Πριν από 75 χρόνια γεννήθηκε ο Νικόλας Άσιμος, ένας αυτοδίδακτος τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και συγγραφέας, που παρέμεινε “ελεύθερος” μέχρι το τέλος της ζωής του

Από την πτώση της δικτατορίας και μετά, η ελευθερία του λόγου οπλίστηκε μέσα από τους τραγουδιστές τη ροκ μουσικής, αλλά και τους ρεμπέτες. Πολύ γρήγορα, στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, οι καλλιτέχνες της ροκ σκηνής άρχισαν να πειραματίζονται και να ενσωματώνουν ρεμπέτικα και λαϊκά στοιχεία μέσα στη μουσική τους. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Νικόλας Άσιμος.

Ο Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη, μεγάλωσε στην Κοζάνη και έζησε στην Αθήνα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος, όμως ο ίδιος ήθελε να τον αποκαλούν αλλιώς: “‘Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το ‘’Άσιμος’’ με γιώτα. Ουχί Άσιμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισάακ Ασίμωφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το ‘’Άσιμος’’ με γιώτα. Γιατί όταν λέμε ‘’ ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής’’, η λέξη ‘’άσημος’’ παίζει τον ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στην λέξη ‘’τραγουδιστής’’ και γράφεται με ήτα. Ενώ το ‘’Άσιμος’’ είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου.”

Ένας αυτοδίδακτος τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Εγκατέλειψε τη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ., και χωρίς να τον ενδιαφέρει να ζήσει μέσα στους κύκλους της “καλής” κοινωνίας, έφτασε στην Αθήνα, επιζητώντας την ελευθερία.

Μέσα στις μπουάτ της Αθήνας, της Πλάκας και των Εξαρχείων, τα ανήσυχα μυαλά συναντιούνταν, μαζί με ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα επαναστατικό πρόγραμμα ενάντια στο κατεστημένο. Εκεί ξεφύτρωσε και ο Άσιμος, ο οποίος με τη μουσική του γρήγορα τράβηξε την προσοχή των θαμώνων και ξεχώρισε.

Νικόλας Άσιμος

Μια χαοτική προσωπικότητα με ιδεολογική διαύγεια

Το 1975 έκανε την πρώτη του προσπάθεια στην δισκογραφία, σε ένα δίσκο 45 στροφών που περιείχε τα τραγούδια «Ο Μηχανισμός» (Α΄ πλευρά) και «Ο Ρωμιός» (Β΄ πλευρά) σε ενορχήστρωση του Γιώργου Στεφανάκη. Έπεσε όμως θύμα λογοκρισίας, δηλαδή αν και επιτράπηκε η πώλησή του στα δισκοπωλεία, απαγορευόταν η μετάδοσή του από την δημόσια ραδιοτηλεόραση.

Ο Ξαναπές, όμως, ήταν ο πρώτος και μοναδικός δίσκος  33 στροφών που κυκλοφόρησε όσο ζούσε. Σε αυτόν συμμετείχαν η Χάρις Αλεξίου (στα τραγούδια «Άμα σε λέγαν Βάσω» και «Παπάκι») και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (στα «Πιάστηκα σχοινί κορδόνι» και «Της Επανάστασης»).

Δίσκος: Ξαναπές

Μέχρι τον Μάρτιο του 1987 είχε κυκλοφόρησε οκτώ παράνομες κασέτες που τις διακινούσε στα κάγκελα του Πολυτεχνείου και στα νυχτερινά μαγαζιά που κατά καιρούς ζούσε, όπως στην περίφημη «υπόγα» του στα Εξάρχεια.

Το 1978 προσποιείται τον ψυχοπαθή, προκειμένου να πάρει απαλλαγή από τον στρατό. Στο βιβλίο που έγραψε Αναζητώντας Κροκάνθρωπους εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση. Όμως, από το 1981 ξεκινά η πραγματική σχέση του με τα ψυχιατρεία. Την Πέμπτη 17 Μαρτίου 1988 θα κρεμαστεί από τον σωλήνα ύδρευσης, στο “μαγαζόσπιτο” που ζούσε και δούλευε. Την επόμενη μέρα, θα κηδευτεί στη Νέα Σμύρνη.

Εμείς, με αφορμή τη γέννησή του, θυμόμαστε μερικά από τα σπουδαιότερα τραγούδια του.

Ο Φίλος μας (1995)

Το 1995, ο Στέλιος Καζαντζίδης περιέλαβε στον δίσκο: Τα βιώματα μου, το τραγούδι «Ο φίλος μας» αναφέροντας στο εξώφυλλο: ‘’είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο. Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστην αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητα’’

Ο Ρωμιός (1975)

Ο Ρωμιός – Μηχανισμός, είναι η επίσημη ηχογράφηση του Νικόλα Άσιμου, δημοσιεύθηκε τον Μάιο του 1975 και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, λογοκρίθηκε.

Δε πα να μας χτυπάν (1978)

Ανήκει στην πρώτη παράνομη κασέτα του, που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 1978.

Γιουσουρούμ (1979)

Ανήκει στην κασέτα: “Είμαι παλιάνθρωπος”, που κυκλοφόρησε το 1979, παράνομα και στην κασέτα ”Το φανάρι του Διογένη”.

Αγαπώ και αδιαφορώ (1987)

Η πρώτη εκτέλεση είναι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, η οποία -χάρη φυσικά στους στίχους του Άσιμου- είναι άκρως συγκινητική.

Βαρέθηκα (1982)

Ανήκει στον μοναδικό δίσκο που δημοσιεύτηκε όσο ζούσε, τον Ξαναπές 

Εγώ με τις ιδεές μου (1987)

Είναι ένα από τα πιο ωραία ζεϊμπεκικα που έχει γράψει ο Νικόλας Άσιμος, σε εκτέλεση της Σωτηρία Λεονάρδου. Υπήρχαν 13 τραγούδια σε αυτήν την κασέτα που είναι εξολοκλήρου δικής του παραγωγής και συγκαταλέγεται στον  δίσκο ”Το φανάρι του Διογένη”.

Μπαγάσας (1987)

Κυκλοφόρησε τον Μάρτιου του 1987 και ανήκει και αυτό στην τελευταία παράνομη κασέτα που δημοσίευσε ”Το φανάρι του Διογένη”

Venceremos (1986)

Ανήκει στην παράνομη κασέτα ” Η Ζαβολιά”, ένας στίχος που έγινε σύνθημα και έχει χαρακτηριστεί από τα πιο επαναστατικά τραγούδια του Άσιμου.

Και το τελευταίο.

Ειρήνη Βλασσοπούλου