Πώς ερμηνεύει ο Αυγενάκης την αντίδρασή του; «Ήταν η κακιά στιγμή»

Αν ο πολιτισμός είναι πηγή της δυστυχίας, ο Λευτέρης Αυγενάκης αρνείται να δυστυχήσει.

Αρνείται δηλαδή να μαζέψει το ασυμμάζευτο θυμικό του, δυσφορεί εντός του πολιτισμού κι επιλέγει απλά να τον ακυρώσει.

Πώς ερμηνεύει ο κος Αυγενάκης την αντίδρασή του; «Ήταν η κακιά στιγμή».

Πού ακούμε συνήθως αυτή την φράση-κλειδί που ξεκλειδώνει τις πόρτες κι απελευθερώνει την αρκούδα;

Δολοφονία στην Άρτα: «Ήταν η κακιά στιγμή».
Δολοφονία στη Φολέγανδρο: «Ήταν κακιά στιγμή».
Δολοφονία στην Ηλεία: «Ήταν η κακιά στιγμή».

Αλλά αν κλέψεις ένα μήλο από το καφάσι δεν σημαίνει ότι σε κάποια χρόνια θα ληστέψεις και μία τράπεζα. Όχι βέβαια.

Εδώ όμως δεν μιλάμε για ένα κάποιο πταίσμα, αλλά για το γεγονός ότι ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος αισθάνεται άνετα με την πάρτη του και επισημοποιεί δημόσια την χειροδικία ως προνομιούχο εργαλείο της εξουσίας.

 Επικυρώσαμε με την ψήφο μας την αντιδημοκρατική ασυδοσία. Να μπορεί δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κάνει ό,τι θέλει κι όπως το θέλει. Γιατί λοιπόν να μην μας ρίχνουν και καμιά φάπα αν βρεθούμε στο διάβα τους; Εξ άλλου η μισή κοινωνία αυτό κάνει, είτε δημόσια είτε κεκλεισμένων των θυρών. Διότι ο πολιτισμός δεν μένει πια εδώ. Κι ως γνωστόν ο πολιτισμός κι η βία είναι δύο έννοιες ασύμβατες και αντικρουόμενες. Αυτή είναι η αποστομωτική́ μας πραγματικότητα.

Τα πολιτιστικά ιδεώδη είναι το φράγμα που αναχαιτίζει και κατευνάζει το βάρβαρο θυμικό. Όμως «τα πράγματα αυτά μαθαίνονται με τον ιδρώτα της ψυχής». Αλλά η παρούσα κυβέρνηση ιδρώνει μονάχα όταν παίζει τένις. Και δίνει διαρκώς το κακό παράδειγμα στους πολίτες. Αν αυτή την κατάσταση την συνδυάσουμε με τις υψηλές ταχύτητες της εποχής, όπου μας αφήνει μηδέν περιθώρια να μελετήσουμε σε βάθος, να εμπεδώσουμε νοήματα, να αναπτύξουμε ρίζες και ν’ αποκτήσουμε έρμα, το κοινωνικό συμβόλαιο μιας ήπιας συνύπαρξης, μεταξύ των πολιτών, στερείται περιεχομένου και το «εκτός εαυτού» ερμηνεύεται πλέον κατά το δοκούν.

Το δια ταύτα: Ο κος Αυγενάκης αρνείται να παραιτηθεί από το αξίωμά του. Απολύτως κατανοητό. Εδώ ο Κ. Α. Καραμανλής, ενώ σέρνει ολόκληρο εκτροχιασμένο τραίνο με νεκρούς πίσω του, εκλέγεται πρώτος σε σταυρούς στην πόλη του και συνεχίζει ανενόχλητος και θα παραιτηθεί ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επειδή τα πήρε κρανίο με μια εργαζόμενη; Επιτρέψατέ του να είναι απολίτιστος, να μην τηρεί τους περιορισμούς που επιβάλλει ο πολιτισμός και να αντιδρά όπως γουστάρει. Όπως το επιτρέπετε σε όλη την κυβέρνηση Μητσοτάκη.