Τα παθογενή και οι μελανιές της Αριστεράς πάντοτε υπήρχαν, αλλά ποτέ δεν δημιούργησαν στην κοινωνία τόσο ιλαρή και απωθητική εικόνα σαν την σημερινή του ΣΥΡΙΖΑ.
Για την κατάσταση που επικρατεί εδώ και μήνες στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν χρειάζεται η χρήση κοσμητικών επιθέτων για να αποδοθεί η θλιβερή εικόνα. Αρκεί ένα ουσιαστικό. Η λέξη ξεφτίλα.
Τι άλλο είναι, αν όχι ξεφτίλα, η φλύαρη κενολογία, οι βαρύτατοι υπαινιγμοί, οι αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα σε συντρόφους, οι συκοφαντικές επιθέσεις , τα απροκάλυπτα ψεύδη, η αδίστακτη προπαγάνδα, οι αντιφάσεις και οι υπαναχωρήσεις, το προκλητικό life style-την ώρα που ο κόσμος καίγεται- ,τα δηλητηριώδη τρoλ, τα παντοειδή εμετικά σχόλια και κείμενα εναντίον διαφωνούντων και φυσικά ο ευτελισμός εννοιών όπως συντροφικότητα, δημοκρατία και Αριστερά.
Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στο Κασσελακιστάν. Στο τσιφλίκι του σαλντιμπάγκου που θεωρεί εαυτόν κάτι σαν «εκκεντρική θεότητα» προορισμένη να διδάξει στο πόπολο τι σημαίνει αριστερή πολιτική και να κυβερνήσει την χώρα.
Αλλά ο Κασσελάκης δεν έκρυψε ποτέ το ποιόν, τα συστατικά στοιχεία του χαρακτήρα του και το πραγματικό πολιτικό του πρόσημο. Και μόνο εκείνο το κεκοσμημένο ψεύδος ότι ο υμνητής του Μητσοτάκη έμαθε την Αριστερά θητεύων στα άδυτα του καπιταλισμού, μονάχα αυτή η ιλαρή δήλωση ήταν ικανή να προβληματίσει τον καθένα για το τι εστί Κασσελάκης.
Κάποιοι είδαν αμέσως αυτό το φω μπιζού της πολιτικής, εναντιώθηκαν, προσπάθησαν να πείσουν τους συντρόφους τους-στελέχη και οπαδούς- για το κακό που βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ και έφυγαν νωρίς αποφεύγοντας τον διασυρμό και τη χλεύη.
Φυσικά, ο χορός των αφηνιασμένων και η συκοφαντική προπαγάνδα ότι τάχα αυτοί είχαν υπονομεύσει τον Τσίπρα, δηλαδή η αθλιότητα του Κασσελακισμού, τους τιμώρησε με ένα λυμφατικό ποσοστό στις Ευρωεκλογές.
Βέβαια, ο Κασσελάκης «τόσος ήταν». Αλλά όλοι αυτοί που έμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ του ουρανοκατέβατου τι περίμεναν; Δεν έβλεπαν τις φτηνές χορογραφίας στο τικ τοκ, το δήθεν διαμαντένιο επιχειρηματικό διάδημα, το Κολωνάκι (αγορασμένο με χρήματα του Τάιλερ), τις μεθοδευμένες επιθέσεις εναντίον του Τσίπρα, τον ωμό αυταρχισμό και τον κυνισμό του ανδρός;
Όταν συνειδητοποίησαν τι συμβαίνει ήταν αργά. Και μπήκαν με τη σειρά τους σε μια διαρκή διαμάχη με τον Κασσελακισμό τροφοδοτώντας μοιραία την επικαιρότητα με γεγονότα που προκαλούν στην κοινωνία γέλωτες, θυμηδία και αποστροφή.
Οικτρή κατάσταση, απεχθής. Το ομολογούν ως και ορισμένοι Ηρακλείς του Κασσελάκη-υμνητές του Τσίπρα, παλιότερα- επιχειρώντας να αθωώσουν τον σημερινό βασιλιά της Κουμουνδούρου.
Εχει περάσει δύσκολες καταστάσεις η Αριστερά, ειδικά σε ξερακιανές για την ίδια εποχές. Αιματηρές διαμάχες, καθεστώς γενικευμένης καχυποψίας, προγραφές, διαγραφές, συκοφαντίες, διασπάσεις.
Ούτε αργότερα, μετά τη χούντα, έλειψαν οι μελανιές. Αλλά οι διαμάχες και οι συγκρούσεις της νεότερης εποχής είχαν ως επι το πολύ πρόσημο ιδεολογικό. Οι αντιδικίες, οι νέες διασπάσεις και τα λοιπά παθογενή είχαν καθηλώσει την Αριστερά σε χαμηλά ποσοστά, αλλά ποτέ δεν δημιούργησαν στην κοινωνία εικόνα απωθητική και ιλαρή σαν την σημερινή (κάποια εξαίρεση ήταν η συμμετοχή της στο Βρώμικο ΄89).
Ναι, έπασχε επι Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ-και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση. Δεν τον έφερε ο Κασσελάκης στο 17,8. Όμως ποτέ δεν έγινε περίγελως. Ποτέ δεν σεργιάνισε επιδεικτικά στα σοκάκια των Σπετσών, ποτέ δεν βυθίστηκε σε σηπτικές δεξαμενές, ποτέ δεν προκαλούσε καγχασμούς το όνομά του.
Τώρα, λες ΣΥΡΙΖΑ και φεύγει ο κόσμος μακριά-όταν δεν αδιαφορεί ή δεν κάνει πλάκα. Πρόκειται για την εποποιία του Κασσελακιστάν…
