"Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων, η κατασκευή και δημιουργία δημοτικού σουβλατζίδικου και οίκου ανοχής στην περιοχή του Λουτρακίου"...
Πώς θα σας φαινόταν η παραπάνω φράση αν κάποια στιγμή τη βλέπατε δημοσιευμένη σε κάποιο σάιτ ή εφημερίδα; Θα γελούσατε; Πολύ πιθανό. Γιατί όμως, η φράση "Ο Δήμος έφτιαξε και λειτουργεί ένα Spa", δεν προσφέρει το ίδιο γέλιο; Ίσως, επειδή με το Spa, υπάρχει μια γκλαμουριά στην όλη υπόθεση.
Γράφει ο Αλέξανδρος Κανδρής
Κι όμως. Δεν είναι διαφορετική η λογική. Απλά, αντί να προσλαμβάνει ο Δήμος μέσω ΑΣΕΠ τυλιχτές και διανομείς για να στελεχώσει το δημοτικό σουβλατζίδικο, προσλαμβάνει προσωπικό για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Spa.
Ένα Spa, δεν ξεκινάει τη μέρα που μπαίνουν οι μπουλντόζες. Ξεκινάει από τη χάραξη, μαζί με τις δεκάδες μελέτες, γεωλογικές, μηχανικές και περιβαλλοντικές, που τη συνοδεύουν. Μόνο το κράτος μπορεί να το κάνει αυτό. Συνεχίζεται με τις απαλλοτριώσεις. Μόνο το κράτος μπορεί να τις κάνει, ειδικά τις αναγκαστικές. Φανταστείτε έναν ιδιώτη κατασκευαστή που θα προσπαθεί να υπολογίσει το κόστος ενός (πραγματικά) ιδιωτικού Spa, ερχόμενος σε επαφή με τους ιδιοκτήτες των κτημάτων/οικοπέδων στα οποία θα ανεγερθεί ώστε να διαπραγματευτεί με τον καθένα ατομικά. Ούτε μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία δεν επρόκειτο να γίνει το Spa. Φανταστείτε τώρα, πόσο καλύτερο κράτος θα είχαμε, αν ο Δήμος, όριζε το πλαίσιο ενός έργου και ανέθετε σε ιδιώτες να το υλοποιήσουν.
Δεν θα σταθώ καθόλου στην κουβέντα που ακούω συνεχώς από πολίτες: "Τι δουλειά έχει το Δημόσιο να έχει Spa; Πού ξέρει από αυτά;", γιατί προφανώς ούτε ιδέα έχει, ούτε πρόκειται να αποκτήσει. Σχεδόν πάντα, σε αυτές τις περιπτώσεις, ειδικά στο κράτος που ζούμε με τις δομικές του παθήσεις, ένας ιδιώτης, θα τα καταφέρει καλύτερα...
Πάμε και στην άλλη κουβέντα. Αυτή που "καίει". Ο Γιώργος Γκιώνης, αποφάσισε για οποιονδήποτε λόγο, ότι το Spa που ξεκίνησε να φτιάχνει ο Παύλος Παύλου, δεν του έκανε. Άλλαξε τις μελέτες και αντί για 10 εκατομμύρια ευρώ, το Spa έφτασε να κοστίζει τελικά 20 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό το Spa, που κόστισε 20 εκατομμύρια, μπαίνει σχεδόν κάθε χρόνο μέσα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε κάθε τρεις και λίγο τον εργολάβο να έρχεται με φορτηγά, προκειμένου να κατάσχει τα κρεβάτια και τους υπολογιστές, μπας και φιλοτιμηθεί κανείς να του δώσει (ένα μέρος έστω από) αυτά που του χρωστάει. Πότε το έργο θα αποσβέσει τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτό; Ποτέ! Η λογική του "Ο Δήμος (ή το κράτος) δεν πρέπει να σκέφτεται ως επιχειρηματίας", είναι αυτή που δημιούργησε τεράστια χρέη και έβαλε τη χώρα στα Μνημόνια.
Και εδώ είναι η πολιτική ευθύνη του Δημάρχου Γιώργου Γκιώνη (κυρίως) αλλά και (λιγότερο) όσων διετέλεσαν δήμαρχοι τα τελευταία χρόνια που το Spa είναι σε λειτουργία. Με λάθη στη διαχείριση, κατάφεραν να ρίξουν ένα μέρος της αξίας του. Και λογικό. Ποιος από αυτούς είχε ξαναδιαχειριστεί ένα Spa; Δεν θα γίνουν και λάθη; Θα γίνουν. Γι αυτό υπάρχουν (και πληρώνονται) οι ειδικοί. Αλλά ουδέποτε απευθύνθηκε ο Δήμος σε αυτούς. Εν τω μεταξύ, τα χρόνια περνούσαν και (μοιραία) η αξία του Υδροθεραπευτηρίου, έπεφτε. Σκεφτείτε το λίγο: Ένα σπίτι που χτίζεται τώρα, μπορεί να έχει την ίδια αξία με ένα σπίτι που χτίστηκε πριν 12 χρόνια και έχει μείνει π.χ. ξενοίκιαστο τα τελευταία 8; Προφανώς και όχι.
Το Spa, έτσι όπως έχει σχεδιαστεί, δομηθεί και όπως πορεύεται, θα συνεχίζει να βάζει μέσα το Δήμο, εις τους αιώνας των αιώνων. Το μόνο που μπορεί πλέον να κάνει ο Δήμος, είναι να το νοικιάσει. Προφανώς, αυτοί που το οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση θα πρέπει να απολογηθούν στους δημότες. Αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί. Ο Δήμος, έχει συνέχεια. Ζώντας με το παρελθόν, δεν μπορείς να κοιτάξεις μπροστά. Μπορείς μόνο να διδαχθείς από τα λάθη σου και να κάνεις ό,τι μπορείς για να τα αποφύγεις στο μέλλον.
Η μοναδική υποχρέωση που έχει πλέον η Δημοτική Αρχή, είναι να επιτύχει το καλύτερο δυνατό μίσθωμα για το Spa. Και με πλήρη διαφάνεια, να δημιουργήσει μαζί με τους Νομικούς, τους όρους και τις προϋποθέσεις μίσθωσής του, ώστε να μην υπάρχει σε κανέναν έστω και η αμυδρή εντύπωση ότι υπάρχει κάτι σάπιο στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας. Αυτό, ήταν και το κύριο θέμα που έθεσαν στην πλειονότητά τους τα μέλη της Αντιπολίτευσης κατά τη συνεδρίαση της 17ης Ιανουαρίου του Δ.Σ. της Τουριστικής.
