Οι 158 + ένας που στήριξαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη και το αινιγματικό τοπίο της επόμενης μέρας.
Η απόρριψη με 159 «όχι» της πρότασης δυσπιστίας χθες στην Βουλή έδωσε την – αναμενόμενη- απάντηση στο ερώτημα του αν η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη διατηρεί την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία.
Δημιούργησε όμως ταυτόχρονα το ερώτημα του αν η πολιτική αντιπαράθεση πλέον περνά σε ένα άλλο στάδιο, ενώ σε δύο περίπου μήνες «ελλοχεύει» η δοκιμασία των ευρω-εκλογών.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης
Στην χθεσινή ομιλία του ο πρωθυπουργός βρέθηκε «απέναντι» όχι μόνον στην αντιπολίτευση αλλά και στην αίσθηση της κοινής γνώμης που φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως συγκαλύπτονται ευθύνες υπουργών για το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών.
Όμως η παράμετρος της διαπλοκής που έθεσε οδηγεί πλέον το πολιτικό σκηνικό σε μία διαφορετικού είδους πόλωση. Ιδίως από την στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να μην δώσει καμία εξήγηση για το – αντικειμενικά κορυφαίο- πολιτικό γεγονός της παραίτησης των δύο υπουργών Επικρατείας (Στ.Παπασταύρου – Γ.Μπρατάκο).
Ο έξτρα Σπαρτιάτης
Επίσης σίγουρα δεν είναι κολακευτικό για την κυβέρνηση να περιλαμβάνεται στα 159 μέλη του κοινοβουλίου που την στήριξαν ένας πρώην βουλευτής των Σπαρτιάτων, ο Χαράλαμπος Κατσιβαρδάς.
Μάλιστα αξίζει να επισημανθεί ότι η σύμπλευση του ανεξάρτητου βουλευτή είχε ήδη διαφανεί όταν υπερψήφισε το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Οι 3 λόγοι
Ο συνδυασμός των γεγονότων δείχνει πως τελικά η πρωτοβουλία της πρότασης δυσπιστίας που συσπείρωσε, έστω και συγκυριακά, τις προοδευτικές δυνάμεις, οδήγησε στην παραγωγή πολιτικού αποτελέσματος. Έστω κι αν αυτό ήρθε με πλάγιο τρόπο και την μορφή του «ντόμινο».
Ο βασικοί λόγοι είναι τρεις:
Πρώτος: Αποτέλεσε το «βότσαλο στην λίμνη» της «Μητσοτακικής κυριαρχίας» αναδεικνύοντας στο επίκεντρο της επικαιρότητας την συστηματική επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών στο δυστύχημα των Τεμπών η οποία «κουμπώνει» με την κοινωνική αγανάκτηση.
Δεύτερος: Φαίνεται να οδηγεί σε μία «μίνι-κρίση» τον ηγετικό πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας αφού η αποχώρηση των δύο στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, δεν μπορεί παρά να είναι «σύμπτωμα» μίας έντονης εσωτερικής σύγκρουσης.
Τρίτος: Ο συνδυασμός των δύο προαναφερόμενων στοιχείων φέρνει σε «πρώτο πλάνο» το ζήτημα της λειτουργίας του κράτους δικαίου. Ενώ στο σκηνικό που διαμορφώνεται θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα που υπήρξε το καλοκαίρι του 2022 όταν υπήρξαν παραιτήσεις στενών συνεργατών του πρωθυπουργού για το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Η αντιπολίτευση
Όσον αφορά την εικόνα της αντιπολίτευσης τα προοδευτικά κόμματα κατάφεραν να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστή της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σε μία περίοδο που αυτό δεν είναι αυτονόητο μια και την ίδια περίοδο διεκδικεί διακριτό ρόλο και ο χώρος της ακροδεξιάς.
Παρά το γεγονός πως κάποιες ατυχείς δηλώσεις από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης («εκλογές με διεθνείς παρατηρητές», «προσυνεννόηση κομμάτων») δεν συνέβαλλαν στο να παραμείνει συμπαγές το μέτωπο κατά της κριτικής που ασκήθηκε έχοντας στο επίκεντρο της συγκάλυψη για τα Τέμπη.
Ενώ ερωτηματικό αποτελεί το αν λειτούργησε σε θετική κατεύθυνση και η «επεισοδιακή» τακτική της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Τα «ανοιχτά ζητήματα» της επόμενης ημέρας συνίστανται πλέον στο αν θα απαντηθούν τα ερωτήματα που προέκυψαν σχετικά με το μοντάζ των ηχητικών δεδομένων από την μοιραία νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου.
Επίσης στο εύρος και την ένταση που θα αναδειχθούν στο επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας τα ζητήματα που σχετίζονται με την διαπλοκή.
Αυτά ενώ στα επιτελεία των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι κυρίαρχη η εκτίμηση πως με την χθεσινή του ομιλία ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκτέθηκε πολύ περισσότερο από όσο περίμενε στην προσπάθεια του να ανταποκριθεί στις εσωτερικές ή και σε άλλες δεσμεύσεις του.
Γεράσιμος Λιβιτσάνος
