Ο επίμονος θρύλος του Chronovisor, ο βενεδικτίνος μοναχός και μια ιστορία βγαλμένη από την κρύπτη της Αγίας Έδρας
Τo Βατικανό φέρεται να κρύβει πολλά και διάφορα στα ανήλιαγα και αμπαρωμένα υπόγειά του και οι εικασίες δίνουν και παίρνουν εδώ και αιώνες για τους θησαυρούς που δεν βλέπει ποτέ ανθρώπου μάτι.
Από τα επτασφράγιστα Αποστολικά Αρχεία και τις ερμητικές βιβλιοθήκες ως τα μυστικά των Ναϊτών Ιπποτών και τον θρυλούμενο χρυσό των Ναζί, μόνο λίγα δεν είναι αυτά που λέγεται πως φυλάσσονται στο ισχυρό προπύργιο του καθολικισμού.
Από όλα αυτά τα μυστικά όμως κανένα δεν είναι πιο παράξενο από τον θρύλο της χρονομηχανής του Βατικανού. Ως Chronovisor έχει περάσει στα ιστορικά κιτάπια και είναι μια ιστορία που δεν είναι εύκολο να ξεδιαλύνεις τα ψήγματα αλήθειας πίσω από τον μύθο.
Μια μηχανή που σε πάει πίσω στον χρόνο παραμένει εξάλλου διαχρονικά το υγρό όνειρο επιστήμης, τεχνολογίας και επιστημονικής φαντασίας.
Η ύπαρξη του Chronovisor δεν έχει αποδειχτεί ποτέ. Και πώς θα μπορούσε εξάλλου μέσα στη σεπτή μυστικοπάθεια που διέπει τη λειτουργία της Αγίας Έδρας;
Ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε ωστόσο το 2002 από τον ιερωμένο του Βατικανού, Francois Brune, μας λέει μια άλλη ιστορία. Ο ιερέας επιβεβαιώνει ουσιαστικά τον μύθο που ήθελε τον βενεδικτίνο μοναχό Pellegrino Ernetti να έχει στα χέρια του τη χρονομηχανή.
Ο μοναχός το εξομολογήθηκε στον Brune κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Και του είπε μάλιστα πως 12 διακεκριμένοι επιστήμονες, μεταξύ αυτών και τρανά ονόματα όπως του Ενρίκο Φέρμι και του Βέρνερ φον Μπράουν, τον είχαν βοηθήσει να τη φτιάξει.
Κατασκευασμένη με καθοδικούς σωλήνες και κεραίες, η μεταλλική συσκευή επέτρεψε υποτίθεται στην ομάδα να πάει πίσω στον χρόνο και να δει γεγονότα του παρελθόντος, μεταξύ αυτών και τη Σταύρωση του Ιησού.
Ο στόχος εξάλλου ήταν εξαρχής να αποδειχτούν τα συμβάντα που περιγράφονται στην Αγία Γραφή.
Αυτή είναι η ιστορία του πλέον παράξενου μυστικού που κάποιοι επιμένουν πως κρύβεται στο Βατικανό…
Ποιος φέρεται να έφτιαξε το Chronovisor
Όπως είπαμε, η πιο αναλυτική πηγή για τη χρονομηχανή του Βατικανού είναι το πόνημα του γάλλου θεολόγου και ιερωμένου Francois Brune «Le Nouveau Mystère du Vatican» (2002). Εκεί περιγράφει ο ιερέας πώς γνώρισε τον μοναχό Ernetti μέσα σε μια γόνδολα στη Βενετία στις αρχές των 60s.
Ο Ernetti ήταν ένας άνθρωπος με πολλά ενδιαφέροντα. Ήταν αυθεντία στην αρχαία μουσική και διακεκριμένος ιστορικός, παραγωγικότατος συγγραφέας, επιστήμονας (φυσικός) και… εξορκιστής.
Οι δύο άντρες κατάλαβαν πως μοιράζονταν την ίδια αγάπη για την ιστορία των αρχαίων γλωσσών και ήρθαν κοντά. Κάποια στιγμή ο Brune μίλησε για το πρόβλημα των μεταφράσεων της Καινής Διαθήκης, όταν ο Ernetti τον διέκοψε ισχυριζόμενος πως είχε πρόσβαση στα ίδια τα γεγονότα που περιγράφονται στα πατερικά κείμενα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο βενεδικτίνος μοναχός και επιστήμονας και του λόγου του είπε στον συνομιλητή του πως μια ομάδα παγκοσμίου φήμης επιστήμονες ορκίστηκαν να τον βοηθήσουν να αποκαλύψει τα μυστικά του παρελθόντος.
Μεταξύ αυτών ο νομπελίστας φυσικός Ενρίκο Φέρμι, ο οποίος εκτός όλων των άλλων, έφτιαξε και τον πρώτο ατομικό αντιδραστήρα το 1942. Στην ομάδα του Ernetti ήταν και ο κορυφαίος γερμανός φυσικός Βέρνερ φον Μπράουν, που τον έκλεψαν οι Αμερικανοί από τους Ναζί και τους βοήθησε να πατήσουν πρώτοι στη Σελήνη.
Σύμφωνα με τις περιγραφές του Ernetti, η μηχανή, που ολοκληρώθηκε κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1950, διέθετε αρκετές κεραίες, κατασκευασμένες από ένα «μυστηριώδες υλικό» που επέτρεπε τη σύλληψη ήχων και κυμάτων φωτός στα πλήρη φάσματά τους.
Η μηχανή διέθετε και έναν δείκτη, τον οποίο γυρνούσες στη συγκεκριμένη εποχή που σε ενδιέφερε. Στην οθόνη έπαιζε τότε το επιλεγμένο συμβάν και τα ηχεία μετέδιδαν τον φυσικό ήχο.
Το Chronovisor δεν ήταν αληθινή χρονομηχανή, με τον τρόπο που μας την περιέγραψε τουλάχιστον ο Χ.Τζ. Γουέλς στο εμβληματικό «Η Μηχανή του Χρόνου» (1895) και έξαψε την ανθρώπινη φαντασία. Ήταν περισσότερο ένα παράθυρο στο παρελθόν, απ’ όπου μπορούσες να δεις και να ακούσεις όσα είχαν συμβεί στο διάβα του ιστορικού χρόνου.
Ο Ernetti του είπε πως δούλευε σαν την τηλεόραση. Και σαν την τηλεόραση ακριβώς, του αποκάλυψε πως είχε παρακολουθήσει αρκετά κοσμοϊστορικά «προγράμματα»…
Οι σημαντικότερες στιγμές της Αγίας Γραφής
Ο Ernetti δεν θα μπορούσε να έχει ξεχάσει όσα παρακολούθησε στο Chronovisor. Θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια τον Κικέρωνα να εκφωνεί τον πανηγυρικό του λόγο στη Σύγκλητο το 63 π.Χ., όταν εκλέχτηκε ύπατος της Ρώμης.
«Οι χειρονομίες του, ο τόνος της φωνής του», ανακαλούσε με θαυμασμό ο μοναχός, «πόσο δυνατά ήταν! Τι υπέροχος ρήτορας!». Όσο η συζήτηση προχωρούσε, ο Ernetti αποκάλυπτε ακόμα σημαντικότερες γεγονότα της Ιστορίας.
Από την ίδρυση της Ρώμης το 753 π.Χ. ως και τη βιβλική καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορρα, ο μοναχός και η ομάδα του είχαν οργώσει το παρελθόν.
Είδαν και άκουσαν λόγους του Βοναπάρτη, παρακολούθησαν σημαντικά γεγονότα της ρωμαϊκής ιστορίας και απόλαυσαν ακόμα και μια χαμένη τραγωδία από τον σπουδαίο λατίνο ποιητή Κόιντο Έννιο το 169 π.Χ. Με τέτοια δύναμη στα χέρια του, ο Ernetti γύρισε τη μηχανή και είδε μέχρι και τη Σταύρωση του Θεανθρώπου.
Με το Chronovisor, ο μοναχός κατάφερε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη του Ιησού ως ιστορικού προσώπου, παρακολουθώντας τις τελευταίες του στιγμές στον Σταυρό του Μαρτυρίου. Αυτά είπε τουλάχιστον στον εμβρόντητο συνομιλητή του.
Σαν να τον έκαιγε να μοιραστεί με όλους την ιστορία του, ο Ernetti μίλησε ανοιχτά μια δεκαετία αργότερα για την εμπειρία του με τη χρονομηχανή. Στις 2 Μαΐου 1972, η ιταλική εφημερίδα «La Domenica del Corriere», το κυριακάτικο ένθετο της «Corriere della Sera», δημοσίευσε τους ισχυρισμούς του μοναχού.
Με τίτλο «Μια μηχανή που φωτογραφίζει το παρελθόν εφευρέθηκε επιτέλους», το άρθρο μοιραζόταν τις τουλάχιστον ανεπανάληπτες ιστορίες του Ernetti, κάνοντάς τες διαθέσιμες σε όλη την Ιταλία.
Μέσα σε όλα, η εφημερίδα δημοσίευσε και μια φωτογραφία του Ιησού που συνέλαβε υποτίθεται με τη χρονομηχανή του ο μοναχός από τη Σταύρωση. Ο Ernetti είπε ακόμα πως είχε απαθανατίσει και ένα καρέ από τον Μυστικό Δείπνο, το κρατούσε όμως ως σουβενίρ για τον εαυτό του.
Για να αποδείξει μάλιστα την αλήθεια των λεγομένων του, ο μοναχός μοιράστηκε και ένα απόσπασμα από τη χαμένη τραγωδία του Έννιου («Θυέστης») που παρακολούθησε. Η φωτογραφία του Ιησού μαγνήτισε όμως ήταν φυσικό την προσοχή του κόσμου.
Ο Ernetti επέμενε ως τον θάνατό του το 1994 πως η μηχανή ήταν αληθινή και παρέμενε κρυμμένη στα υπόγεια του Βατικανού, καθώς παραήταν προφανώς πολύτιμη για να πέσει σε λάθος χέρια. Οι ισχυρισμοί του ήταν μεν παρατραβηγμένοι, αλλά το 1988 κάτι εξίσου παράξενο συνέβη.
Το Βατικανό εξέδωσε μια παπική βούλα όπου προειδοποιεί πως «όποιος χρησιμοποιήσει ένα εργαλείο με τέτοια χαρακτηριστικά θα αφοριστεί». Γιατί προχώρησε σε ένα τέτοιο διάταγμα στα καλά καθούμενα η παπική έδρα;
Λίγο πριν πεθάνει, ο Ernetti ξαναχτύπησε με μια ανοιχτή επιστολή όπου επανέλαβε πως η συσκευή ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Τώρα ισχυριζόταν ότι «ο Πάπας Πίος ΙΒ’ μας απαγόρευσε να αποκαλύψουμε οποιαδήποτε λεπτομέρεια για τη συσκευή, επειδή η μηχανή ήταν πολύ επικίνδυνη. Μπορεί να περιορίσει την ελευθερία του ανθρώπου»…
Τελείως μύθος ή μισή αλήθεια;
Η κριτική στις τρομακτικές αποκαλύψεις του μοναχού στράφηκε στη μόνη πηγή που μπορούσε να δεχτεί αμφισβήτηση. Στην επίμαχη φωτογραφία του Ιησού Χριστού. Δεν θα έπαιρνε πολύ να βρουν πως ήταν μια φτηνή αναπαραγωγή ενός ξύλινου αγάλματος του Ιησού από μια εκκλησία της Ούμπρια, αντίγραφο έργου του ισπανού γλύπτη Lorenzo Coullaut Valera.
Άλλο περιοδικό βρήκε και δεύτερη πηγή, η εικόνα που παρουσίασε ο μοναχός ήταν το αντεστραμμένο είδωλο του Ιησού από μια καρτ ποστάλ εκκλησίας ειδυλλιακού χωριού στην Περούτζια (Santuario dell’Amore Misericordioso).
Άλλο ένα χτύπημα στη θεωρία του μοναχού ήρθε το 1996, από το περιοδικό «Paracelsus». Οι ερευνητές βρήκαν πως ο σχεδιασμός του Chronovisor που περιέγραψε ο Ernetti έμοιαζε υπόπτως πολύ με τη χρονομηχανή που απαθανατίστηκε σε μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 1947 (το «E for Effort» του αμερικανού συγγραφέα T.L. Sherred).
Ο Sherred περιγράφει εκεί μια χρονο-συσκευή που επιτρέπει την παρακολούθηση παρελθόντων γεγονότων και οι ομοιότητες με τις περιγραφές του μοναχού παραείναι πολλές.
Μέσα σε όλα, η ακαδημαϊκός του Princeton, Katherine Eldred, και αυθεντία στον Έννιο ανέλυσε το απόσπασμα της τραγωδίας που αποκάλυψε ο μοναχός και βρήκε σημαντικές αποκλίσεις από το στιλ του τραγικού ποιητή. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και λατινικές λέξεις που άρχισαν να χρησιμοποιούνται τουλάχιστον 200 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Πριν κλείσει τα μάτια του στις 9 Απριλίου 1994, ο Pellegrino Ernetti φέρεται να ομολόγησε από το νεκροκρέβατο στους οικείους του ότι η φωτογραφία του Ιησού «ήταν ψέματα». Το Chronovisor δεν επέτρεπε σύλληψη εικόνων.
Οι λεπτομέρειες της ιστορίας του Ernetti αποδομήθηκαν, όχι όμως και η ίδια η ιστορία. Πριν φύγει από τον κόσμο, επέμεινε για άλλη μια φορά πως η μηχανή υπήρξε. Γιατί όμως δεν μας έδωσε ποτέ μια λεπτομερή περιγραφή της; Επιστήμονας ήταν και ο ίδιος (φυσικός που έγινε κατόπιν μοναχός), θα κατανοούσε σίγουρα τον τρόπο λειτουργίας της.
Το μόνο που είπε κάποια στιγμή ήταν κάτι μυστηριακό, πως η μηχανή δούλευε «επεξεργαζόμενη την υπολειμματική ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία που αφήνουν πίσω τους πολυάριθμες διαδικασίες».
Στον Brune είχε πει πως η συσκευή δούλευε ανιχνεύοντας τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που παράγονται από κάθε ανθρώπινη δράση και ταξιδεύουν στο Διάστημα. Ακόμα χειρότερα, κάποια στιγμή φέρεται να είπε πως τους ανάγκασαν να την καταστρέψουν, ώστε να την κρατήσουν μακριά από νοσηρά μυαλά.
Κάποιοι βέβαια επιμένουν να πιστεύουν πως το Chronovisor συνεχίζει να υπάρχει γωνιασμένο σε κάποιο υπόγειο του Βατικανού.
Σύμφωνα με τον Ernetti, και μιας και μπορεί να συντονιστεί σε κάθε ιστορική εποχή, αν πέσει σε λάθος χέρια μπορεί να επιφέρει «την τρομακτικότερη δικτατορία που έχει δει ποτέ ο κόσμος»…
