“Όσοι πόνταραν στον Κασσελάκη και τους βγήκε, εκδικήθηκαν τους εσωκομματικούς τους εχθρούς και βρήκαν σε μια εσωτερική νίκη τη “δικαίωση”, αλλά η απήχησή τους στην κοινωνία είναι ελάχιστη και η τοξικότητά τους θα αποτελεί αξεπέραστο εμπόδιο στην προσέγγιση των όμορων χώρων. Δεν θα νικήσουν τον Μητσοτάκη όπως υπόσχονται, αλλά θα τον πριμοδοτήσουν, διαλύοντας τον μέχρι πρότινος βασικό του αντίπαλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πεθάνει στα χέρια τους”.
Ήταν ακόμα η εποχή που κάποιοι έβλεπαν στον κ. Κασσελάκη, ένα φρέσκο πρόσωπο και άλλοι μια ευκαιρία για θέσεις και πρόσβαση στον τιμοκατάλογο των υβριστών, τυχάρπαστων και γελοίων τραμπούκων.
Με τις τελευταίες πρωτοβουλίες για τις “σαρωτικές αλλαγές” στο κόμμα, μεταξύ των οποίων η αλλαγή ονόματος που έχει στόχο να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ… ΣΥΣΑ, φτάνουμε και τυπικά στο τέλος του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί ουσιαστικά και πολιτικά το τέλος αυτό έχει έρθει εδώ και καιρό.
Δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε στην ιστορία με τον κ. Πολάκη και την ανάκληση της διαγραφής του, που και ο ίδιος αντιμετώπισε ως αυτό που ήταν: μια φαρσοκωμωδία σκηνοθετημένη από έναν αδύναμο πρόεδρο, πλαισιωμένο από άσχετους, μηχανορράφους και παππατζήδες (κανένα ορθογραφικό λάθος).
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε κόμμα Κασσελάκη και επιστροφή δεν υπάρχει. Όσοι εξακολουθούν να παραμένουν σε αυτό, αν και διαφωνούν με την ηγεσία, το μόνο που κάνουν είναι να παρατείνουν μια συνθήκη, που απλώς ωφελεί την κυβέρνηση.
Ακριβώς ένα χρόνο πριν το κείμενο με τίτλο “Η ηγεσία ως ανέκδοτο” τελείωνε ως εξής:
Ο πολιτικός θάνατος του ΣΥΡΙΖΑ δεν προήλθε ούτε από τη διαρκή συρρίκνωση της απήχησής του, ούτε από την απουσία πολιτικής πυξίδας, ούτε από τη μηδαμινή σχέση Κασσελάκη με την Αριστερά, ούτε καν από τις μαφιόζικες πρακτικές με τα διαδικτυακά πιστόλια, που διασύρουν ανθρώπους οργανωμένα για να έρθει μετά ο αγνός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να καταδικάσει τις αθλιότητες. Το έχουμε δει αυτό το έργο σε αμέτρητες γκανγκστερικές ταινίες. Οι μαφιόζοι συλλυπούνται πρώτοι πρώτοι τη χήρα του θύματός τους.
Όλα τα παραπάνω συνέβαλαν, αλλά το δηλητήριο που οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος του, είναι η απόλυτη γελοιοποίηση στα μάτια του ελληνικού λαού. Στην πολιτική μπορείς να επιστρέψεις από ήττες ακόμα και από συντριβές, αλλά ποτέ από την έρημο της γελοιοποίησης.
Το πραγματικό πολιτικό αποτέλεσμα αυτής της πικρής κωμωδίας, είναι ότι ακριβώς τη στιγμή που η κυβέρνηση Μητσοτάκη, βιώνει τεράστια φθορά και μια σοβαρή εναλλακτική λύση θα την απειλούσε, η παρουσία Κασσελάκη και η κυριαρχία της παραπολιτικής και του παραλόγου στη δημόσια σφαίρα, πλήττει όλο τον προοδευτικό χώρο στα μάτια των πολιτών. .
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε κόμμα Κασσελάκη και επιστροφή δεν υπάρχει. Όσοι εξακολουθούν να παραμένουν σε αυτό (βουλευτές και μη), αν και διαφωνούν με την ηγεσία, το μόνο που κάνουν είναι να παρατείνουν μια συνθήκη, που απλώς ωφελεί την κυβέρνηση.
Ακριβώς επειδή και ο κ. Κασσελάκης και οι οπαδοί του ως προς τους στόχους τους είναι ξεκάθαροι (δημιουργία κόμματος ΙΧ και ας είναι και μονοψήφιο σε ποσοστά), η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά πλέον όσους κρατάνε τον ΣΥΡΙΖΑ (προσεχώς ΣΥΣΑ) στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα ενταφιάσουν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, την προσδοκία των πολιτών για μια προοδευτική πολιτική πρόταση.
Αν δηλαδή θα καταγραφούν από την ιστορία δίπλα δίπλα με τον στρατό των “αδιαμεσολάβητων” πολιτικών ζόμπι του Κασσελάκη, έστω και αν διαφωνούν μαζί του.
