Βρισκόμαστε στις αρχές του 90 και συγκεκριμένα το 1992. Το Μακεδονικό «καίει». Συσκέψεις επί συσκέψεων, πολιτικές συνδιαλλαγές, συλλαλητήρια, βρίσκονται σε καθημερινή βάση στην ατζέντα. Πρόεδρος της Δημοκρατίας τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη λίγες ημέρες μετά από κάποιο μεγάλο συλλαλητήριο. Δεν φαίνεται ευδιάθετος. Ο Θοδωρής Ρουσόπουλος νεαρός ρεπόρτερ τότε, ακολουθεί και καλύπτει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ο Καραμανλής συναντάται με παράγοντες της πόλης και με τον δήμαρχο Κοσμόπουλο. Μετά τις καθιερωμένες χειραψίες, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσκαλεί τους παρευρισκόμενους να περάσουν στο γραφείο για να τα πούν.

Καθώς προχωράει και εκείνος προς το γραφείο, πέφτει το βλέμμα του στον νεαρό Θοδωρή Ρουσόπουλο. Τον πλησιάζει κάτι του λέει που δεν γίνεται αντιληπτό, αλλά μοιάζει να του λέει κάτι σαν «αυτά που γράφεις» και του δίνει ένα βαρύ χαστούκι. Ο Καραμανλής μοιάζει εκνευρισμένος και ο Ρουσόπουλος έχει ένα παγωμένο χαμόγελο από τον αιφνιδιασμό του, δεν ήξερε πώς να αντιδράσει

topontiki.gr