Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας. Ενας και άλλος κανένας ή, τέλος πάντων, περίπου άλλος και περίπου κανένας. Αυτός ο ένας, πάντως, ήταν κάποιος που σαν κι εκείνον ποιος άλλος; Και αυτός ο κάποιος ήταν κάπως ψηλός και ήθελε να γίνει Γκάλης, αλλά επειδή ήταν κάπως ψηλός και κάπως γενικά και ποτέ ειδικά, έγινε κάπως Γκάλης, δηλαδή ένας απλός μπασκετμπολίστας.
Επειδή, όμως, η μαμά του είχε μία βίλα στον Γαλησσά της Σύρου και δεν ήθελε να της τα σύρουν πως το παιδί της ήταν μόνο κάπως ψηλός και κάπως μπασκετμπολίστας, τον πίεσε, τον πίεσε, τον έστειλε και σε ιδιωτικά σχολεία και με τα πολλά τον έκανε γιατρό. Ορθοπεδικό – έτσι, μακρύ μακρύ να γεμίζει το στόμα σου σαν το λες. Εγινε και διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μάλιστα πήρε το διδακτορικό του σε μόλις τέσσερα χρόνια. Μιλάμε για ξουράφα σκέτη ο κάπως κάποιος! Σε τέσσερα μόλις χρόνια διδακτορικό στην Ιατρική, δηλαδή πρωτότυπη έρευνα στην Ιατρική και καταγραφή αποτελεσμάτων και συγγραφή διδακτορικού. Τουλάχιστον υπουργός Υγείας θα έπρεπε να γίνει!
Αυτό έγινε. Υπουργός Υγείας. Πιο πριν έγινε υπουργός Δημόσιας Τάξης (αυτός δηλαδή που στέλνει κάτι πολύ, πάρα πολύ, μα πάρα πάρα πολύ καλούς ανθρώπους να στείλουν κάποιους άλλους, που είναι κάτι σαν ανθρώπους και που για άλλους ανθρώπους αγωνίζονται, στα νοσοκομεία από το ξύλο – ενίοτε και στα νεκροτομεία) και μετά έγινε Υγείας (ώστε να μην μπορούν οι κάπως σαν άνθρωποι να γίνουν καλά ούτε στα νοσοκομεία) και αφού ξεμπέρδεψε με τους κάπως σαν ανθρώπους, έγινε υπουργός Κλιματικής Κρίσης, για να ξεμπερδέψει και με το κάπως σαν περιβάλλον και όπου είναι πράσινο και το κάνει μαύρο, γκάγκανο, κάρβουνο του κερατά και όπου φυτρώνει χορτάρι να γίνει «λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει».
Εγινε και πατέρας. Βέβαια. Επρεπε να δείξει πόσο άνδρας είναι ο κάπως κάποιος βλέπεις, τουτέστιν έπρεπε να αποκτήσει γιο. Για να μπορεί να γραφτεί το εξής (μα τον Αϊ Σιχτίρ, λέξη λέξη αντιγράφω από site): «Μέχρι να γίνει μπαμπάς, ο “κάπως κάποιος” (σ.σ. δεν βάζουμε όνομα, γιατί ματιάζεται εύκολα) έμοιαζε ίσως λίγο πιο απρόσιτος, αυστηρός και με προβεβλημένο αποκλειστικά το πολιτικό του προφίλ. Λογικό αν σκεφτεί κανείς πως διετέλεσε υπουργός Υγείας και μετέπειτα Τουρισμού.
Όλα άλλαξαν όμως όταν παντρεύτηκε την τάδε μπαίνοντας δειλά δειλά και στην πιο lifestyle πλευρά της δημόσιας ζωής. Η κατάσταση άλλαξε κι άλλο όταν έγινε πατέρας και δεν μπορεί να σταματήσει να μιλά με υπερηφάνεια για τον κάπως κάποιον Junior». Και παρακάτω, το ίδιο δημοφιλές site γράφει: «Ο κάπως κάποιος συνοδεύει τον μπαμπά του στην κάλπη σε μία ακόμη cute στιγμή τους». Πόσο cute!
Αλήθεια, πόσα χρήματα βγάζει ένας πρόεδρος ΤΕΙ; Τα θυμάσαι τα ΤΕΙ; Τα κάτι σαν παρακατιανά πανεπιστήμια; Πόσο να έβγαζε ένας που ήταν πρόεδρος ενός από αυτά, ας πούμε (τυχαία) του Πειραιά; Που, ας πούμε εντελώς τυχαία, είχε δώσει εντολή τον μήνα Αύγουστο να μην μπαίνει κανείς στη σχολή, ούτε φοιτητής ούτε καθηγητής, και τα παιδιά δεν μπορούσαν να πάρουν ούτε το πρόγραμμα σπουδών τους και οι καθηγητές να μπουν στα γραφεία τους; Πόσα να έβγαζε ένας τέτοιος; Λες να έβγαζε αρκετά ώστε να μπορεί ο κάπως κάποιος γιος του να βρει οικογενειακή περιουσία ικανή ώστε αν την πουλήσει να μπορέσει να αγοράσει κάτι σεμνό και ταπεινό, όπως ένα ακίνητο δίπλα στον Εθνικό Κήπο, που ακόμα είναι πράσινος (θα ’ρθει και αυτού η ώρα του) μόλις 1,2 εκατομμύρια ευρώ;
«Μπήκα στην πολιτική χορτάτος» δήλωσε ο κάποιος, κάπως εξωφρενικά σεμνά. Κι επειδή μπήκε «χορτάτος» δεν κάνει να ασχολούμαστε με τα οικονομικά του, ούτε ας πούμε αν τα μισά χρήματα που έδωσε προήλθαν από εταιρείες που έχουν να κάνουν με τον τουρισμό, του οποίου, εντελώς τυχαία, ήταν υπουργός. Αρα, αν δεν είσαι «χορτάτος» και μπεις στην πολιτική, θα γίνεις κλέφτης. Ενώ αν έχεις χορτάσει ήδη, θα είσαι τίμιος. Αρα η τιμιότητα είναι θέμα χορτασιάς.
Ρε, τι μαθαίνει κανείς από έναν κάπως κάποιον!
