Η μεγαλύτερη ελληνική λέξη που έχει εμφανιστεί ποτέ σε λογοτεχνικό κείμενο ανήκει στον Αριστοφάνη και στις δικές του «Εκκλησιάζουσες».

Ο κορυφαίος κωμικός δημιούργησε μια λέξη που αποτελείται από δεκάδες γράμματα και το 1990 μπήκε στο βιβλίο Γκίνες.

Η λέξη αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές.

Ο Αριστοφάνης με αυτόν τον τρόπο περιγράφει μια δική συνταγή μαγειρικές, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών. Η λέξη βρίσκεται στους στίχους 1169-1175 και έχει καταγραφεί ως εξής:

λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματο-

σιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστερα-

λεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών.

Τη σύνθετη λέξη εκφωνεί η χορωδία, όταν παρουσιάζεται το συμπόσιο που ετοιμάζεται προς τιμής του νέου γυναικοκρατούμενου καθεστώτος.

Τι σημαίνει

Στα νέα ελληνικά η λέξη αποδίδεται περίπου έτσι: «Ένα πιάτο με φέτες ψαριών, καρχαρία και κομμάτια από κεφάλι σκυλόψαρου, που δημιουργούν μια μίξη με έντονη, πικάντικη γεύση. Κάβουρα με μέλι, τσίχλα και κοτσύφι από πάνω, αγριοπερίστερο, ένα κανονικό περιστέρι, λίγο ψητό κοτόπουλο, ένα λαγό κρασάτο και τραγανές φτερούγες για βουτήγματα»