Η συζήτηση περί εξωγήινων και ιπτάμενων δίσκων που επισκέπτονται συχνά-πυκνά τον πλανήτη μας δεν έπαψε ποτέ να προκαλεί το ενδιαφέρον σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί, πανεπιστημιακοί και απόφοιτοι δημοτικού, όλοι θέλουν να μάθουν αν υπάρχει όντως κάτι «εκεί έξω».
Τις τελευταίες εβδομάδες η συζήτηση άναψε, εντελώς αναπάντεχα. Από τις 28 Ιανουαρίου ως τις 13 Φεβρουαρίου αναφέρθηκαν τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις ΑΤΙΑ (Άγνωστης Ταυτότητας Ιπτάμενων Αντικειμένων), ορισμένα από τα οποία καταρρίφθηκαν από πολεμικά αεροσκάφη.
Παρά τα ερωτηματικά που προβάλλονται πια από διεθνή ΜΜΕ, οι αρχές δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμη ακριβώς τι ήταν αυτά.
Ύπουλα κατασκοπευτικά μπαλόνια, αθώα μετεωρολογικά μπαλόνια ή μήπως κάτι άλλο, που δεν θα το μάθουμε ποτέ;
Μπορεί τα ΑΤΙΑ, τα UFO όπως είναι γνωστά με τη διεθνή τους ονομασία, να μας απασχολούν έντονα τις τελευταίες δεκαετίες, ωστόσο οι πρώτες αναφορές για παράξενα ιπτάμενα αντικείμενα χάνονται στους πάπυρους της αρχαίας Αιγύπτου. Συνολικά, οι αναφορές που μπορούν να θεωρηθούν σοβαρές κι έχουν να κάνουν με στενές επαφές με εξωγήινη ζωή ή ακόμα και απαγωγές γήινων από εξωγήινους, είναι πλέον πάνω από 100. Η καθεμιά με τα δικά της αποδεικτικά στοιχεία, άλλα πιο πειστικά, άλλα πιο αδύναμα.
Πάπυρος Τούλι: Φλεγόμενοι δίσκοι στον ουρανό
Χωρίς υπερβολή, η πρώτη αναφορά σε ΑΤΙΑ έφτανε για να προκαλέσει ρήξη μεταξύ της αρχαιολογικής κοινότητας, αφού όντως καταγράφεται σε πάπυρο της αρχαίας Αιγύπτου. Ο λεγόμενος «Πάπυρος Τούλι», στον οποίο αναφέρονται συμβάντα που έγιναν επί της βασιλείας του φαραώ Τούθμωση Γ’ (περίπου 1.440 π.Χ.) αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «φλεγόμενοι δίσκοι που έμοιαζαν με άρματα βρίσκονταν στον ουρανό και κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα». Πόσοι ήταν αυτοί οι δίσκοι δεν αναφέρεται, όμως η ικανότητα των αρχαίων Αιγυπτίων στην πρώιμη αστρονομία αποκλείει το ενδεχόμενο να υπήρξε κάποιο άλλο φυσικό φαινόμενο, το οποίο δεν μπορούσαν να εξηγήσουν.
Το όλο ζήτημα με τον «πάπυρο Τούλι» είναι ότι αμφισβητείται γενικώς η εγκυρότητά του. Το όνομά του το πήρε από τον Αλμπέρτο Τούλι, ο οποίος χρημάτισε επί χρόνια διευθυντής του περιβόητου πια μουσείου του Βατικανού. Η αναφορά αυτή υπάρχει στις σημειώσεις του, οι οποίες βρέθηκαν μετά το θάνατό του. Κατά τον Τούλι, αποτελούν ακριβή μετάφραση ιερογλυφικών συμβόλων που περιέχονται στον πάπυρο, ο οποίος βρίσκεται φυσικά στον απόρρητο χώρο του μουσείου.
Πολλοί ερευνητές αμφισβητούν την εγκυρότητα του πάπυρου, ακόμα και την ύπαρξή του. Η Επιτροπή Κόντον, που δημιουργήθηκε στο πανεπιστήμιο του Κολοράντο για να ερευνήσει τέτοιες αρχαίες περιγραφές εξωγήινης δραστηριότητας, χαρακτήρισε τον πάπυρο ψεύτικο. Παρ’ όλα αυτά, η αναφορά σε αυτόν γίνεται ακόμα και σε πανεπιστημιακές έρευνες.
Πλοία φαντάσματα και κύλινδροι στη μέση της μάχης
Αν θέλουμε να ψάξουμε την πρώτη ιστορικά αποδεκτή αναφορά σε εξωγήινους, αυτή γίνεται το 218 π.Χ. σε αναφορές του Ρωμαίου ιστορικού Τίτου Λίβιου. Ο συγκεκριμένος χαίρει τουλάχιστον της εμπιστοσύνης ότι δεν μπερδεύει τον μύθο με την ιστορία, έτσι η αναφορά του περί «navium speciem de caelo adfulsisse», δηλαδή πλοία φαντάσματα που άστραφταν στον ουρανό, μπορούν να προκαλέσουν τουλάχιστον σοβαρές συζητήσεις.
Το 76 π.Χ. ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ένας άλλος αξιόπιστος Ρωμαίος ιστορικός, ο οποίος ήταν παράλληλα και φυσιοδίφης, αναφέρει «ένα τεράστιο φως το οποίο ξεκίνησε από ένα αστέρι και μεγάλωσε τόσο, που έμοιαζε με τη Σελήνη, αλλά βρισκόταν πολύ κοντά στη Γη. Μετά από λίγα λεπτά το εκτυφλωτικό φως απομακρύνθηκε στον ουρανό και μετατράπηκε σε αστέρι.
Η πρώτη διασταυρωμένη αναφορά σε κάτι τόσο περίεργο, δηλαδή κάτι που να αναφέρεται με τον ίδιο τρόπο από δύο διαφορετικές πηγές, συνέβη το 7 π.Χ. λίγο πριν την έναρξη μιας μάχης ανάμεσα στη ρωμαϊκή στρατιά με διοικητή τον Λούκουλο και τον στρατό του Μιθριδάτη Δ’ βασιλιά του Πόντου. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται και από τους ιστορικούς των δύο στρατών, στο κενό ανάμεσα στους δύο στρατούς έπεσε ένα τεράστιο μακρόστενο και κυκλικό αντικείμενο που το περιέγραψαν ως «πιθάρι». Το αντικείμενο είχε ασημί χρώμα («σαν λιωμένο ασήμι», συμφωνούν αμφότεροι) και έπεσε εκεί μετά από μια τρομακτική έκρηξη, που έκανε όλο τον ουρανό να κοκκινήσει. Το αντικείμενο έμεινε εκεί για λίγο, μπροστά στους εμβρόντητους στρατιώτες, και εξαφανίστηκε με μεγάλη ταχύτητα.
Η αερομαχία της Νυρεμβέργης και η κοκκινομάλλα γυναίκα της Ιαπωνίας
Όσο πλησιάζουμε προς την εποχή μας, οι αναφορές όχι μόνο πληθαίνουν, αλλά μετατρέπονται πλέον και σε μαζικές. Σε κάποια, δηλαδή, από αυτά τα αξιοπερίεργα φαινόμενα δεν υπήρχε μόνο ένας μάρτυρας ή λίγοι άνθρωποι, αλλά ολόκληρες πόλεις. Το 1561 στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας όλη η πόλη είδε κάτι που έμοιαζε σαν αερομαχία μεταξύ πολύ παράξενων αντικειμένων, που κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα στον ουρανό. Το μεγαλύτερο απ’ αυτά τα αντικείμενα είχε τριγωνικό σχήμα, αλλά υπήρχαν και κυλινδρικά και σφαιρικά, τα οποία δεν έδειχναν να ασχολούνται με τη Γη, αλλά κυνηγούσαν το ένα το άλλο. Πέντε χρόνια αργότερα στη Βασιλεία της Ελβετίας ο ιστορικός Σάμουελ Κοχ κατέγραψε πολυάριθμα σφαιρικά αντικείμενα που έμειναν για ώρες πάνω από την πόλη και τα είδαν χιλιάδες άνθρωποι. Σύμφωνα με τη μαρτυρία, τα αντικείμενα αυτά εξαφανίστηκαν σε λιγότερο από δύο δευτερόλεπτα.
Η πρώτη καταγεγραμμένη επαφή με εξωγήινο ον, και όχι απλά με σκάφος ή άλλο αντικείμενο, φέρεται να έγινε το 1803 στο θαλάσσιο χώρο της επαρχίας Χιτάτσι στην Ιαπωνία. Ντόπιοι ψαράδες, πάνω από δέκα τον αριθμό, βρήκαν ένα αντικείμενο φτιαγμένο από άγνωστο αλλά πολύ ανθεκτικό υλικό και είχε φτερά. Από μέσα βγήκε μια γυναίκα με παράξενα ρούχα και μαλλιά που είχαν λευκές και κόκκινες τούφες. Τους μίλησε σε γλώσσα που δεν καταλάβαιναν και κρατούσε στα χέρια της ένα κιβώτιο, το οποίο όμως δεν τους έδωσε, ούτε τους επέτρεψε να το αγγίξουν. Τρομαγμένοι, έτρεξαν στην ακτή να ειδοποιήσουν τους φίλους τους, αλλά όταν επέστρεψαν στην περιοχή δεν είχε μείνει κανένα σημάδι αυτής της παρουσίας.
Σήμερα οι Ιάπωνες ιστορικοί και εθνολόγοι τοποθετούν αυτή την ιστορία ως μέρους του τοπικού φολκλόρ, που έμεινε γνωστό με την ονομασία «Ουτσουρο-μπούνε», δηλαδή κοίλο πλοίο. Εξακολουθεί να παραμένει, πάντως, το ερωτηματικό τι έπιασε ξαφνικά αυτούς τους ψαράδες να συνεννοηθούν για να πουν τέτοια παράξενη ιστορία, και μάλιστα να την θυμούνται με τόσες λεπτομέρειες και όλοι τους να δίνουν την ίδια περιγραφή τόσο του σκάφους, όσο και της γυναίκας.
Ο 20ος αιώνας ξεκίνησε με αναφορές από τη Νέα Ζηλανδία. Τον Αύγουστο του 1909 οι κάτοικοι της πόλης Οτάγκο στο Νότιο Νησί παρατήρησαν φώτα που στριφογύριζαν στον ουρανό. Τα φώτα έμειναν για αρκετές ημέρες, ήταν δε ορατά και στο φως του ήλιου. Υπήρξαν, πάντως, διαφορετικές αναφορές σχετικά με το αν ήταν διαστημόπλοια, τι σχήμα είχαν και αν ήταν επανδρωμένα. Η φαντασία πολλών κατοίκων οργίασε στις περιγραφές, αλλά η προέλευση των φώτων δεν εξηγήθηκε ποτέ.
Θαύμα της Παρθένου Μαρίας και Ρόζγουελ
Το λεγόμενο «Θαύμα του Ήλιου», το οποίο συνέβη σε τρεις διαδοχικές περιπτώσεις στην πόλη Σανταρέμ της κεντρικής Πορτογαλίας, αποτελεί ακόμα και σήμερα κάτι ανεξήγητο ακόμα και με τις μεταφυσικές ερμηνείες της θρησκείας. Σύμφωνα με τη μαρτυρία, σε τρεις διαφορετικές ημερομηνίες του 1917 (13 Αυγούστου, 13 Σεπτεμβρίου και 13 Οκτωβρίου) χιλιάδες άνθρωποι παρατήρησαν «τον ήλιο να περιστρέφεται και να κατεβαίνει».
Το φαινόμενο πήρε μεγάλες διαστάσεις και καλύφθηκε εκτενώς από τον Τύπο, ωστόσο γρήγορα μπήκε στη μέση η Καθολική Εκκλησία. Αποκαλύφθηκαν μαρτυρίες τριών μικρών παιδιών που εργάζονταν ως βοσκοί στην περιοχή, οι οποίοι είχαν προβλέψει τα περίεργα φαινόμενα στις συγκεκριμένες ημερομηνίες και τα αποδίδουν στην παρουσία της Παρθένου Μαρίας της Φατίμα και στα θαύματα που προκάλεσε. Ο συγκεκριμένος ιερός ναός εξελίχθηκε σε παγκόσμιο θρησκευτικό κέντρο, καρδινάλιοι έσπευσαν να αναγνωρίσουν το φαινόμενο ως θαύμα, οπότε η συζήτηση για UFO ατόνησε.
Οι περισσότερες έρευνες για εξωγήινα αντικείμενα και όντα έγιναν μετά το λεγόμενο «Περιστατικό του Ρόζγουελ», που πήρε το όνομά του από τον ομώνυμο οικισμό στην αμερικάνικη πολιτεία του Νέου Μεξικού. Η αμερικάνικη αεροπορία στρατού ανακοίνωσε επισήμως την αιχμαλώτιση ενός ιπτάμενου δίσκου. Μερικές ώρες αργότερα, κι ενώ η ανθρωπότητα κρατούσε την αναπνοή της, υπήρξε νέα ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία το εύρημα ήταν απλά ένα μετεωρολογικό μπαλόνι. Παρ’ όλα αυτά, η συζήτηση δεν σταμάτησε.
Οι απανταχού «ειδικοί» περί των εξωγήινων εξέτασαν εξονυχιστικά την υπόθεση, η οποία όμως αμέσως χαρακτηρίστηκε ως άκρως απόρρητη από τον αμερικανικό στρατό. Το 1978 ο τότε συνταξιούχος αξιωματικός του στρατού Τζέσι Μαρσέλ, σε συνέντευξή του σε UFO-λόγους, τόνισε ότι ήταν βέβαιος πως τα συντρίμμια που βρήκε ανήκαν σε εξωγήινο όχημα. Σε βιβλίο για το θέμα, το οποίο κυκλοφόρησε το 1980, έγινε λόγος και για εξωγήινα όντα, τα οποία αιχμαλωτίστηκαν και βρέθηκαν στην περιβόητη απαγορευμένη Περιοχή 51, στην οποία έχει δικαίωμα πρόσβασης μόνο εξουσιοδοτημένο προσωπικό.
Το περιστατικό του Ρόζγουελ ακολούθησε μια σειρά άλλων παρατηρήσεων κυρίως στη δυτική πλευρά των ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια. Οι αναφορές έκαναν λόγο κυρίως για κόκκινες λάμψεις στον ουρανό, τις οποίες παρατηρούσαν όχι μόνο χωρικοί και γελαδάρηδες, αλλά και πιλότοι πολιτικών αεροσκαφών που έκαναν δρομολόγια.
Ποδοσφαιρικά γήπεδα, απαγωγές και εξετάσεις
Το 1954 καταγράφηκε και η πρώτη αναφορά για εξωγήινους που έγινε σε αθλητικό χώρο. Το στάδιο «Αρτέμιο Φράνκι» στη Φλωρεντία της Ιταλίας έγινε θέατρο ενός πολύ παράξενου γεγονότος στις 27 Οκτωβρίου. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μεταξύ της Φιορεντίνα και της Πιστοϊέζε ένας απροσδιόριστος αριθμός κυλινδρικών αντικειμένων, που κινούνταν ταχύτατα στον ουρανό, σταμάτησε πάνω από το στάδιο. Οι 10.000 θεατές σήκωσαν το κεφάλι στον ουρανό και έμειναν άφωνοι, μέχρι τα αντικείμενα να εξαφανιστούν, δευτερόλεπτα αργότερα.
Το 1957 καταγράφηκε από τα ΜΜΕ και η πρώτη απαγωγή από εξωγήινους. Ο Βραζιλιάνος Αντόνιο Βίλας Μπόας, στα 23 του χρόνια τότε, υποστήριξε ότι απήχθη σε ένα διαστημόπλοιο που είχε σχήμα αυγού και στο διάστημα που παρέμεινε κρατούμενος από εξωγήινους μεταφέρθηκε σ’ ένα δωμάτιο, όπου πιέστηκε να κάνει σεξ με μία εξωγήινη γυναίκα, το ύψος της οποίας δεν ξεπερνούσε το 1μ.30.
Ο Βίλας Μπόας δεν άλλαξε ποτέ αυτή την ιστορία σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Πέθανε το 1991, στα 56 του χρόνια. Όσοι τον γνώριζαν είχαν να λένε για τη σοβαρότητά του και κατέθεσαν ότι ποτέ δεν έβγαζε ιστορίες από το μυαλό του. Είναι, επίσης, χαρακτηριστικό ότι μετά το περιστατικό άφησε τις αγροτικές εργασίες, με τις οποίες ασχολούνταν ως τότε, και σπούδασε με επιτυχία νομικά, αν και οι φίλοι του ορκίζονταν ότι ως νεότερος δεν είχε ούτε το υπόβαθρο, ούτε τη διάθεση να ανοίξει βιβλίο.
Το 1961 ένα ζευγάριο, ο Μπάρνι και η Μπέτι χιλ από το Νιου Χάμσιρ των ΗΠΑ υποστήριξαν ότι είχαν στενή επαφή με εξωγήινους. Κατά τη διάρκεια της επιστροφής τους στο σπίτι, σ’ έναν απομονωμένο δρόμο, το αυτοκίνητο σταμάτησε ξαφνικά παρά τη θέληση του οδηγού Μπάρνι κι όταν αυτός βγήκε έξω για να διαπιστώσει τι συνέβαινε ήλθε αντιμέτωπος με έξι εξωγήινα όντα που έμοιαζαν με κοντούς ανθρώπους. Σύμφωνα με τη μαρτυρία και των δύο, τα όντα δεν είχαν διάθεση να τους απαγάγουν, αλλά να τους κάνουν διάφορες ιατρικές εξετάσεις. Η Μπέτι, μάλιστα, υποστήριξε ότι ένα εξωγήινο ον έβαλε μια τεράστια βελόνα μέσα στον ομφαλό της.
Έχασαν τα όργανα τα αεροπλάνα
Ένα από τα περιστατικά που θεωρούνται πολύ σοβαρά έλαβε χώρα στις 17 Σεπτεμβρίου 1976 στον ουρανό της Τεχεράνης, πρωτεύουσας του Ιράν. Στην αρχή τα ραντάρ εντόπισαν άγνωστα λαμπερά ιπτάμενα αντικείμενα, τα οποία αργότερα βρέθηκαν σε κοινή θέα, τα είδαν εκατομμύρια άνθρωποι. Δύο Phantom II της ιρανικής πολεμικής αεροπορίας, που κλήθηκαν να αναχαιτίσουν τα σκάφη αυτά, κατέγραψαν πως όταν πλησίασαν τα όργανά τους άρχισαν να «τρελαίνονται», σαν να πλησίασαν ένα τεράστιο μαγνητικό πεδίο.
Το 1994 ήταν η σειρά της Ζιμπάμπουε να μπει στη λίστα των χωρών που έχουν βιώσει στενές επαφές. Και οι 60 μαθητές του σχολείου Άριελ στη μικρή πόλη Ρούβα υποστήριξαν ότι είδαν ένα ασημένιο σκάφος να προσγειώνεται σ’ ένα χωράφι δίπλα στο σχολείο και να βγαίνουν από μέσα μαυροντυμένα όντα. Το περιστατικό βεβαιώθηκε και από τη δασκάλα τους, ωστόσο καταγράφηκε περισσότερο ως παιδική φαντασία.
Στον 21ο αιώνα έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 20 περιστατικά που δεν μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς. Από τις παρατηρήσεις μιας αερο-περιπολίας για ναρκωτικά στην πόλη Καμπέτσε στο νότιο Μεξικό τον Μάρτιο του 2004 μέχρι τις αναφορές ενός ελικοπτέρου της αστυνομίας για «σύγκρουση» με ΑΤΙΑ στον ουρανό της Ουαλίας το 2008.
Σημαντική ήταν και η αναφορά ενός πιλότου της American Airlines στις 21 Φεβρουαρίου 2021. Όπως είπε αργότερα, όταν το αεροπλάνο βρισκόταν στα 37.000 πόδια, παρατήρησε ένα κυλινδρικό αντικείμενο που έμοιαζε με πύραυλο, όμως κινούνταν χωρίς πυραυλική προώθηση, σαν να αιωρούνταν στον αέρα. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της οικείας υπηρεσίας πολιτικής αεροπορίας, κανείς υπάλληλος δεν παρατήρησε κάτι στα ραντάρ του.
Οι πρόσφατες αναφορές, λοιπόν, είναι περισσότερο ένας κρίκος από μια μακρά αλυσίδα που μας συνδέει με το παρελθόν, παρά κάποια μεμονωμένα περιστατικά. Το ζήτημα είναι αν όλες τις φορές δίνονται οι σωστές εξηγήσεις κι αν τα μαθαίνουμε όλα, ή μας κρύβουν κάτι, για το καλό μας.
cnn.gr
