Η αλλοπρόσαλλη, δολοφονική, γενοκτονική πολιτική του εγκληματία πολέμου Μπενιαμίν Νετανιάχου -που εσχάτως ρίχνει όλο το βάρος στον Λίβανο, έχοντας πρώτα ισοπεδώσει τη Λωρίδα της Γάζας σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες αμάχους- δεν πρόκειται να τον βγάλει από το στρατηγικό, οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βυθίζεται μέρα με τη μέρα.
Μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες, το κύριο μέτωπο του πολέμου στη Μέση Ανατολή ήταν η Γάζα, όπου με πρόσχημα την εξόντωση της Χαμάς και των άλλων παλαιστινιακών αντιστασιακών οργανώσεων οι σιωνιστές έχουν εξαπολύσει μια καραμπινάτη γενοκτονία, αντάξια των αυθεντικών ναζί. Ομως το τελευταίο δεκαπενθήμερο, με τη μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επίθεση στον Λίβανο, παρακολουθούμε τη δεύτερη φάση του πολέμου.
Αυτή η δεύτερη φάση, που ξεκίνησε με τα «τυφλά» τρομοκρατικά σαμποτάζ σε μπίπερ και ασυρμάτους και κορυφώθηκε με τη δολοφονία του Νασράλα και δεκάδων άλλων αξιωματούχων της λιβανέζικης και παλαιστινιακής αντίστασης, αλλά και τις πρώτες αποτυχημένες προσπάθειες των Ισραηλινών για χερσαία εισβολή, που οδήγησαν ήδη σε βαριές απώλειες για τους «επίλεκτους» επιτιθέμενους, είναι στην πραγματικότητα η απεγνωσμένη προσπάθεια της πολεμοκάπηλης κυβέρνησης Νετανιάχου για γενίκευση της σύρραξης με την εμπλοκή των ΗΠΑ και άλλων συμμάχων και σπονσόρων (ανάμεσά τους φυσικά και της Ελλάδας) εναντίον του Ιράν και ολόκληρου του «Αξονα της Αντίστασης» σε Λίβανο, Συρία, Υεμένη και Ιράκ.
Μια γενίκευση που ο Νετανιάχου και οι σιωνιστές ομοϊδεάτες του και προκάτοχοί του στην ηγεσία του κράτους-απαρτχάιντ επιδιώκουν εδώ και δεκαετίες, με αδιάκοπες στοχευμένες δολοφονίες, μαζικά τρομοκρατικά σαμποτάζ, σαρωτικούς βομβαρδισμούς και κυρίως με χερσαίες εισβολές και αρπαγές εδαφών από όλες ανεξαιρέτως τις γειτονικές του χώρες-μέλη του ΟΗΕ. Αλλωστε η τρέχουσα... «αμυντική» εισβολή στον Λίβανο είναι η τέταρτη από το 1978 - και η Χεζμπολάχ γεννήθηκε μέσα από την εισβολή του 1982. Τίποτε από όσα συμβαίνουν δεν είναι τυχαίο ή συγκυριακό και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί η ισραηλινή βαρβαρότητα μια απλή αντίδραση στην επιχείρηση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Αντίθετα, πρόκειται για ένα διαρκές σχέδιο επέκτασης του σιωνιστικού κράτους και αποικισμού σε βάρος των γειτόνων του σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή: είναι το σχέδιο του «Μεγάλου Ισραήλ», τον χάρτη του οποίου παρουσίασε πέρσι τέτοιο καιρό με το γνωστό του θράσος ο «Μπίμπι» στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.
Κακά τα ψέματα, ο πόλεμος αυτός, όχι σήμερα, αλλά πολύ πριν από το 1948, δεν είναι πόλεμος του Ισραήλ με τους γείτονές του, αλλά ένας διαρκής πόλεμος των Αγγλο-Αμερικάνων για τον έλεγχο του αραβικού κόσμου και των πετρελαίων του, με αντιπρόσωπο το Ισραήλ: ένα μοντέρνο «φυτευτό» σταυροφορικό κράτος χωρίς σταυρό... Οι Ισραηλινοί, το βλέπουμε άλλωστε, είναι πράγματι ο «Εκλεκτός Λαός» που επέστρεψε στη Γη της Επαγγελίας. Δεν είναι όμως οι Εκλεκτοί του Θεού, ο οποίος -αν δεχτούμε πως υπάρχει- λογικά ενδιαφέρεται εξίσου για όλα του τα πλάσματα, αλλά οι αναλώσιμοι Εκλεκτοί μιας παρακμάζουσας ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης, που έχει στυλώσει τα πόδια και αρνείται πεισματικά να εγκαταλείψει το νεο-αποικιοκρατικό μοντέλο εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων και της εργατικής υπεραξίας των υπολοίπων «υπηκόων» της!
Ετσι, ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, τα υπερσύγχρονα αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα των Ισραηλινών ανασκάπτουν ξανά τις γειτονιές, σκοτώνοντας και σακατεύοντας χιλιάδες αθώους, υπό το διακριτικό χειροκρότημα της «πολιτισμένης» Ευρώπης και προσωπικά του πρωθυπουργού μας Κυριάκου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση του οποίου εξακολουθεί παντοιοτρόπως να στηρίζει τη γενοκτονική πολεμική μηχανή. Ανάμεσα στους δολοφονημένους «τρομοκράτες» του Λιβάνου περιλαμβάνονται ήδη πάνω από 150 παιδάκια και 28 γιατροί και νοσηλευτές. Για τη Γάζα δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουν τη φρίκη - εκεί μιλάμε για πραγματική Σφαγή των Νηπίων, με δεκάδες χιλιάδες νεκρά και σακατεμένα γυναικόπαιδα.
Ομως η αλήθεια είναι πως με κάθε τακτική του νίκη, με κάθε δολοφονία αντιπάλου, με κάθε ισοπέδωση ενός οικοδομικού τετραγώνου στη Γαζα, τη Βηρυτό ή τη Δαμασκό, το Ισραήλ βυθίζεται καθημερινά και πιο βαθιά σε ένα στρατηγικό, οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο, από το οποίο κανείς, ούτε καν οι ΗΠΑ, δεν θα μπορέσει να το βγάλει. Γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε να αυξάνονται ακόμα και μέσα στο Ισραήλ συνεχώς οι φωνές υπέρ μιας κατάπαυσης του πυρός, καθώς ακόμη και αρκετοί σκληροί σιωνιστές συνειδητοποιούν πως η χώρα τους –που δεν είναι ένα κράτος με στρατό, όπως τα άλλα, αλλά ένας στρατός με κράτος– δεν έχει πετύχει κανέναν από τους στρατηγικούς της στόχους.
● Δεν έχει καταφέρει να απελευθερώσει τους ομήρους της Χαμάς – αντίθετα το Ισραήλ έχει καταφέρει να σκοτώσει με τις βόμβες του πάνω από τους μισούς.
● Δεν έχει καταφέρει να διώξει τον παλαιστινιακό πληθυσμό από τη Γάζα προς το Σινά, ούτε να εξουδετερώσει την αντίσταση στη Λωρίδα, παρά τις αδιάκοπες βαρβαρότητες, την ισοπέδωση όλων των υποδομών και την καθημερινή σφαγή αμάχων.
● Δεν έχει καταφέρει την επιστροφή των περίπου εκατό χιλιάδων εποίκων που εγκατέλειψαν εδώ και έναν χρόνο τη βόρεια κατεχόμενη Παλαιστίνη, ούτε το άνοιγμα της θαλάσσιας κυκλοφορίας στην Ερυθρά Θάλασσα, παρά την... επιστράτευση των συμμάχων του (μόλις στείλαμε εκεί κι άλλη φρεγάτα).
● Δεν έχει καταφέρει να συντρίψει τη Χεζμπολάχ, μια λαοπρόβλητη οργάνωση-Λερναία Υδρα που όπως και η Χαμάς είναι στημένη από τα κάτω προς τα πάνω, φτιαγμένη για να αντικαθιστά άμεσα τους «μάρτυρες».
● Δεν έχει καταφέρει να αποκαταστήσει το αίσθημα ασφάλειας και -κυρίως- στρατιωτικής υπεροχής στον ισραηλινό πληθυσμό, όπως είδαμε πριν από λίγες μέρες με το πυραυλικό μπαράζ της Τεχεράνης.
● Και, το σημαντικότερο όλων, δεν εχει κατορθώσει -παρά την απίστευτη προπαγάνδα- να συντηρήσει τη διεθνή εικόνα του ως «μαχόμενης δημοκρατίας», ούτε τις συμμαχίες του!
Το τίμημα για τον λαό της Γάζας είναι δυσβάσταχτο, το ανθρώπινο και υλικό κόστος είναι τρομακτικό, αλλά η Χαμάς πέτυχε τον στρατηγικο στόχο της, που ήταν να νεκραναστήσει το ημιθανές Παλαιστινιακό Ζήτημα. Η καραμέλα της «λύσης των δύο κρατών» έλιωσε, οι περίφημες «Συμφωνίες του Αβραάμ» για προσέγγιση του κράτους-τρομοκράτη με τα «πρόθυμα» αραβικά κράτη εξαερώθηκαν και η αγγλο-αμερικανική ηγεμονική λαβή στη Μέση Ανατολή καταρρέει μετά από έναν αιώνα κυριαρχίας, μπροστά στα μάτια όλων!
Με δεδομένη την απόλυτη εξάρτηση του Ισραήλ από την Ουάσινγκτον και τους ακολούθους της, αλλά και την ουσιαστική κατάρρευση της εγχώριας οικονομίας του σιωνιστικού κράτους μετά από έναν χρόνο πολέμου, θα αρκούσαν λίγες εβδομάδες διακοπής της τροφοδοσίας σε καύσιμα, όπλα και πυρομαχικά για να τερματίσουν τον πόλεμο και την ανθρωποσφαγή. Και η χώρα μας θα μπορούσε -αν είχε βέβαια στοιχειώδη ανεξαρτησία- να παίξει κρίσιμο ρόλο στην ειρήνευση, καθώς η πραγματική αλληλεξάρτηση Αθήνας και Τελ Αβίβ αποκαλύφθηκε καθαρά μόνο μετά την έκρηξη του πολέμου, όταν αποδείχτηκε ότι μεγάλο ποσοστό των δεξαμενόπλοιων και φορτηγών που στοχοποιήθηκαν από τους Χούθι - περιλαμβανομένου του σούπερ-τάνκερ Sounion που καιγόταν επί μέρες ακυβέρνητο στα ανοιχτά της Υεμένης- ανήκει σε Ελληνες εφοπλιστές-«Αχθοφόρους της Γενοκτονίας», που συμμετέχουν ενεργά στην τροφοδοσία της ισραηλινής πολεμικής μηχανής. Μια ανίερη συμμαχία του ελληνικού κράτους-πελάτη των ΗΠΑ και της καπιταλιστικής ελίτ του με τη σιωνιστική οντότητα, που εξηγεί και τη συνεχιζόμενη απαράδεκτη κάλυψη της γενοκτονίας στη Γάζα και της εισβολής στον Λίβανο από τα μεγάλα ελληνικά ΜΜΕ, που -κοίτα να δεις!- ανήκουν πλέον κατά πλειοψηφία σε εφοπλιστικά συμφέροντα...
