση, σε κάνουν ότι θέλουν, έχεις γίνει φυτό».
«Καλά ξεμπερδέματα και καλή δύναμη», απαντούσα χθες, ελαφρώς εκνευρισμένος, σε όσους μου εύχονταν χαρωπά «καλή εβδομάδα και καλό μήνα». Τι άλλο να έλεγα; Καλάθια ή καλάμια; Η αγωγή μου δεν μου το επιτρέπει. Κάθε μήνας που περνάει είναι χειρότερος από τον προηγούμενο, ο οποίος ήταν χειρότερος από τον προηγούμενο, ο οποίος ήταν χειρότερος από τον πιο προηγούμενο και πάει κλαίγοντας και μετρώντας ανάποδα μέχρι –τουλάχιστον- το επάρατο 2019, όταν μας κατσικώθηκε στο σβέρκο η κακιστοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το τσεκούρωμα των επιδομάτων ανεργίας, από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, φαίνεται ότι θα είναι το επόμενο βήμα προς την ουρανομήκη αναλγησία. Το κοινωνικό κράτος που ήταν το τελευταίο αποκούμπι του απόκληρου πεθαίνει έναν βίαιο θάνατο και δεν ευθύνεται κανένας άλλος γι’ αυτό, παρά μόνο εσείς που ψηφίζετε τους δολοφόνους του. Ή που πηγαίνετε για μπάνιο την Κυριακή της κάλπης.
Στην ψωροκώσταινα, που δεν χολοσκάει για τη ζωή της και για την ευημερία της, το κοντέρ έγραψε 58,7% στις εκλογές που έριξαν τον ΣυΡιζΑ προ πενταετίας , 52,83% στις περυσινές βουλευτικές και το αβυσσαλέο 40,5% στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Θα μειωνόταν άραγε το ποσοστό της αποχής, εάν –χτύπα ξύλο- βρισκόμασταν προ της απειλής μίας ακροδεξιάς κυβέρνησης με επικεφαλής τον λεπενικό Βορίδη και εξαπτέρυγα τους Πλεύρηδες, του Βελόπουλους, τους Γεωργιάδηδες, τους Νατσιούς και τους Κασιδιάρηδες; Ή αυτά τα κάνουν μόνο οι κουτόφραγκοι;
Όχι ότι είναι πολύ πιο δημοκρατική η σημερινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Τη νύχτα της περασμένης Κυριακής πέσαμε για ύπνο Ιούνιο και τη Δευτέρα ξυπνήσαμε με μεσαίωνα. Με νομοθετημένη εξαήμερη εργασία όταν σύμπας ο πολιτισμένος κόσμος το πηγαίνει για τετραήμερο, με νέες αυξήσεις στις τιμές του καφέ, των αναψυκτικών και του νερού, με πορτοφόλι ολόαδειο από την τρομακτική ακρίβεια, με τη μισή χώρα να καίγεται και την άλλη μισή ήδη καμένη, με τον τουρίστα πρωθυπουργό να δροσίζεται στα ακίνητα που μόλις αγόρασε στα Ζαγοροχώρια. Και να γελάει με το κοιμισμένο ποίμνιο του…
Όπως σχολίασε κάποιος στο Twitter: «Μα αυτό ακριβώς κάνουν. Πρώτα σε εξαθλιώνουν οικονομικά ώστε να μην μπορείς να βγάλεις το μήνα, μετά σου δίνουν κάτι ψίχουλα που για να τα πάρεις πρέπει να δουλέψεις 6-7 ημέρες την εβδομάδα. Από εκεί και πέρα δεν έχεις πλέον καμία βούληση, σε κάνουν ότι θέλουν, έχεις γίνει φυτό».
Η μεσαιωνική διάταξη για εξαήμερη (ή και επταήμερη για τις μαζικές βιομηχανίες) εργασία στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας γεννήθηκε την επάρατη εποχή του πρώτου Μνημονίου. Οι δανειστές δεν τόλμησαν να την θεσπίσουν χωρίς να προβλέπεται από αυτήν η συναίνεση του εργαζομένου, αλλά οι Αδωναίοι την επανέφεραν με 3+1 σκληρά άρθρα τον περασμένο Σεπτέμβριο και την κατέστησαν υποχρεωτική. Μνημονιακότεροι των Μνημονίων.
Η κοινωνία μας, στο μεταξύ, βυθίζεται στο έρεβος. Την ίδια ώρα που η καλπάζουσα ομοφοβική ακροδεξιά του ακοίμητου ελληνικού βορρά οργάνωνε «Family Pride» στη Θεσσαλονίκη για να προστατεύσει την αγία ελληνική οικογένεια (των γυναικοκτόνων, των κακοποιητών και των παιδεραστών) και για να ξορκίσει τους πισωγλέντηδες, ο πατέρας και ο θείος ενός αγοριού 15 ετών ξυλοκόπησαν άγρια το παιδί και το έστειλαν αιμόφυρτο στο νοσοκομείο, επειδή έμαθαν ότι είναι ομοφυλόφιλο.
Αργότερα καταγγέλθηκε ότι ο νταής μπαμπάς κακοποιούσε συστηματικά και τη σύζυγό του πριν το διαζύγιό τους, αλλά έτσι είναι ο Έλληνας πατριάρχης και σε όποιον αρέσει: και χέρι θα σηκώσει και λουρίδα θα τραβήξει και «δικαιοσύνη» θα αποδώσει και το δικό του θα επιβάλει άμα λάχει να ‘ούμε. Εάν χρειαστεί να πέσει ράβδος, θα πέσει ράβδος, διπλή μερίδα. Ποιος είπε στον μικρό να γίνει πουστάρα; Ποιος είπε στην κυρά να γεννηθεί γυναίκα;
Βρήκε και τηλεοπτικό βήμα για να υπερασπιστεί το δίκιο του ο τραμπούκος, στα ίδια κανάλια που παιανίζουν τον πανεπιστημιακό θρίαμβο του γυναικοκτόνου Μπάμπη Αναγνωστόπουλου. «Το περιστατικό αφορά εμένα και την οικογένειά μου», ξεσπάθωσε. «Ο γιος μου είναι λίγο άμυαλος και επιπόλαιος και τα πράγματα έφτασαν εδώ που έφτασαν».
Ναι, σωστά διαβάσατε. Μόνο τον ίδιο και την οικογένειά του! Ούτε την αστυνομία ούτε τη δικαιοσύνη ούτε την κοινωνία αφορά, λοιπόν. «Επιπολαιότητα και αμυαλιά», ο διαφορετικός σεξουαλικός προσανατολισμός. «Μας το είχε πει το παιδί τον περασμένο Αύγουστο και ο μπαμπάς δεν το δέχτηκε ποτέ, ενώ εγώ το δέχτηκα. Και του κακοφάνηκε ότι το δέχτηκα, γιατί αγκάλιασα το παιδί», είπε η μητέρα του κακοποιημένου νέου, διαζευγμένη από τον πατέρα εδώ και μία πενταετία.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το Χαμόγελο του Παιδιού είχε δεχθεί τουλάχιστον τέσσερις καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία στη συγκεκριμένη οικογένεια τα τελευταία 12 χρόνια. Το παιδί μεταφέρθηκε σε κλινική βάναυσα χτυπημένο και νοσηλεύεται, ώσπου να αποφασιστεί πού θα φιλοξενηθεί στη συνέχεια. Οι κακοποιητές του δεν σκοτίζονται ιδιαίτερα, αφού όλο και κάποια Δόμνα θα βγει να αποκαλύψει τον τόπο της διαμονής του, μελλοντικά…
Ποντάροντας στους αργυρώνητους γενίτσαρους των Μέσων Διαστρέβλωσης, πρόθυμους να κάνουν για το γκουβέρνο τα πάντα εκτός από κριτική, ο απερίγραπτος Μητσοτάκης βγήκε ευθυτενής σαν καμένο βούρλο από το πρωθυπουργικό αεροσκάφος που τον μετέφερε στις διακοπάρες του και δήλωσε …ικανοποιημένος, από το επιχειρησιακό σχέδιο ενάντια στις πυρκαγιές.
Και πώς να μην είναι ευχαριστημένος; Η σχεδόν ξερή Σέριφος, που μεταμορφώθηκε σε σεληνιακό τοπίο με νεκρή βιοποικιλότητα από τη φωτιά, έχει επιλεγεί για την κατασκευή γιγάντιου αιολικού πάρκου, υπό την αιγίδα του ομίλου Μυτιληναίου, με 87 γιγάντιες ανεμογεννήτριες, που θα απλωθούν στο 1/3 της έκτασης του άμοιρου νησιού. Κάθε πύργος θα έχει ύψος 100-150 μέτρα, μήκος έλικα 90 μέτρα, ισχύ 3 MW και θράσος απροσμέτρητο.
Οι ντόπιοι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν μόλις διάβασαν τα καθέκαστα, οι ιστοριοδίφες θυμήθηκαν την εμβληματική αιματοβαμμένη απεργία των μεταλλωρύχων το 1916 και έβαλαν να ακούσουν τον καταπληκτικό δίσκο του Χρήστου Θηβαίου («Σιδερένιο Νησί», 2019), αλλά έναν αιώνα αργότερα η συμμορία των 41 τακατό δεν μασάει από ξεσηκωμούς, εκτός πια και αν δει κανένα εκατομμύριο κόσμο στους δρόμους, με μάτι που γυαλίζει.
Ποιο εκατομμύριο και ποιο μάτι, όμως; Τα social media είναι πλημμυρισμένα από πολίτες που προτιμούν τον ρόλο του αυτόπτη μάρτυρα στον βιασμό του παιδιού τους παρά να ψηφίσουν με το αριστερό χέρι. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα μελετήσει τα πεπραγμένα αυτής της κυβέρνησης, θα πληροφορηθεί ότι ουδείς αντιστάθηκε στη βίαιη φτωχοποίηση και στον μεσαιωνισμό και θα συμπεράνει αυτό που τα πειραματόζωα του παρόντος γνωρίζουμε ήδη: μεγαλύτερο κορόιδο από τον νεοέλληνα δεν έχει γεννηθεί στη φύση.
