και … έκανε αόρατο τον Κασσελάκη και άλλους πολλούς (δυστυχώς …)
” Σα θρυλος γυρω καλπαζεις,σαν ευχή και σαν κατάρα,στα στενά της Σάντα Κλάρα,το όνειρό σου δοκιμάζεις”
Τιμημένοι μου αναγνώστες, ετοιμάζομαι να πάω στα παζάρια, να κάνω τουρ , να ψάξω να βρω κι αφού βρώ να αγοράσω, λίγο από τα μυαλά που κουβαλάνε διάφοροι οπαδοί, διάφορων σωτήρων και ηγετών που κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι στη χώρα-σφραγίδα, που έχει καταντήσει παράδειγμα προς αποφυγή, για όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Και εδώ που τα λέμε, δεν με νοιάζει και να μου σούρετε ότι θέλετε, εγώ γνώμη δεν αλλάζω. Δεν το θέλει το πετσί μας καλά μου παιδιά, το ποιοτικό το ρούχο.
Δεν το μπορούν τα πόδια μας το Louboutin το γοβάκι, το γνήσιο. Αναζητούμε τις μαϊμούδες παντού. Καλά στα προϊόντα δεν μπορούμε να αγοράσουμε και τίποτα που να μην είναι μαϊμού, αλλά θα μπορούσαμε να μην το επεκτείνουμε και στην πολιτική. Όποια χάντρα γυαλιζει πιο πολυ την λατρεύουνε τα μάτια μας. Όποιον έχει καταπιεί προβολέα, που λέει και μια ψυχή, τον κάνουμε ήλιο. Που πάμε καλά μου παιδιά; Έχει διακόπτη ο προβολέας κι άμα έχει και διακοπή το ρεύμα, άστα … Τώρα θα μου πείτε τι με έπιασε την Στήλη Άλατος και σας χαλάω την ησυχία. Ο αχός από το Δημοτικό το Θέατρο του Πειραιά, με έπιασε καλά μου παιδιά. με πήρε και με σήκωσε κι ας του χα πει του Αλέξη, “hasta siempre”.
Γέμισε ελπίδα η ψυχή κάθε ανθρώπου που θέλει να φύγει από αυτή την μαύρη την μιζέρια που μας έχει εγκλωβίσει ένα σύστημα εξουσίας, που μας κλέβει τα όνειρα. Διψασμένος κόσμος , έτρεξε για λίγες σταγόνες δροσιάς. Και θα ακουστούν πολλές φορές οι λέξεις , είναι απαξιωμένος ο Τσίπρας, έχει χάσει πολλές φορές από τον Μητσοτάκη ( για να μην το ξεχάσω, τιμημένοι μου αναγνώστες, πρέπει να το γράψω,ο Τσίπρας έχασε από τον εαυτό του, έπεσε από μέσα το κάστρο) και άλλα τέτοια. Μπορεί να έχουνε και δίκιο, αλλά μπορεί και το άδικο να παίζει στο παιχνίδι και να διαψεύσει το σύστημα (κι όποιος κατάλαβε , κατάλαβε).
Πειραιάς Δημοτικό Θέατρο, Τρίτη 22 Οκτωβρίου του 2024, ο Αλέξης Τσίπρας, μας θύμισε τον Αλέξη Τσίπρα.
” Η σημερινή ανισορροπία του πολιτικού συστήματος, αν δεν αποκατασταθεί από τα αριστερά, ο κίνδυνος είναι να αποκατασταθεί ακόμη δεξιότερα. Από την άνοδο της Ακροδεξιάς, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες.
Το μόνο παρήγορο και ουσιαστικά ελπιδοφόρο είναι ότι κάτι αρχίζει σιγά σιγά να κινείται. Όχι σε επίπεδο πολιτικής αντιπολίτευσης. Εκεί ο «κανένας» συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αλλά σε επίπεδο κοινωνικής αντιπολίτευσης.
Άλλωστε, ας έχουμε κατά νου, χωρίς κοινωνικές διεργασίες δε μπορεί να υπάρξει πολιτικό υποκείμενο αλλαγής. Αυτό μας δείχνει και το παράδειγμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία, και μας θύμισε με τη παρέμβασή της σήμερα η Λουσυ Καστέλς.
Η συγκρότησή του δεν ήταν μια τεχνητή συγκόλληση από τα πάνω, αλλά απαίτηση της κοινωνικής αντιπολίτευσης, στις γειτονιές, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς. Έκφραση των αγώνων μιας κοινωνίας που έδωσε και δίνει μάχες στους δρόμους και μάλιστα πολλές από αυτές τις κερδίζει( σ.σ.από κάτω προς τα πάνω, είπε).
Κανένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων και ρήξεων δε θα υλοποιηθεί αν πρώτα δεν εκφράσει και κινητοποιήσει την πλειοψηφία της κοινωνίας μας.”
Για μένα η συμμετοχή του κόσμου και η δίψα του για κάτι νέο ήταν το μήνυμα.
Στην ομιλία έβαλε σχέδιο όραμα στόχους Μίλησε πολιτικά .Μας είχε λείψει η πολιτική. Μια ομιλία έφτανε για να κάνει αόρατο τον Κασσελακη. Δυστυχώς και άλλους πολλούς …
ΥΓ: Και ένα μήνυμα από την εντυπωσιακή παρουσία του κόσμου, σε μια “δύσκολη” λόγω της τεχνοκρατικής της φύσης εκδήλωση. Ένα πράγμα μόνον τους είπε: “Αφήστε τον αυτόν (Κασσελάκη) να κάνει ότι θέλει και μην ξανασχοληθείτε μαζί του. Ξένος ήταν. Εσείς ξαναπιάστε το νήμα με τους κοινωνικούς αγώνες, βγείτε στους δρόμους, ξαναβρείτε τους αρμούς που δένουν τον προοδευτικό κόσμο με την κοινωνία”. Αμήν !
