Κριτική για την περίοδο μετά το 2015
Σκληρή κριτική στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά την ιστορική νίκη του 2015 διατυπώνει -με δύο άρθρα του στο dnews- ο πρώην υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής του “Πράττω” Νίκος Κοτζιάς, σε μία προσπάθεια να περιγράφει την κατεύθυνση προς την οποία οδεύει πλέον το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενόψη και της εκλογής νέας ηγεσίας.
Εκτός των λαθών της περιόδου του Αλέξη Τσίπρα που περιγράφει, μεγάλο ενδιαφέρον έχουν οι αναφορές του στον Στέφανο Κασσελάκη, κι αυτό διότι προ μηνών είχε διαφανεί μία προσπάθεια πολιτικής συνεννόησης στη βάση της πρότασης που είχε καταθέσει το “Πράττω” για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων (φωτό επάνω από μία συνάντηση εκείνη την περίοδο).
Ο Νίκος Κοτζιάς αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ” ο Κασσελάκης είναι ένα επικοινωνιακά χαρισματικό πρόσωπο που στην ρητορεία του χρησιμοποιεί όλα τα νέα τεχνολογικά βοηθήματα. Χωρίς βάθος και ιστορική αντίληψη (εξ’ ου και «το ΝΑΤΟ είναι ιερά συμμαχία»), με προβλήματα στην ανάγνωση κειμένων μεγαλύτερων των δύο παραγράφων και αδυνατώντας να γράψει ο ίδιος κάποιο σοβαρό πολιτικό κείμενο“.
Και συνεχίζει:
” Ο Κασσελάκης με τον δυναμισμό του ενέπνευσε ελπίδες σε μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ και για αυτό από κάποιους υποστηρίχθηκε με πάθος. Από την άλλη έφερε την ύβρη και την συκοφαντία ενάντια στην αριστερά ως πρόεδρος του μεγαλύτερου κόμματός της. Χαρακτήρισε την αριστερά και μαζί τους βασανισμένους από κουκουλοφόρους, ως «κουκουλοφόρους».
Συνολικά, έδωσε στην πιο μαύρη αντίδραση επιχειρήματα για να τα χρησιμοποιεί τις επόμενες δεκαετίες σε βάρος των αγωνιστών της αριστεράς. Το αξιοπρόσεκτο είναι πώς πολλοί από τους «θαυμαστές» του Κασσελάκη, ακόμα και μέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτές/βουλεύτριες τον υποστηρίζουν παρά τις ύβρεις, γεγονός που δείχνει πόσο λάθος έκανε ο Τσίπρας που αντί να ανανεώσει ενωτικά και δια της κοινής δράσης την αριστερά, όπως έκανε το 2015, ταύτισε δεξιούς και απολίτικους το 2019-2023 με την ανανέωσή της προοδευτικής παράταξης.
Εξήγησα ήδη ποιοι θυμοί έκαναν τον Κασσελάκη προσωρινά πλειοψηφικό στον άρρωστο ΣΥΡΙΖΑ. Εξίσου σημαντικό είναι να εξηγήσω ποια υπήρξαν, πέραν των συχνά δικαιολογημένα θυμωμένων μελών του ΣΥΡΙΖΑ, τα επιπλέον στηρίγματά του, τα οποία συγκρότησε ο ίδιος:
Το πρώτο ήταν «οι νεοχουλιγγάνοι» μια ομάδα που δημιουργήθηκε στη διάρκεια της δικής του προεδρίας και πιθανά με πρωτοβουλία του. Στη δράση αυτής της ομάδας, το πολιτικό επιχείρημα αντικαταστάθηκε με την ύβρη και την συκοφαντία με τρόπο που δεν διέφερε καθόλου από όσα παράγει η σημερινή υπόγα του Μαξίμου. Η ομάδα αυτή δεν έχει τίποτα από την κουλτούρα διαλόγου της αριστεράς και δεν δίνει καμία προοπτική σε αριστερή κατεύθυνση. Απλά εισάγει νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα στις γραμμές της αριστεράς και κλασσικές ύβρεις ενάντιά της, ιδιαίτερα προκειμένου να αποδομηθεί η διακυβέρνηση Τσίπρα από το 2015, που όσες αδυναμίες και αν είχε, όσα λάθη και αν έκανε, υπεράσπισε την πατρίδα και την κοινωνία και την έσωσε από πολλές αρνητικές καταστάσεις.
Η δεύτερη ομάδα είχε αρχίσει να δημιουργείται επί Τσίπρα και συγκροτήθηκε σε σταθερή δομή επί Κασσελάκη. Είναι η ομάδα «των νεοδεξιών». Στελέχη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, καθώς και γνωστοί αντικομουνιστές στα πανεπιστήμια, ανέλαβαν να μας διδάξουν πώς πρέπει να είναι η σημερινή αριστερά. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι (α) αντί να φτιάξουν μια δική τους κίνηση, εντάχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, αυτή η ένταξη (β) έγινε χωρίς τα μέλη αυτής της ομάδας να κάνουν καν «τον κόπο» να μας εξηγήσουν ποια είναι η κριτική τους στη δεξιά και στην ακροδεξιά από την οποία φεύγουν και τι τους προσέλκυσε στην αριστερά. Ακόμα και σήμερα το κύριο που κάνουν είναι να επιτίθενται σε αρχές, σε αξίες, σε πρόσωπα της αριστεράς, όπως θα έκαναν αν είχαν παραμείνει στην ΝΔ, που δεν παρέμειναν διότι δεν είχαν κανένα μέλλον σε αυτήν.
Η τρίτη ομάδα είναι των «νεογραφειοκρατών». Ανθρώπους που ο Κασσελάκης τους βρήκε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι αυτή η ομάδα δεν αποτελείται μόνο από γραφειοκράτες, ούτε οι καρεκλοκένταυροι που υπάρχουν στον προοδευτικό χώρο είναι μόνο σε αυτή την ομάδα. Αλλά σίγουρα στον πυρήνα του αυτό το τρίτο στήριγμα που συγκρότησε ο Κασσελάκης, έχει γραφειοκρατικά χαρακτηριστικά. Πολλοί από τους «νεογραφειοκράτες» δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε άλλο πολιτικό κόμμα της αριστεράς, ή σε μεγάλους προοδευτικούς σχηματισμούς και πολύ λιγότερο σε συμμαχίες ενότητας. Και αυτό γιατί τα χαρακτηριστικά τους δεν τους κάνουν ελκυστικούς στο ευρύτερο κοινό των δημοκρατών-πατριωτών. Επ’ ευκαιρίας να σημειώσω ότι από τον Γενάρη ο όρος «πατριωτισμός» εξαφανίστηκε από τα χείλη του μέχρι πρότινος Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και των στηριγμάτων του.
Είναι φανερό ότι ενώ ο θυμωμένος κόσμος του Σύριζα νιώθει ότι είναι αριστερός και επιθυμεί την αναγέννηση μιας χειραφετημένης χώρας, ο Κασσελάκης και τα τρία στηρίγματά που εκείνος δημιούργησε στο κόμμα που προέδρευε δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να παλέψουν για την αλλαγή και την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας. Πέραν από ατάκες και επιμέρους ενδιαφέρουσες προτάσεις δεν είχαν να πουν κάτι βαθύ, να διαμορφώσουν στρατηγική και να ανατρέψουν την νεοφιλελεύθερη ιδεολογική κυριαρχία. Ασφαλώς ούτε οι άλλες δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ διαθέτουν επάρκεια σε αυτούς τους τομείς και σε αυτούς υπάρχει πολύ «Εγώ» και ατομικές στρατηγικές. Ελπίζω, όμως, να επιδείξουν από τούδε και στο εξής μια ενωτική στάση, υπέρ των συμμαχιών και του δημοκρατικού διαλόγου. Ίδωμεν.”
