Σε κάθε περίπτωση αμετακλήτου βουλεύματος, όπως είναι και το προκείμενο Βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Ναυπλίου (υπ’ αριθμ. 30/2018), ενέχονται δυο βασικές διαστάσεις: α) Η ποινική και β) Η ηθική-πολιτική. Για την πρώτη, μόνο ζήτημα είναι το βάρος των όποιων πιθανών ευθυνών, το οποίο θα πρέπει να άρει ο κατηγορούμενος, μετά από την ολοκλήρωση της ακροαματικής διαδικασίας και την απόφαση του Δικαστηρίου. Για τη δεύτερη όμως, το βάρος είναι διαφορετικό. Κι αυτό διότι πρόκειται για αόριστη έννοια ευθυνών, καθαρά υποκειμενική…
Του Γιάννη Κ. Ηλιάδη
Στην περίπτωση της έκδοσης του Βουλεύματος υπ’ αριθμόν 30/2018, το οποίο αφορά και συγκεκριμένους αιρετούς του Δήμου Λουτρακιωτών, το ζήτημα είναι μείζονος σημασίας ηθικό και πολιτικό, πέραν των όσων προβλέπονται από το Άρθρο 236, παρ. 2α του ν. 3852/2010, το οποίο αναφέρεται στην έκπτωση από το αξίωμα και όπου επί λέξει αναγράφεται:
«Όταν γίνεται παραπομπή για κακούργημα με αμετάκλητο βούλευμα ή με απευθείας κλήση, κατά της οποίας έχει εξαντληθεί το δικαίωμα προσφυγής, ο Ελεγκτής Νομιμότητας οφείλει να θέσει τον κατηγορούμενο σε κατάσταση αργίας, η οποία διατηρείται σε περίπτωση έκδοσης καταδικαστικής απόφασης του ποινικού δικαστηρίου. Εάν εκδοθεί αθωωτική απόφαση, η αργία αίρεται αυτοδικαίως και θεωρείται ως μηδέποτε επιβληθείσα», του οποίου η αξία παραμένει αμετάβλητη, ακόμη κι αν έχει τροποποιηθεί.
Ας μείνουμε όμως, στην ηθική και πολιτική διάσταση της όλης υπόθεσης, η οποία είναι και η ουσιαστική αναφορικά με τους αιρετούς. Κι αυτό διότι, είναι διαφορετική η ηθική απαξία ενός εκάστου πολίτη εξ ημών και εντελώς διαφορετική η βαρύτητά της, όταν αναφερόμαστε σε εκλεγμένους συμπολίτες μας.
Το ίδιο συμβαίνει και για το σύνολο των προσώπων που αναγράφονται και παραπέμπονται με το συγκεκριμένο Βούλευμα. Διότι, ο επιχειρηματίας ή ο υπάλληλος μιας επιχείρησης (όσο υψηλόβαθμος και εάν είναι) μόνο του γνώμονα έχει την ευρωστία της επιχείρησής του. Αυτή είναι η δουλειά του και προς αυτό το στόχο οδεύει. Κατά πόσο αυτό το κάνει νόμιμα ή παράνομα, υπάρχουν οι αρμόδιες Αρχές για να κάνουν τη δουλειά τους και να φροντίσουν εκείνες για το καλώς εννοούμενο συμφέρον της κοινωνίας. Με λίγα λόγια ο καθένας από εμάς δρα στην καθημερινή επαγγελματική του ζωή με μόνο έλεγχο τη συνείδησή του. Όσο για την παραβίαση του νόμου είναι καθαρά διμερές θέμα του καθενός από εμάς και του νόμου. Κανενός άλλου.
Στην περίπτωση του πολιτικού προσώπου όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά! Ο εκλεγμένος σε πολιτικά αξιώματα, όπως είναι και οι θέσεις ευθύνης στους κατά τόπους Δήμους, η σύννομη συμπεριφορά και λειτουργία αποτελεί μείζονα υποχρέωση και όχι προαιρετική επιλογή. Η απουσία οποιασδήποτε “σκιάς” στη δράση και την καθημερινή ενάσκηση των καθηκόντων του αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη συνέχιση άσκησης των καθηκόντων αυτών.
Σε αντίθετη περίπτωση η ηθική και πολιτική απαξία είναι τεράστια. Είναι (και πρέπει να είναι) καταστροφική για την περαιτέρω πολιτική πορεία του προσώπου, το οποίο χάνοντας την έξωθεν καλή μαρτυρία στην τοπική κοινωνία, ως ασχολουμένου με τα κοινά, περιθωριοποιείται. Αν ο ίδιος επιλέγει να τριγυρίζει στους δρόμους της πόλης και να επισκέπτεται τα καφενεία είναι δικό του συνειδησιακό πρόβλημα και όχι της κοινωνίας. Στα κοινά πάντως, δεν δικαιούνται να μετέχει. Όχι για λόγους νομικούς, αλλά για λόγους ηθικούς και αξιοπρέπειας. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι πρόγονοί μας τους εξοστράκιζαν, τους εξόριζαν. Οι Ιάπωνες, σε κάμποσες περιπτώσεις, τουλάχιστον παραιτούνται…
Για όλους τους παραπάνω λόγους, η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι πως έχει ήδη τεθεί τελεία στο υπάρχον κεφάλαιο της πολιτικής ζωής του Λουτρακίου. Απομένει να γυρίσει η σελίδα και να αρχίσει να γράφεται το επόμενο κεφάλαιο, ανεξαρτήτως της όποιας απόφασης του Δικαστηρίου, όταν γίνει. Η ευχή όλων είναι, το επόμενο κεφάλαιο να είναι καλύτερο από το προηγούμενο…
Σχετικά θέματα:
Βόμβα: Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για στελέχη του Casino - Διώκονται και αιρετοί
