Όσο πλησιάζουν οι κάλπες των ευρωεκλογών, τόσο πληθαίνουν τα δείγματα αναφορικά με το «χοντρό παιχνίδι» που ετοιμάζονται να παίξουν εκκλησιαστικοί κύκλοι με κόμματα αλλά και συγκεκριμένους υποψηφίους.
Προφανώς δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, καθώς σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις μέχρι σήμερα, ορδές υποψηφίων επιχειρούσαν εναγωνίως να πάρουν την «ευλογία» κάποιου εκπροσώπου της Εκκλησίας, προσδοκώντας -εύλογα όπως αποδείχθηκε σε αρκετές περιπτώσεις- οφέλη στην κάλπη.
Ανάλογες προσδοκίες είχαν από τη μεριά τους οι εκάστοτε μητροπολίτες ή αρχιμανδρίτες προωθώντας συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία είχαν υιοθετήσει πλήρως συγκεκριμένη «ιερή» ατζέντα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η συζήτηση για κρίσιμα ζητήματα, όπως ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας έμενε (κι από ό,τι φαίνεται θα μένει για πολύ καιρό) «στα χαρτιά».
Η τοξικότητα «χτυπάει κόκκινο»
Εκείνο όμως που δείχνει να έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν έχει να κάνει με το κλίμα ακραίας τοξικότητας που έχει διαμορφωθεί, με καίρια ευθύνη της ηγεσίας της Εκκλησίας, μετά και την ψήφιση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών από την Ολομέλεια της Βουλής
Κάπως έτσι είδαμε βουλευτές να χωρίζονται σε «καλούς» και «κακούς» χριστιανούς, ανάλογα με τη στάση που κράτησαν στο επίμαχο νομοσχέδιο. Δεν έλειψαν μάλιστα και οι περιπτώσεις που συγκεκριμένοι πολιτικοί εκδιώχτηκαν κακήν-κακώς από το εσωτερικό ναών.
Όλα τα παραπάνω φαίνεται πως έδωσαν το έναυσμα σε συγκεκριμένους ακραίους πολιτικούς κύκλους να πάνε την κατάσταση ένα «βήμα παρακάτω», επενδύοντας στο θρησκευτικό συναίσθημα προκειμένου να αποκομίσουν εκλογικά οφέλη.
Μόνο τυχαία δεν ήταν λοιπόν η «προτροπή» εκ μέρους του προέδρου του Ελληνικής Λύσης, Κυριάκου Βελόπουλου, προς τους βουλευτές που υπερψήφισαν το νόμο για το γάμο τον ομόφυλων ζευγαριών «να σεβαστούν τις άγιες ημέρες του Πάσχα και να μην πιάσουν στασίδι στις εκκλησίες». Ο ίδιος παράλληλα έσπευσε να υποστηρίξει πως «δεν μπορεί να ψηφίζεις έναν νόμο αντιχριστιανικό και να πηγαίνεις στον οίκο του Θεού χωρίς να μετανοήσεις».
Είχε προηγηθεί το ακραίο περιστατικό της βιαιοπραγίας εναντίον της βουλευτού Καβάλας, Αγγελικής Δεληκάρη, από στέλεχος της «Νίκης» μέσα σε εκκλησία. Λίγες μέρες αργότερα ο βουλευτής του ίδιου κόμματος, Νίκος Παπαδόπουλος, δεν έχασε την ευκαιρία να προειδοποιήσει από το βήμα της Βουλής πως «οι πιστοί χριστιανοί έχουν αρχίσει να μοιράζουν σφαλιάρες στις εκκλησίες».
Το εν λόγω νοσηρό κλίμα έχει δημιουργήσει έντονη εύλογη ανησυχία για το ενδεχόμενο να γίνουμε μάρτυρες ακραίων καταστάσεων ενόψει των λειτουργιών της Μεγάλης Εβδομάδας αλλά και της Κυριακής του Πάσχα.
Τι θα κάνει το «βαθύ κράτος» της Εκκλησίας ενόψει ευρωεκλογών; – Η κόντρα με Ιερώνυμο
Ανάλογη είναι και η ανησυχία αναφορικά με τον πολιτικό αντίκτυπο που θα έχει η «ιερή αγανάκτηση» στις ευρωκάλπες.
Μπορεί η επίσημη ηγεσία της Εκκλησίας να δείχνει να προχωράει σε ανακωχή με την κυβέρνηση, μετά και την επαναπροσέγγιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, όμως αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση πως το «μέτωπο» έχει κλείσει.
Κι αυτό γιατί αρκετοί εκτιμούν πως ο -μετριοπαθής ομολογουμένως- Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμου έχει πλέον μικρή επιρροή στο «βαθύ κράτος» της Εκκλησίας, με αρκετούς μητροπολίτες και αρχιμανδρίτες να ετοιμάζονται να «χοντρύνουν το παιχνίδι» ενόψει ευρωεκλογών. Μάλιστα πληροφορίες θέλουν εάν σημαντικό τμήμα της Ιεράς Συνόδου να «πνέει μένεα» κατά του αρχιεπισκόπου εκτιμώντας πως με τις χθεσινές δηλώσεις του κατά του Κυριάκου Βελόπουλου αλλά και με την κοινή επίσκεψή του στο Δήλσεσι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη παίζει προσωπικό παιχνίδι υπέρ του Μεγάρου Μαξίμου και μάλιστα στην «πλάτη» της Εκκλησίας.
Τι μαρτυράνε τα «ιερά παραπολιτικά»
Επί αυτού του ζητήματος ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν τα γραφόμενα στην παραπολιτική στήλη της εφημερίδας «Ορθόδοξη Αλήθεια», η οποία είχε φροντίσει να στείλει τα πρώτα μηνύματα πολύ νωρίς, συγκεκριμένα από τα μέσα Μαρτίου, καθώς ανέφερε:
«Η διοικούσα Εκκλησία πάντως χρωστά πολλά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ακόμη και τα προηγούμενα χρόνια της παντοδυναμίας του Αρχιεπισκόπου, τέτοια συσπείρωση δεν είχαν. Απέναντι στον “κοινό εχθρό”, την προοδευτική ατζέντα που προωθεί η κυβέρνηση, η ιεραρχία είναι ενωμένη. Όλοι απέναντι. Με εξαίρεση τους ακραίους που ζητούν… κεφάλια, οι Μητροπολίτες κινούνται λίγο πολύ στο ίδιο πνεύμα. Μετά την πλαδαρότητα, την ανοχή και τους συμβιβασμούς, βρήκαν ένα κοινό αφήγημα. Σε επίπεδο ενότητας, θα μπορούσε κανείς να πει πως ο Κ. Μητσοτάκης λειτούργησε ευεργετικά για την Εκκλησία. Συσπειρώθηκαν και βρήκαν φρέσκο αφήγημα να αφυπνίσουν τον λαό».
Συνέχιζε δε αναφέροντας: «Δεν είναι μόνο Μητροπολίτες και ιερείς που έχουν συνταχθεί στην ίδια γραμμή. Μοναστήρια, οικογένειες και νέοι άνθρωποι βρήκαν κοινό πεδίο αναφοράς. Να πουν όχι σε όλα όσα “προοδευτικά” προωθούνται».
Λίγες εβδομάδες αργότερα η παραπολιτική στήλη επανήλθε και έγινε πιο σαφής σημειώνοντας:
«Το σημείο καμπής για να ”στρίψει” το καράβι είναι οι ευρωεκλογές. Η στάση που θα κρατήσει η Εκκλησία, υπογείως και εμφανώς, θα κρίνει και τη στάση του Μεγάρου Μαξίμου απέναντί τους. Ο τιμονιέρης (βλ. Κ. Μητσοτάκης) μπορεί να θέλει. Το θέμα είναι αν τα “συστήματα” του σκάφους θα του επιτρέψουν να μην πέσει πάνω στη γέφυρα».
Η μάχη για την «θρησκευτική ψήφο», το Άγιο Όρος και ο … Κασσελάκης
Όλα τα παραπάνω, έρχονται να προστεθούν στον έντονο προβληματισμό που ενυπάρχει από το καλοκαίρι με φόντο την ευθεία εμπλοκή παραθρησκευτικών κύκλων στην εκλογική άνοδο της «Νίκης» και την είσοδο του εν λόγω πρωτοεμφανιζόμενου κόμματος στη Βουλή.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναμένουν οι συγκεκριμένοι κύκλοι εκμεταλλευόμενοι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί να «οδηγήσουν» μερίδα των ψηφοφόρων στα ίδια μονοπάτια. Μάλιστα, κεντρικό ρόλο εκτιμάται πως θα παίξουν για μια ακόμη φορά συγκεκριμένες μονές του Αγίου Όρους με μεγάλη όμως επιρροή σε όλη την επικράτεια.
Ανάλογα εκλογικά οφέλη είναι σαφές πως αναμένει και ο Κυριάκος Βελόπουλος, με τα ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων να δείχνουν πως πιθανότατα θα βγει ενισχυμένος από την επένδυση στην «θρησκευτική ψήφο». Μάλιστα ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης φέρεται να προσδοκά «χείρα βοηθείας» από στελέχη της Ιεραρχίας που βρίσκονται «στα μαχαίρια» με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Κι αν από τις εν λόγω πολιτικές δυνάμεις κάποιος εύλογα θα περίμενε μια τέτοια ρητορική, εντύπωση προκαλεί η προσπάθεια προσέγγισης των θρησκευόμενων ψηφοφόρων και από κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, και μάλιστα με «αμφιλεγόμενα» επιχειρήματα. Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τις αναφορές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανου Κασσελάκη, στο «θαύμα με τον Σταυρό και το λάδι» κατά την βάπτισή του ή την επιλογή του να προβάλλει μέσω των social media την απαγγελία από τον ίδιο του «Πιστεύω» στα αγγλικά;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΖΕΡΒΑΣ
