Τίποτα δεν έχει μείνει πια όρθιο. Κατέρρευσε και η τελευταία ιδεολογική ψευδαίσθηση από τη στιγμή που ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας εθεάθη να πίνει καφέ στο Da Capo στο Κολωνάκι. Γνωστό στέκι της μεγαλοαστικής τάξης, στην πιο μεγαλοαστική συνοικία των Αθηνών, στο οποίο επιτρέπεται να συχνάζουν μόνο από Μητσοτάκηδες και πάνω. Οτιδήποτε άλλο συνιστά ασυγχώρητη ταξική παρέκκλιση και αδιάσειστη απόδειξη για το ότι το ΚΚΕ, που δεν βάζει νερό στο κρασί του και δεν γουστάρει συνεργασίες με τις δυνάμεις του Κέντρου, είναι στην πραγματικότητα δεκανίκι της Δεξιάς.
Ολοι γνωρίζουν, εξάλλου, πώς οφείλει να ζει ένας σωστός κομμουνιστής. Να συχνάζει σε λαϊκά καφενεία και να πίνει αποκλειστικά ελληνικό καφέ βαρύ γλυκό, όχι τίποτα εσπρέσο, καπουτσίνο και άλλες φλωριές, με μεγάλες φουσκάλες και ει δυνατό, να τον ρουφά με δύναμη. Να φοράει τσίτια από τη λαϊκή, φθαρμένα στους αγκώνες και να έχει λιώσει τις σόλες του. Η δε κομμουνίστρια να ντύνεται με κελεμπίες, να κρατά ταγάρια και να είναι αξύριστη. Αλλιώς, είναι κάλπικη.
Τα παραπάνω είναι μόνο ένα μέρος από το απαύγασμα της βλακείας που διάβασα στα σόσιαλ μίντια για τον καφέ του Δημήτρη Κουτσούμπα. Και όχι μόνο από ανοήτους δεξιούς. Ηταν πάρα πολλοί, αν όχι περισσότεροι, οι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί» που κατηγόρησαν ή ειρωνεύτηκαν τον γ.γ. του ΚΚΕ. Αλλοι, απλά, για χαβαλέ και άλλοι θέλοντας πραγματικά να στηλιτεύσουν την υποκρισία του κόμματος και του αρχηγού του. Ονόματα δεν συγκρατώ, αλλά πάω στοίχημα ότι πολλοί από αυτούς είναι οι ίδιοι που πριν από μήνες έσπευσαν να υπερασπιστούν την Εφη Αχτσιόγλου όταν ένας παπαράτσο την πέτυχε σε μεγάλο εμπορικό κέντρο των βορείων προαστίων φορτωμένη με τσάντες από τα Hugo Boss.
Και για να σοβαρευτούμε λίγο: Ο κομμουνιστής και γενικότερα ο αριστερός κρίνεται από τις πράξεις του και όχι από τα ρούχα του ή τον καφέ του. Οσο για το αν ο κομμουνιστής θα πρέπει να αποζητά την ποιότητα και την αισθητική, ο Λένιν τα απάντησε όλα στις αρχές του 20ού αιώνα. Σε όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να καταλάβουν, ας ευχηθούμε κάθε ευτυχία στη δεκαετία του 1950.
Κορίνα Βασιλοπούλου
