Η μοναχή Νεκταρία ενσαρκώνει το πνεύμα των Χριστουγέννων και την αγάπη για τον άνθρωπο. Στην πρώτη γραμμή της προσφοράς εδώ και δεκαετίες, αγωνίζεται για να καταπολεμήσει τη φτώχεια, την παιδική εκμετάλλευση και τον αναλφαβητισμό στην Ινδία, μία αχανή χώρα με τεράστιες ανισότητες που δοκιμάστηκε και εξακολουθεί να δοκιμάζεται σκληρά από τoν κορονοϊό.
Την «πετύχαμε» στην Ελλάδα όπου επέστρεψε πριν από λίγο καιρό λόγω πανδημίας και επειδή είχε λήξει η βίζα και το διαβατήριό της. Τα σύνορα της Ινδίας έκλεισαν και έκτοτε λίγο πριν ξαναφύγει, συντονίζει το φιλανθρωπικό της έργο διαδικτυακά, όπως λέει, με τη βοήθεια των μεγάλων κοριτσιών του Ορφανοτροφείου.
Αφού μας ευχαρίστησε, η αδερφή Νεκταρία μας μίλησε για το Ιεραποστολικό Έργο της Ορθόδοξης Εκκλησία των Ινδιών που υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Σιγκαπούρης.
«Μία προσπάθεια που γίνεται με πνεύμα ταπείνωσης και αγάπης και με μοναδικό κίνητρο και στόχο την δόξα του ονόματος του Θεού και τη σωτηρία των ψυχών των ανθρώπων». Αλλά και παράλληλα ένα δύσβατο μονοπάτι με αναπόφευκτες δυσκολίες.
Tα παιδιά που φροντίζει η αδερφή Νεκταρία
Η ορθοδοξία και ο ελληνισμός στην Ινδία
«Ο πρώτος Ιεραπόστολος του Χριστιανισμού στην Ινδία υπήρξε ο Άγιος Απόστολος Θωμάς, ο οποίος κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χριστού στη Ν. Ινδία, ιδρύοντας παράλληλα ακμαία Εκκλησία, που υπάρχει μέχρι σήμερα, αλλά που δυστυχώς απεκόπη από τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία τον 5ο αιώνα με το Μονοφυσιτικό Σχίσμα.
Από τότε μέχρι τον 20ο αιώνα δεν παρουσιάστηκε Ορθόδοξη Ιεραποστολή στην Ινδία, παρόλο που υπήρξε ανθηρός Ελληνισμός στην Καλκούτα, την πρωτεύουσα της Δ. Βεγγάλης. Οι Έλληνες αυτοί, κυρίως έμποροι, έκτισαν το 1924 μεγαλοπρεπή και αρχαιοπρεπή Ναό, δωρικού ρυθμού, τιμώμενο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος καθώς και το Ελληνικό Κοιμητήριο με μικρό Ναό του Προφήτη Ηλία.
Δεν θα αναφερθώ τώρα στο καθ’ αυτό ιεραποστολικό και ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας των Ινδιων που άρχισε το 1980 με τον μακαριστό π. Αθανάσιο Ανθίδη και συνεχίστηκε από τον Π. Ιγνατιο Σεννή, νυν Μητροπολίτη Μαδαγασκάρης, αλλά θα περιοριστώ μόνο στο φιλανθρωπικό έργο του οποίου είμαι υπεύθυνη» λέει, ξεκινώντας την αφήγησή της.
Το φιλανθρωπικό έργο της αδερφής Νεκταρίας
«Παράλληλα με τις κυρίως ιεραποστολικές δραστηριότητες, το κλιμάκιο μας έχει αναπτύξει σημαντικό φιλανθρωπικό έργο, ήδη από το ξεκίνημά μας το 1991, το οποίο με την Χάρη του Θεού προχωρεί και αυξάνει.
Η πολύπλευρη προσφορά του έργου αυτού ενσωματώνεται στον «Φιλανθρωπικό Οργανισμό της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», ο οποίος δραστηριοποιείται ως νομικό πρόσωπο, με έδρα την Καλκούτα.
Ως γνωστόν, στην Ινδία, παρά την μεγάλη ανάπτυξη που παρουσιάζει και τον πλούτο που διαθέτει, υπάρχει φτώχεια πολλή για μεγάλο μέρος του πληθυσμού της, με τη Δυτική Βεγγάλη να είναι ένα από τα πτωχότερα κρατίδιά της. Ιδιαίτερα η πρωτεύουσά της, η Καλκούτα. Πολλοί είναι οι άστεγοι που γεννιούνται και πεθαίνουν στα πεζοδρόμια και σε άθλιους καταυλισμούς.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, εμφορούμενη από το πνεύμα της αγάπης, της ευσπλαχνίας και της προσφοράς, προσπαθεί με κάθε τρόπο ν’ ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο και την δυστυχία, έχοντας ως αρχή της την εντολή του Κυρίου: «Αγαθοποιείτε… γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο Πατήρ υμών οικτίρμων εστί» (ΛΚ στ΄35-36).
Το...πολύτιμο πρωϊνό γάλα
Έτσι από το 1992 ξεκινήσαμε στην αυλή του Ελληνικού Ναού στην Καλκούτα το πρωινό συσσίτιο, με ζεστό γάλα, μπισκότα και βιταμίνες, για 250 περίπου παιδάκια της περιοχής που από νωρίς το πρωί μαζεύονται έξω από την πόρτα και περιμένουν. Για πολλά παιδάκια, το πρωινό αυτό είναι ίσως το μοναδικό γεύμα της ημέρας.
Αχτένιστα, άπλυτα, σχεδόν γυμνά, ικετεύουν για ένα ακόμη μπισκότο ή λίγο ακόμη γάλα. Συχνά μας δείχνουν διάφορες πληγές και κοψίματα στο σώμα τους, που στο τέλος του πρωινού καθαρίζουμε και περιποιούμαστε.
Που κατοικούν όμως αυτά τα παιδιά; Στο πεζοδρόμιο ή στο γειτονικό μουσουλμανικό νεκροταφείο που έχει γίνει ο καταυλισμός τους. Κοιμούνται στους υπόγειους τάφους και σε τσίγκινα παραπήγματα 2Χ2, όπου στοιβάζονται ολόκληρες οικογένειες.
Άνθρωποι και ποντίκια, λάσπες, σκουπίδια, δυσωδία είναι το σκηνικό όπου προσπαθούν να επιβιώσουν, χωρίς προοπτικές ή προσδοκίες. Άνθρωποι από όλους ξεχασμένοι, αδιάφορο αν ζουν ή αν πεθαίνουν, αφού η ανθρώπινη ζωή, κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν έχει καμιά απολύτως αξία.
Για την χριστιανική όμως καρδιά κάθε άνθρωπος είναι πολύτιμος γιατί είναι εικόνα Θεού, για τον οποίο ο Χριστός έχυσε το αίμα Του. Μας είναι λοιπόν αδύνατο να μείνουμε αδιάφοροι σε τόση δυστυχία.
Η διανομή των τροφίμων
Καθιερώθηκε επίσης και η διανομή τροφίμων και βασικών ειδών διαβίωσης στις πιο άπορες οικογένειες, σε αναπήρους, τυφλούς, αρρώστους, λεπρούς και ηλικιωμένες χήρες. Κάθε Δευτέρα πάνω από 1000 οικογένειες, πολλές από τις οποίες έρχονται από χιλιόμετρα μακριά, παίρνουν τα τρόφιμα της εβδομάδας.
Κάθε Δευτέρα ο απέραντος ανθρώπινος πόνος και η εξαθλίωση ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Εικόνες συγκλονιστικές που σφίγγουν την καρδιά, ελέγχουν την συνείδηση. Άνθρωποι ρακένδυτοι, σκελετωμένοι, τυφλοί, λεπροί ανάπηροι, περιμένουν υπομονετικά από τα ξημερώματα, στη σειρά που καλύπτει όλο το πεζοδρόμιο έξω από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή.
Από το 2006 καθιερώθηκε το συσσίτιο μαγειρεμένου φαγητού σε καθημερινή βάση αλλά και πάλι νοιώθουμε πως όσο και ό,τι και να προσφέρουμε σ’ αυτούς τους τόσο ταλαιπωρημένους συνανθρώπους μας, είναι μια ελάχιστη σταγόνα στον ωκεανό των βασάνων τους.
Ιατρική βοήθεια και εκπαίδευση
Άλλη μια μέριμνα της Ιεραποστολής μας είναι η δωρεάν ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη απόρων ασθενών. Για τον σκοπό αυτό έχουν δημιουργηθεί 5 γενικά ιατρεία σε απομακρυσμένα χωριά.
Να σημειώσουμε επίσης, πως για την λειτουργία των ιατρείων αυτών έχουν προσληφθεί Ινδοί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, συμβάλλοντας έτσι και στην τοπική προσφορά εργασίας.
Ιδιαίτερη φροντίδα και βαρύτητα δίδεται και στην εκπαίδευση. Ο αναλφαβητισμός στη Δυτική Βεγγάλη είναι σχεδόν ο κανόνας, διότι υπάρχει έλλειψη σχολείων στις αγροτικές περιοχές.
Έτσι, η Ιεραποστολή έφτιαξε 5 Δημοτικά σχολεία σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την Καλκούτα, ώστε να καλύψει τις εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών της υπαίθρου. Έχουμε επίσης προσλάβει ντόπιους δασκάλους και χορηγούμε στους μαθητές τα σχολικά βιβλία, την γραφική ύλη και ότι άλλο κρίνεται απαραίτητο.
Η μέριμνα για τα ορφανά
Τα παιδιά είναι και θα είναι πάντα η ελπίδα και το μέλλον μιας χώρας. Η Ιεραποστολή με περισσή αγάπη φροντίζει γι’ αυτά, μεριμνώντας κατ’εξοχην για τα ορφανά και απροστάτευτα, συχνά εγκαταλελειμμένες ψυχές στους σκουπιδότοπους της πόλης. Ανεξαρτητα από τη θρησκεια τους, το χρωμα τους και τη φυλη τους.
Σεβόμαστε πάντα την ελευθερία και την ιδιαιτερότητα κάθε παιδιού. Όλα είναι πλάσματα του ίδιου Θεού και βρίσκουν ένα ζεστό σπίτι με θαλπωρή και περισσή αγάπη που είναι η μόνη που κλείνει τις πληγές της ορφάνειας τους ή και ακόμη σε πολλά από αυτά της κακοποίησης τους.
Η λειτουργία του Ορφανοτροφείου Θηλέων άρχισε τον Νοέμβριο του 1999. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε μεγαλώσει, σπουδάσει και αποκαταστήσει εκατοντάδες ορφανά κοριτσάκια και έχουν σωθεί ζωές. Το 2010 άρχισε και η λειτουργία του Ορφανοτροφείου Αρρένων σε άλλο κτήριο στην ίδια όμως περιοχή νότια της Καλκούτας.
Για την καλή εκπαίδευση των ορφανών μας, καθώς τα δίδακτρα στα καλά ιδιωτικά σχολεία είναι πολύ ακριβά και με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, που είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση των δωρεών, δεν μπορούσαμε να ανταποκριθούμε, αποφασίσαμε το 2010 να ιδρύσουμε το δικό μας αγγλικό σχολείο «Ο Άγιος Ιγνάτιος». Η καλή εκπαίδευση και οι ανώτατες σπουδές είναι το κλειδί για ένα καλύτερο μέλλον.
Όλα τα παραπάνω συνεχίζουν να αποτελούν κομμάτι του όλου έργου μας. Περαιτέρω προγραμματισμένες κινήσεις βοηθείας της Ιεραποστολής περιλαμβάνουν:
Τακτικές επισκέψεις σε χωριά για διανομή ρούχων, τροφίμων, και φαρμάκων, καθώς και σχολικής ύλης στους μαθητές.
Άνοιγμα γεωτρήσεων για την εξασφάλιση καθαρού πόσιμου νερού και επομένως για την αποφυγή πολλών ασθενειών που μαστίζουν την περιοχή. Επιδιορθώσεις κατεστραμμένων κατοικιών ή και δωρεάν παροχή μικρών σπιτιών σε άπορες οικογένειες. Οικονομική ενίσχυση απόρων, χήρων και γερόντων. Κάλυψη των εξόδων για εγχειρήσεις και φάρμακα. Αγορές αναπηρικών ποδηλάτων, τρικύκλων, ραπτομηχανών, αγελάδων, κ.ά. σε φτωχούς, ως μέσον βιοπορισμού.
Ποιες είναι οι χειρότερες και ποιες οι καλύτερες στιγμές που έχει βιώσει στο ταξίδι αυτό της προσφοράς, τη ρωτάμε.
«Οι χειρότερες στιγμές της ζωής μου στην Καλκούτα ήταν να βλέπω την εκμετάλλευση των μικρών παιδιών. Μικρά παιδιά να δουλεύουν στις οικοδομές κάνοντας βαριά εργασία ενηλίκων για ένα πιάτο ρύζι αντί να πηγαίνουν σχολείο, αντί να παίζουν και να χαίρονται τα παιδικά τους χρόνια.
Άλλα να τα βάζουν να ζητιανεύουν και να τα κτυπούν αν δεν τους φέρουν αρκετά χρήματα. Άστεγα κοριτσάκια να τα εκμεταλλεύονται τη νύχτα οι περαστικοί και να αποκτούν παιδιά αγνώστου πατρός που και αυτά με τη σειρά τους να έχουν την ίδια τύχη. Η καρδιά σου σφίγγεται με τόση δυστυχία. Αυτά ήταν και ο λόγος ίδρυσης των ορφανοτροφείων. Δεν πιστεύουμε ότι σώζουμε την κατάσταση αλλά κάνουμε αυτό που μπορούμε, έστω αυτή τη μικρή σταγόνα στον ωκεανό.
Καθώς συνήθιζε να λέει και η Μητέρα Τερέζα της Καλκουτας: Δεν μπορούμε όλοι να κάνουμε μεγάλα πράγματα. Αλλά μπορούμε να κάνουμε μικρά πράγματα με μεγάλη αγάπη και δεν μετράει πόσα πράγματα κάναμε αλλά το πόση αγάπη βάλαμε στη κάθε μας πράξη. Και όπως άκουσα κάποτε τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη να λέει: «Η θυσιαστική και άνευ όρων αγάπη είναι το κλειδί για τη λύση κάθε προβλήματος αλλά και το κριτήριο της δικής μας σωτηρίας».
Όσο για τις καλύτερες στιγμές συνεχίζει είναι όταν βλέπει το χαμόγελο να ανθίζει στα πονεμένα προσωπάκια. «Να βλέπω τη χαρά στα όμορφα μαύρα ματάκια τους. Να τα βλέπω να αρχίζουν να ονειρεύονται το μέλλον τους και να λένε τι θέλουν να σπουδάσουν και να κάνουν στη ζωή τους.
Και είμαστε εκεί να τα βοηθήσουμε να εκπληρώσουν τα όνειρα τους. Αυτό είναι η ανταμοιβή μας και η χαρά που μας κάνει να ξεχνάμε τον κόπο, τις δυσκολίες και αντιξοότητες και να συνεχίζουμε τον αγώνα μας προς δόξαν Θεού»
Η αδερφή Νεκταρία κλείνει με μία ευχή που βρίσκεται στα χείλη όλων μας. «Εύχομαι σε σας αλλά και στους αναγνώστες σας Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα! Η Γέννηση Του ας σημάνει το τέλος της πανδημίας και την αρχή για μια καλύτερη ζωή γεμάτη αλήθεια και φως, γεμάτη αγάπη και ειρήνη».
