Η πληγή στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ, που άνοιξε με την εκλογή Κασσελάκη στην πορεία κακοφόρμισε. Και έγινε απόστημα.
Όταν ένας οργανισμός είναι άρρωστος, έχει δύο τρόπους για να θεραπευθεί. Πρώτον, να προλάβει την αρρώστια στο αρχικό στάδιο πριν η πληγή κακοφορμίσει και πριν εξελιχθεί σε απόστημα. Και, δεύτερον, αν δεν προλάβει, να αναπέμπει δεήσεις στον Ύψιστο. Αλλά η πολιτική δεν έχει Ύψιστο, για να αποτρέπει το μοιραίο.
Η πληγή στον ΣΥΡΙΖΑ δεν άνοιξε το τελευταίο διάστημα που παρακολουθούμε σκηνές απείρου κάλλους. Άνοιξε πέρσι τον Σεπτέμβριο, όταν ο ουρανοκατέβατος και τυχάρπαστος προσγειώθηκε από την Αμερική στην Κουμουνδούρου και τον έκαναν αρχηγό.
Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία. Ένας τύπος άσχετος με την ελληνική πραγματικότητα και εντελώς ξένος με την Αριστερά έγινε αρχηγός του μεγαλύτερου στη σύγχρονη ελληνική ιστορία αριστερού κόμματος. Ουδείς από αυτό το κόμμα είχε την περιέργεια, πριν τον στέψουν αρχηγό, να ρωτήσει για τα έργα και τις ημέρες του. Ουδείς αναρωτήθηκε τι καπνό φουμάρει. Τον καλοδέχθηκαν όλοι. Και του ανέθεσαν να τους σώσει.
Σημερινοί πολέμιοί του, όπως ο μέγιστος πολιτικός ανήρ Πολάκης, έβαλαν πέρσι μπροστά τα στήθη τους, για να τον προστατεύσουν, να τον προωθήσουν και να τον εκλέξουν. Σήμερα κλαψουρίζουν ότι έκαναν λάθος.
«Βλάκες ή συνένοχοι;», σύμφωνα με την παροιμιώδη φράση το εκδότη της παλιάς «Ελευθεροτυπίας» Κίτσου Τεγόπουλου. Βλάκες αποκλείεται. Κι ένα νιάνιαρο της πολιτικής έβλεπε ότι ο Κασσελάκης ήταν παντελώς ανίκανος και ακατάλληλος να ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ. Όσα στελέχη τότε τον υποστήριξαν το έκαναν από προσωπική υστεροβουλία, είχαν δικούς τους σχεδιασμούς.
Η πληγή στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ, που άνοιξε με την εκλογή Κασσελάκη στην πορεία κακοφόρμισε. Και έγινε απόστημα. Ένα ολόκληρο κόμμα έπρεπε να απολογείται για τα σπίτια του, μετά ή άνευ πισίνων. Τα στελέχη του έπρεπε να ανέχονται να τους λέει για «μαύρο χρήμα» και να τους αποκαλεί «κουκουλοφόρους» και «πραξικοπηματίες». Χρειάστηκε ένα χρόνο ο πολιτικός ογκόλιθος Πολάκης για να βρει ότι το Πόθεν Έσχες του ήταν ψεύτικο.
Όλα αυτά οδήγησαν στη σημερινή τραγική –συνάμα δε και κωμική- κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι όπως τα έκαναν, εκεί θα οδηγούνταν. Ο αποκλεισμός της υποψηφιότητας Κασσελάκη αποτελεί μελανό στίγμα. Αλλά μήπως αν την επέτρεπαν, θα ήταν χειρότερα; Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, ό,τι και να διαλέξεις, δύσκολα θα ξεφύγεις από τα δόντια του τέρατος.
Το απόστημα Κασσελάκη, λοιπόν, έσπασε. Και το πύον έχει σκορπιστεί σε όλο το σώμα του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην «τα τινάξει» θα χρειαστεί ισχυρή «αντιβίωση» και μακρά «νοσηλεία».
Χωρίς να είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτοί που ευθύνονται για την αρρώστια μπορούν και να την θεραπεύσουν. Στην περίπτωσή τους το ρητό «ο τρώσας και ιάσεται» πολύ δύσκολα θα βρει εφαρμογή.
