Η χθεσινή ημέρα θα μείνει στην Ιστορία ως η μαύρη ημέρα για τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη, τη διάκριση των εξουσιών και το κράτος δικαίου. Με μια ανακοίνωση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Γεωργίας Αδειλίνη πληροφορηθήκαμε ότι το σκάνδαλο των υποκλοπών τέθηκε στο αρχείο. Οι παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ ήταν νόμιμες και δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της εν λόγω υπηρεσίας και της χρήσης του κατασκοπευτικού λογισμικού Predator.

Το γεγονός ότι αυτή η απόφαση υπολείπεται μακράν των ευθυνών που η κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει για τον εαυτό της σε αυτό το σκάνδαλο δεν προβλημάτισε καθόλου τους δικαστές που αρχειοθέτησαν τον φάκελο. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που δείχνει με τραγικό τρόπο τον ξεπεσμό των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα. Σε σημείο μάλιστα που η λεγόμενη ανεξάρτητη Δικαιοσύνη να λειτουργεί όχι απλά ως συνήγορος υπεράσπισης της εκτελεστικής εξουσίας, αλλά ως ο φανατικότερος υποστηρικτής των ενεργειών της.

Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί όταν η Δικαιοσύνη αρνήθηκε να παίξει τον ρόλο της όλο αυτό το διάστημα; Καμία έρευνα δεν διέταξε όταν αποκαλύφθηκε η παρακολούθηση Ανδρουλάκη. Καμία δέσμευση υλικού δεν έκανε στις εμπλεκόμενες εταιρείες. Κι όταν πήγε σε αυτές βρήκε άδεια γραφεία αφού είχε φροντίσει να τους δώσει τον χρόνο να τα αδειάσουν. Κανέναν εμπλεκόμενο δεν κάλεσε ως ύποπτο για τέλεση εγκλήματος. Ούτε βεβαίως άδραξε τα δικαιώματα που της δίνει το Σύνταγμα για προστασία του απορρήτου της ιδιωτικότητας των πολιτών.

Αυτή η Δικαιοσύνη -μέσω του ανώτατου δικαστηρίου- μας λέει σήμερα πως ΕΥΠ και Predator δεν έχουν καμία σχέση. Αλλά δεν μας λέει πώς εξηγείται ίδια άτομα να παρακολουθούνται και από την ΕΥΠ και από το παράνομο λογισμικό. Αυτή η Δικαιοσύνη μάς λέει ότι νομίμως παρακολουθήθηκαν από την ΕΥΠ κρατικοί παράγοντες και ένας τουλάχιστον αρχηγός κόμματος. Αλλά δεν μας λέει πού και πότε αυτοί απείλησαν την εθνική ασφάλεια. Τους αφήνει με τη ρετσινιά του υπόπτου για εξυπηρέτηση αντεθνικών συμφερόντων.

Αυτή η Δικαιοσύνη θα ελέγξει δικαστικά μόνο κάποιους ιδιώτες -και μάλιστα σε βαθμό πλημμελήματος- για την παρακολούθηση, μέσω Predator, υπουργών, της στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας και πολλών άλλων. Και δεν βλέπει σε αυτήν την παρακολούθηση, αν την έκαναν ιδιώτες όπως ισχυρίζεται, κανέναν εθνικό κίνδυνο. Αν αυτό δεν είναι η ντροπή της Δημοκρατίας, τότε τι είναι;