Όταν ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις, ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς κατέθεσε λίστα πέντε ονομάτων για τα Σκόπια.
Ο πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας κατέθεσε πριν λίγες μέρες τη δική του πρόταση για «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν». Εμείς ως Ελλάδα ποια ονομασία έχουμε καταθέσει;
Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος
Το ερώτημα μπορεί να φαίνεται απλοϊκό, αλλά είναι ουσιαστικό, μετά την αφελή (;) αποδοχή της πρότασης του κ. Ζάεφ για μετονομασία των Σκοπίων σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν».
Ο κ. Ζάεφ «δούλευε» την πρότασή του εδώ και καιρό. Είχε ενημερώσει και τους Βούλγαρους, που τους αφορά αυτή η εξέγερση του Ίλιντεν ιστορικά και την ελληνική κυβέρνηση και είχε ζητήσει τη στήριξη των Ευρωπαίων, εξ ού και ο καταιγισμός θετικών δηλώσεων και δημοσιευμάτων αυτές τις μέρες.
Το επόμενο βήμα ήταν να πείσει τον Έλληνα πρωθυπουργό και αυτό δεν αποδείχτηκε δύσκολο. Ο κ. Τσίπρας, υπερηφάνως μας ενημέρωσε ότι... ξενύχτησε με τον κ. Ζάεφ για να βρουν λύση και... έφερε στην Αθήνα την πρόταση των Σκοπιανών.
Με τη λέξη «ξενύχτησε» θέλησε να στείλει ένα μήνυμα υπευθυνότητας, σκληρής διαπραγμάτευσης και εργασιομανίας.
Το ίδιο μήνυμα έστειλε και το καλοκαίρι του 2015 όταν υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο .Τότε είχε μιλήσει για συνεχείς διαπραγματεύσεις 17 ωρών.
Νόμισε, εν προκειμένω, ότι βρήκε τη συμφωνία που έψαχνε τόσο καιρό να κάνει «ντρίμπλα» στην αντιπολίτευση και ιδιαίτερα στη ΝΔ και να έχει στα χέρια του μια λύση εδώ και τώρα και όχι σε... δόσεις.
Στη συνέχεια θα έπαιρνε τα εύσημα των ξένων για τη... γενναιότητα που επέδειξε να επιλύσει ένα θέμα που απασχολεί όχι απλά τις Ελληνοσκοπιανές σχέσεις, αλλά την γεωπολιτική στην περιοχή των Βαλκανίων και τους δυο πιο ισχυρούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και Ε.Ε., εδώ και πολλά χρόνια και έτσι θα μπορούσε να «πουλήσει» την... επιτυχία του στο εσωτερικό.
Όμως το... αφελές διπλωματικό παιχνίδι του κ. Τσίπρα έφερε τη χώρα σε δύσκολη θέση και ανάγκασε τον Αμερικανό αντιπρόεδρο να τηλεφωνήσει μόνο σ’ αυτόν για να βρεθεί άμεσα λύση.
Προφανώς ο κ. Τσίπρας δεν κατάλαβε τι σημαίνει η εξέγερση «Ίλιντεν» για τους Σκοπιανούς και υιοθέτησε τις πιο ακραίες εθνικιστικές θέσεις τους.
Η άγνοια, όμως, δεν ταιριάζει σ’ έναν πρωθυπουργό, το έκανε το 2015 και οδήγησε τη χώρα στο γκρεμό, τότε δικαιολογήθηκε ότι είχε αυταπάτες, τώρα επαναλαμβάνεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή στις διαπραγματεύσεις.
Τότε το καλοκαίρι του 2015 τον διέσωσε η αντιπολίτευση που ψήφισε και αυτή αναγκαστικά το τρίτο μνημόνιο.
Τώρα την άνοιξη του 2018 τον διασώζει πάλι η αντιπολίτευση που σύσσωμη , απαίτησε να απορρίψει την πρόταση που έφερε στην Ελλάδα .
Τι συμβαίνει; Μήπως ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να λειτουργήσει υπεύθυνα και εθνικά κάτω από πίεση; Μήπως δεν αντιλαμβάνεται τι του «σερβίρει» ο κ. Ζάεφ ή το έκανε εν γνώσει του κάτω από τις πιέσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών;
Όποιο και αν ισχύει, τότε έχουμε να κάνουμε με έναν πρωθυπουργό περιορισμένων δυνατοτήτων, που- το λιγότερο- δεν μπορεί να αντιληφθεί τα συμφέροντα της χώρας.
