Για να αγχώσεις, για να αναστατώσεις, για να εντυπωσιάσεις έστω τα πραγματικά αφεντικά της Ελλάδας 2.0 (και της παλιάς Ελλάδας επίσης, αλλά νταξ!), πρέπει να κατέβεις στο δρόμο.
ΟΚ, θα το πω απ’ την αρχή για να πέσουν τα βρισίδια τώρα και όχι ύστερα:
Δεν υπέγραψα το κάλεσμα για την ποινική ευθύνη υπουργών και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.
Μάλιστα, δεν το υπέγραψα.
Μη βιάζεστε, όμως, μη βιάζεστε ν’ αρχίσετε τις χριστοπαναγίες, δεν είναι γιατί θεωρώ “δυστύχημα” τα Τέμπη.
Έγκλημα τα θεωρούσα πάντοτε, έγκλημα τα θεωρώ και έγκλημα θα τα θεωρώ μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Και το λέω ανοιχτά στη μικρή οθόνη, όπου, ως γνωστόν, ό,τι γράφει δεν ξεγράφει. Στο θείο Τάκη μόνο (που το λέει κι αυτός, μαγκιά του!) πρέπει να το έχω ξεστομίσει πάνω από δέκα φορές.
Τελεία.
Τότε γιατί δεν έβαλα κι εγώ μια τζίφρα ψηφιακή, που τι κοστίζει βρε αδερφέ, πέντε λεπτά απ’ το χρόνο σου κι ένα μέηλ που το φτιάχνεις εκείνη την ώρα, δεν είναι καν ανάγκη να δώσεις το κανονικό σου και να σε πνίξουν στα σπαμ; Με δυο λόγια:
Γιατί πάντοτε πίστευα, εξακολουθώ να το πιστεύω και θα το πιστεύω μέχρι να σβήσει ο ήλιος, πως με τις κάθε λογής υπογραφές δεν γίνεται δουλειά και δεν σε φοβάται κανένας. Για να αγχώσεις, για να αναστατώσεις, για να εντυπωσιάσεις έστω τα πραγματικά αφεντικά της Ελλάδας 2.0 (και της παλιάς Ελλάδας επίσης, αλλά νταξ!), πρέπει να κατέβεις στο δρόμο. Αλλιώς, όπως δήλωσε γνωστός παράγων του θεσσαλικού γίγνεσθαι στο εφετείο για τον Ιανό, κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια…
Και γιατί να μην κοιμηθούν, δηλαδή;
Ήδη από τα τέλη Μαΐου ξέραμε ότι είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 1.500.000 ψηφιακές υπογραφές υπέρ του καλέσματος για την ποινική ευθύνη υπουργών και την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας που είχε καταθέσει ο Σύλλογος “Τέμπη 28-02-2023”.
Εντάξει; Εντάξει!
Και τι συνέβη λίγες ημέρες αργότερα, όταν κλήθηκαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να ψηφίσουν για τις Ευρωεκλογές και, κατά κάποιο τρόπο, να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τα πεπραγμένα της γαλαζοπράσινης κυβέρνησης;
Ορίστε τι συνέβη:
Για πρώτη φορά στα χρονικά περισσότεροι ήταν οι απέχοντες από τους συμμετέχοντες ψηφοφόρους, με την αποχή να φτάνει στο 58,61%!
Το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ είχε καταγραφεί στις ευρωεκλογές του 2009, με την αποχή να αγγίζει τότε το 47,5%.
Και για να είμαστε απολύτως ακριβείς, σημειώνω ότι η Νέα Δημοκρατία έλαβε 1.125.602 κουκιά μετρημένα στις 9 Ιουνίου του 2024.
Και ρωτάει ο ρεπόρτερ Ξανθάκης με το φτωχό του το μυαλό:
Από αυτό το ενάμιση μύριο κόσμο, βγάλε εκατό χιλιάδες που για λόγους ανωτέρας βίας δεν μπορούσαν να πάνε στις κάλπες. Βγάλε και άλλες εκατό χιλιάδες έτσι για τα λάθη του συστήματος, για τις διπλοεγγραφές των υπερπρόθυμων, για τα “όβερχεντς” που λέγανε και στην Ολυμπιάδα του 2004. Βγάλε και ακόμη μια κατοσταρού, για τους κάτω των 17 που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, αλλά υπογράφουν στο ίντερνετ.
Μας μένουν ή δε μας μένουν 1.200.000 Έλληνες και Ελληνίδες που μπορούσαν να πάνε στο παραβάν και να “μαυρίσουν” το γαλαζοπράσινο μέτωπο;
Ε, δεν πήγαν…
Δεν πάτησαν το πόδι τους στα εκλογικά τμήματα, δεν πλησίασαν καν, όχι για να ψηφίσουν άλλο κόμμα εκτός ΝΔ, αλλά άντε πάει στο δγιάλο λευκό ή άκυρο.
Τη βγάλανε την “υποχρέωση” στο διαδίκτυο και τη μέρα την κρίσιμη, πήρανε παραμάσχαλα το αντιηλιακό και την πετσέτα και σπεύσανε στις παραλίες.
Για να αποδειχθούν φρούδες οι ελπίδες του Δημήτρη Βερβεσού, προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών ο οποίος λίγες μέρες πριν από τις Ευρωεκλογές, στη συνέντευξη Τύπου του Συλλόγου “Τέμπη 28-02-2023”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά:
“Δύο εκατομμύρια πολίτες ψήφισαν το 2023 την κυβέρνηση, ενάμιση εκατομμύριο ζητούν δικαίωση για τα Τέμπη. Αυτό δεν είναι μια αμελητέα ποσότητα”.
Όντως δεν είναι, αρκεί να μεταφράζεται και σε κάτι άλλο από μερικά κλικ στο κομπιούτερ και κινητό.
Αν ναι, έχει καλώς κι εγώ μαζί σας ως το τέλος.
Αν όχι, ούτε καν που λένε και οι πιτσιρικάδες…
Υ.Γ: Όπως σημείωνε και ο Μάνος Χατζιδάκις στα “Σχόλια του Τρίτου”, το πρόσωπο του τέρατος μας είναι πλέον οικείο όχι γιατί σταματήσαμε αλλά διότι συνηθίσαμε να φοβόμαστε.
