Η κυβερνώσα ισραηλινή Δεξιά χρησιμοποιεί την αιματήρη επιχείρηση της 7ης Οκτωβρίου 2023 ως πρόσχημα για την εκκαθάριση του Παλαιστινιακού ζητήματος, το οποίο γι’ αυτήν αρχίζει πολιτικά με την απόλυτη απόρριψη της ίδρυσης Παλαιστινιακού κράτους στα εναπομείναντα εδάφη της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, θεωρούν πολλοί αναλυτές στη Μέση Ανατολή. Γεωγραφικά και ιδεολογικά, η επίτευξη αυτής της πραγματικότητας απαιτεί την επανακατάληψη ολόκληρης της Δυτικής Όχθης, δηλαδή την επαναφορά των εδαφών της «Ιουδαίας και Σαμάρειας», σύμφωνα με το ταλμουδικό κείμενο, στο εβραϊκό κράτος και την αλλαγή της δημογραφικής του πραγματικότητας.

Επομένως, η τρέχουσα ισραηλινή στρατιωτική επιχείρηση στη βόρεια Δυτική Όχθη δεν είναι μόνο θέμα ασφάλειας, αλλά έχει μια πιο επικίνδυνη στρατηγική διάσταση για το μέλλον των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, καθώς εντάσσεται στο πλαίσιο του σχεδίου, του Ισραηλινού υπουργού Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριχ, γνωστού ως «επίλυση της σύγκρουσης», το οποίο υιοθετεί και υλοποιεί ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, με στόχο τον σταδιακό έλεγχο της Δυτικής Όχθης μέχρι την πλήρη προσάρτησή της.

• Αυτό συνοδεύεται από την εφαρμογή ενός σχεδίου δημογραφικής αλλαγής του πληθυσμού της Δυτικής Όχθης με την αύξηση του αριθμού των ισραηλινών οικισμών και την εντατικοποίηση του εποικισμού, μέχρι να φτάσει σε μέγεθος ίσο με τον παλαιστινιακό πληθυσμό, σημειώνουν οι ειδικοί.

Σε πολιτικό επίπεδο, η ισραηλινή Δεξιά απορρίπτει ανυποχώρητα την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Στο πεδίο, η ισραηλινή δεξιά εργάζεται εδώ και χρόνια για να το καταστήσει αδύνατο, αλλοιώνοντας τη γεωγραφία και περιορίζοντας το δημογραφικό πληθυσμό στη Δυτική Όχθη, μετατρέποντας τις πόλεις και τα χωριά σε στενές περιοχές με υψηλή πληθυσμιακή αναλογία, δηλαδή σε ασύνδετα οικιστικά συγκροτήματα, κατακερματίζοντας τη γεωγραφία και καθιστώντας την μη βιώσιμη και αναγκάζοντας τους Παλαιστίνιους να μεταναστεύσουν.

• Το σχέδιο «επίλυσης της σύγκρουσης», κατά τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων, αποσκοπεί στην προσωρινή μετατόπιση μέρους του πληθυσμού της βόρειας Δυτικής Όχθης προς το κέντρο και το νότο της, στον έλεγχο περισσότερης γης, στην αύξηση της συχνότητας των οικισμών, ακόμη και των τυχαίων, ο αριθμός των οποίων έχει φθάσει τους 169, και στοχοποιεί περισσότερους από 750.000 Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη με ιορδανικά διαβατήρια και τους ωθεί να μετακινηθούν στην ανατολική όχθη του Ιορδάνη ποταμού.

Ο νέος χάρτης της ισραηλινής οντότητας, ο οποίος εμφανίστηκε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου του Νετανιάχου χωρίς τα σύνορα της Δυτικής Όχθης, είναι ουσιαστικά ένας επίσημος ισραηλινός επικήδειος των πολιτικών συνόρων των συμφωνιών του Όσλο, καθώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο νέος χάρτης ενός διευρυμένου Ισραήλ, ο οποίος βασίζεται στην προσάρτηση της Δυτικής Όχθης, στον διαμελισμό της Λωρίδας της Γάζας και στην εκκένωση μεγάλων τμημάτων του νότιου Λιβάνου από τον πληθυσμό του, κάτι που μπορεί να απαιτήσει είτε την εκ νέου κατοχή του νότου είτε την εφαρμογή αυτού που είναι γεωγραφικά μεγαλύτερο από το ψήφισμα 1701 του ΟΗΕ.

• Ο διαιρεμένος Λίβανος φαίνεται να είναι ένα από τα θύματα των επιπτώσεων της επιχείρησης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, ως αποτέλεσμα της κάθετης πολιτικής και κοινωνικής διαίρεσης μεταξύ των φατριών του για συσσωρευμένα εσωτερικά και εξωτερικά ζητήματα.

Αυτή η διαίρεση ενισχύθηκε από την είσοδο της Χεζμπολάχ στον πόλεμο υποστήριξης, και της ελίτ της που μιλούν για την επόμενη μέρα του πολέμου, και ασχολούνται με τα μεγέθη, το ρόλο, τη συγκρότηση και τα όπλα.

Αυτό προκάλεσε ανησυχία στις ελίτ των άλλων φατριών, οι οποίες επανέφεραν τα αιτήματά τους για ομοσπονδιοποίηση ή ακόμη και απόσχιση, ως την πλέον ενδεδειγμένη λύση στην δυσεπίλυτη κρίση του Λιβάνου, η οποία συνέπεσε με την παρακμή της ιδέας της συνύπαρξης σε μια χώρα, προς όφελος μιας ενιαίας ή μονομερούς ύπαρξης για κάθε ομάδα ή φατρία, σε μια χώρα που είναι ημι-κοινή ή της οποίας τα μέλη εξακολουθούν να προσκολλώνται στα ελάχιστα κοινά.

• Έτσι, από την παρακμή της λύσης των δύο κρατών στην Παλαιστίνη μέχρι την προώθηση της λύσης των δύο ή περισσότερων κρατών στο Λίβανο, το Τελ Αβίβ εργάζεται για την αύξηση των δημογραφικών χώρων και των χώρων ασφαλείας και την επιβολή ενός διευρυμένου Ισραήλ, ενώ οι Λιβανέζοι αναπαράγουν τις αντιφάσεις τους από την ίδρυση του κράτους του Μεγάλου Λιβάνου.
•  

Εν τω μεταξύ μετά την ανακοίνωση του ισραηλινού στρατού ότι ετοιμάζεται να αναλάβει επιθετική δράση στο εσωτερικό του Λιβάνου, αν χρειαστεί, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου απηύθυνε νέες απειλές.

Σε δήλωσή του την Κυριακή, επιβεβαίωσε ότι έδωσε εντολή στον στρατό να αλλάξει την κατάσταση στο βόρειο Ισραήλ στα σύνορα με τον Λίβανο, προσθέτοντας ότι η Χεζμπολάχ είναι ο ισχυρός βραχίονας του Ιράν, τονίζοντας ότι είναι αδύνατο να συνεχιστεί το status quo στο βορρά.

Επανέλαβε επίσης τη δέσμευση της κυβέρνησής του να επιστρέψουν όλοι οι κάτοικοι του βορρά στα σπίτια τους.

Του Σπύρου Σιδέρη