Αν δεν συνεννοηθούν και δεν ενώσουν δυνάμεις, όσους αρχηγούς κι αν αλλάξουν θα μείνουν με τα μεγάλα λόγια για “νίκες”. Μόνο που αυτά τα λόγια θα τα λένε και θα τα ακούνε μεταξύ τους.
Το ΠΑΣΟΚ είχε μια μεγάλη ευκαιρία στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου, αλλά την πέταξε στα σκουπίδια. Η ΝΔ απώλεσε 13 μονάδες από τις περσινές εθνικές εκλογές(από το 41% πήγε στο 28%), ο ΣΥΡΙΖΑ είχε και νέα πτώση(από το 18% στο 15%), αλλά το ΠΑΣΟΚ καθηλώθηκε στο μίζερο 13%. Ούτε τη δεύτερη θέση μπόρεσε να πάρει, με βασικό ανταγωνιστή τον κλυδωνιζόμενο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Τι είπαν οι ψηφοφόροι τον Ιούνιο; Τρία πράγματα πολύ καθαρά:
Πρώτον, στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του ότι δεν πάνε καλά και να μην επαναπαύονται στην απουσία υπολογίσιμης αντιπολίτευσης.
Δεύτερον, στο ΠΑΣΟΚ να αφήσει την επίδειξη μικρομεγαλισμού. Δεν είναι «μεγάλη προοδευτική παράταξη» και δεν μπορεί να γίνει, αν συνεχίσει να πορεύεται όπως μέχρι σήμερα. Και
Τρίτον, σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ότι, αν εξακολουθήσουν να είναι δύο μικρομάγαζα, δεν μπορούν να νικήσουν τη ΝΔ του Μητσοτάκη όση πτώση κι αν έχει.
Τα μηνύματα ήταν σαφέστατα, αλλά δεν φαίνεται να βρήκαν αποδέκτες ούτε στο ένα ούτε στο άλλο κόμμα, πλην ελαχίστων φωνών που βλέπουν την πραγματικότητα. Και στον μεν ΣΥΡΙΖΑ έχουν δικαιολογίες. Τους έχει τσακίσει η λαίλαπα Κασσελάκη, πρέπει να μαζέψουν τα κομμάτια τους, πού να βρουν όρεξη για να δουν την μεγάλη εικόνα;
Στο ΠΑΣΟΚ η κατάσταση είναι καλύτερη. Θα εκλέξουν νέο αρχηγό και έχουν άλλη μια ευκαιρία. Όμως, η εικόνα που εκπέμπουν οι περισσότεροι υποψήφιοι αρχηγοί είναι μια από τα ίδια: μεγάλα λόγια, μικρομεγαλισμός, «πάμε να νικήσουμε τον Μητσοτάκη». Δηλαδή το κάρο μπροστά από το άλογο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιμένει στην ίδια ρητορεία: «Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε» και πάει να φτιάξει «την επόμενη προοδευτική κυβέρνηση». Όμως, το ΠΑΣΟΚ «είχε επιστρέψει» και πριν από τις ευρωεκλογές και πήγαινε για τη δεύτερη θέση. Έτσι έλεγε(και τότε) ο ίδιος. Αλλά έμεινε τρίτο. Τώρα (θα) πάει για την… πρώτη θέση!
Πώς θα γίνει αυτό; Προφανώς τα βάσανα του ΣΥΡΙΖΑ ευνοούν το ΠΑΣΟΚ. Όμως και στην προηγούμενη φάση, όταν έγινε αρχηγός ο Κασσελάκης, οι του ΠΑΣΟΚ πίστεψαν ότι «ο αγώνας έληξε» και η δεύτερη θέση κατακτήθηκε. Οι ευρωεκλογές το διέψευσαν. Ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ, με νέο αρχηγό, καταφέρει να συμμαζευτεί. Αλλά στο ΠΑΣΟΚ (νομίζουν ότι) έχουν ήδη σχηματίσει την… επόμενη κυβέρνηση.
Μάλιστα, ο έτερος υποψήφιος Παύλος Γερουλάνος(είχε πάρει μόλις 3% στις εσωκομματικές εκλογές του 2021) προανήγγειλε ότι, με εκείνον αρχηγό, θα έρθει η νίκη το 2027. Και «κάρφωσε» τον συνυποψήφιό του Χάρη Δούκα ότι δεν μπορεί έχει τύχη ως αρχηγός, επειδή δεν είναι βουλευτής. Όμως, το 2021 ούτε ο Γερουλάνος, που διεκδίκησε την αρχηγία, ήταν βουλευτής!
Η Άννα Διαμαντοπούλου, προφανώς επειδή κουβαλάει τη ρετσινιά της δεξιόστροφης, διαλαλεί urbi et orbi ότι «δεν θα είναι δεκανίκι κανενός», εννοώντας τη ΝΔ του Μητσοτάκη. Όμως, πριν από μερικά χρόνια, είχε την εντελώς αντίθετη άποψη. Τότε επέκρινε τον Ανδρουλάκη που έλεγε ότι δεν θα συνεργαστεί «ούτε με τον Μητσοτάκη ούτε με τον Τσίπρα». Προφανώς η Διαμαντοπούλου ήθελε μόνο «με τον Μητσοτάκη», άλλωστε είχε ταχθεί ανοιχτά υπέρ της αυτοδυναμίας της ΝΔ. Τώρα δεν λέει τίποτα για συνεργασίες, προφανώς επειδή το ΠΑΣΟΚ, υπό την αρχηγία της, θα έχει… δική του αυτοδυναμία! Καλό ακούγεται, σαν μυθιστόρημα.
Υπάρχουν και δύο υποψήφιοι που δείχνουν πιο προσγειωμένοι. Και μάλλον καταλαβαίνουν ότι μόνο του το ΠΑΣΟΚ και έτσι όπως πορευόταν μέχρι τώρα, δεν έχει καμιά ελπίδα να ξαναγίνει κυβερνητικό κόμμα. Προσεκτικότερα ο Χάρης Δούκας και πιο ανοιχτά ο Μιχάλης Κατρίνης λένε το αυτονόητο: ότι χωρίς μια «μεγάλη παράταξη» στην κεντροαριστερά, σοσιαλδημοκρατία ή όπως αλλιώς την πουν, τίποτα δεν θα αλλάξει. Και στη δημιουργία αυτής της μεγάλης παράταξης μπορεί να πρωταγωνιστήσει το ΠΑΣΟΚ(όπως, ευλόγως, λένε), αλλά δεν μπορεί μόνο του να την φτιάξει. Ο κόσμος του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ είτε έχει διασκορπιστεί σε περισσότερα του ενός κόμματα είτε έχει πάει, απογοητευμένος, στο σπίτι του.
Αυτός ο κόσμος καταλαβαίνει αυτό που (προσποιούνται ότι) δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ, άλλωστε το είδαμε στις τελευταίες εκλογές. Παρά την «τιμωρία» της ΝΔ (28%), οι ψηφοφόροι δεν θεωρούν τους εξ αριστερών αντιπάλους της ικανούς να την αμφισβητήσουν. Με 15% δεν θα πάνε πουθενά. Αν δεν συνεννοηθούν και δεν ενώσουν δυνάμεις, όσους αρχηγούς κι αν αλλάξουν θα μείνουν με τα μεγάλα λόγια για «νίκες». Μόνο που αυτά τα λόγια θα τα λένε και θα τα ακούνε μεταξύ τους.
