Διαθέτει κάτι οικείο και άμεσο. Σε κάθε τηλεοπτική του καθιέρωση, έχει και τους αποδέκτες του: όλους εκείνους, που μπορούν να ταυτίζονται και να εκφράζονται, όσο είναι σε πλήρη εγρήγορση τα συναισθήματα. Αλλά και στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Ο Μελέτης Ηλίας είναι ένας ηθοποιός, που επιθυμεί και μπορεί να εξελίσσεται διαρκώς, να συνυπάρχει, να προκύπτει -με θρίαμβο- ως μια αντι-επανάληψη όσων προηγήθηκαν. Κι αυτή τη χρονιά, κάνει πολλά και ωραία. Ας τον ακούσουμε.

Συνέντευξη

–Πώς σας βρίσκει η τρέχουσα περίοδος; Όταν δεν έχετε επαγγελματικές υποχρεώσεις, απέχετε;

Προς το παρόν, βρίσκομαι στα γυρίσματα της «Μάγισσας» για τη δεύτερη σεζόν αυτής της σειράς. Μία καταπληκτική για μένα εμπειρία, που μας μεταφέρει στο 1700 και στην Ενετοκρατία. Σε λίγο καιρό, ξεκινάω πρόβες για το έργο «Λαπωνία» με την Βάσω Λασκαράκη, τον Σπύρο Τσεκούρα και τη Βίβιαν Κοντομάρη. Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια, δεν έχω τη δυνατότητα να ξεκουράζομαι για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ευτυχώς βρίσκω λύσεις, έστω και στα μικρά κενά μου, να ευχαριστιέμαι, όσο μπορώ. Γιατί θεωρώ ότι το να απέχεις, έστω και για λίγο, είναι πολύτιμο.

–Είναι καιρός τώρα, που έχετε σταθεροποιήσει την παρουσία σας στην τηλεόραση. Σας προβλημάτισε ποτέ η καθιέρωσή σας ως τηλεοπτικό πρόσωπο;

Αυτό που ήταν κύριο μέλημά μου, όλα αυτά τα είκοσι χρόνια της καριέρας μου, είναι πρωτίστως να δουλεύω με ανθρώπους, που με εξελίσσουν και να μπορώ να βιοπορίζομαι. Με την δεκαετή συνεχή παρουσία μου στην τηλεόραση, έχω κάπως ηρεμήσει, σε σχέση με το βιοποριστικό, αλλά η ανάγκη να κάνω πράγματα, που με εξελίσσουν, υπάρχει ακόμα και θα υπάρχει για πάντα.

–Αν κάνουμε μια αναδρομή, στα πρώτα σας θεατρικά χρόνια, η μνήμη πού σκαλώνει; Στην προσπάθεια; Τη δυσκολία; Στο ιδανικό και διαρκές μέλλον, όπως ξεδιπλώνεται όταν κανείς είναι πολύ νέος;

Νομίζω ότι βασικός σταθμός της καριέρας μου, αν κοιτάξω τα χρόνια πίσω, είναι η πενταετής συνεργασία μου με τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, τον θεατρικό μου πατέρα. Και όλα τα Φεστιβάλ του εξωτερικού, που πήγαμε με παραστάσεις του, από Βραζιλία, Κολομβία, Μεξικό, μέχρι Κίνα, Ιαπωνία και Ταιβάν.

–Πρόσωπα των οποίων η επιρροή και η ακτινοβολία αναπόφευκτα σας επηρέασαν.

Νομίζω πως ο Τερζόπουλος είναι ο άνθρωπος που με έχει επηρεάσει περισσότερο και στην ουσία της δουλειάς, αλλά και στα επιμέρους ζητήματα, όπως το να είμαι συνεπής, πειθαρχημένος, το να είμαι πρωινός τύπος, να μελετώ διαρκώς και ακατάπαυστα και πολλά πολλά άλλα.

–Πώς συνυπάρχει η τέχνη και η φρενίτιδα των ρυθμών με την ροή που ακολουθεί μια οικογένεια στην Ελλάδα; Είστε πατέρας δυο παιδιών, απ’ ό,τι ξέρω. 

Προσπαθώ, όσο μπορώ, να μοιράζω τον χρόνο ανάμεσα στην τέχνη και την οικογένειά μου. Κάποιες φορές, η ζυγαριά γέρνει προς τη μία μεριά και κάποιες άλλες προς την άλλη. Αλλά ευτυχώς, και τα παιδιά μου και η γυναίκα μου, πέρα ότι είναι φίλοι της τέχνης, δείχνουν και μεγάλη κατανόηση.

Έχετε φόβους κι ανασφάλειες; Λειαίνονται με τον καιρό;

Ίσως είμαι από τους πιο ανασφαλείς ανθρώπους. Αλλά, ενώ μέχρι πριν από κάποια χρόνια, οι φόβοι και οι ανασφάλειές μου ήταν προς το πρόσωπό μου, τώρα πια, νομίζω ότι έχουν μεταφερθεί προς τα οικεία και αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειάς μου.

–Τι ισχυροποιείται μέσα σας όλα αυτά τα χρόνια και δε σας αφήνει να τα παρατήσετε;

Η αλήθεια είναι πως το βάθος του μυαλού μου, πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να τα παρατήσω όλα, γιατί είμαι τεμπέλης. Διακαής μου πόθος είναι, κάποια στιγμή, να αποκτήσω ένα σπίτι κάπου στην επαρχία και να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου εκεί.

–Είστε άνθρωπος που νοσταλγείτε ή παραμένετε αμετάκλητα στο παρόν;

Σαφώς, ζω στο παρόν, αλλά έχοντας ζήσει όλες αυτές τις πολύτιμες εμπειρίες, από τα 20 μέχρι τα 30 μου χρόνια, η αλήθεια είναι πως πιάνω, πολλές φορές, τον εαυτό μου να αναπολεί την νιότη, την ελευθερία και την ουσιαστική δουλειά, που έκανα τότε. Θεωρώ ότι ζω το «τώρα», με μεγάλη όρεξη και χαρά, άλλα κάποια στιγμές, θα ήθελα πολύ να γυρίσω τον χρόνο πίσω.

–Υπάρχουν δύσκολοι ρόλοι; Ρόλοι – γάντι; Ρόλοι κόντρα; Και πάει λέγοντας;

Και να υπάρχουν, δεν νομίζω ότι είναι το ζητούμενό μου αυτό. Θεωρώ ότι, όσες φορές θεώρησα ότι ένας ρόλος είναι γάντι, την πάτησα με τον πιο άσχημο τρόπο. Αυτό που πρωτίστως με ενδιαφέρει δεν είναι ο ρόλος, αλλά η συνεργασία και το πλαίσιο, που θα γίνει η παράσταση, η σειρά ή η ταινία. Με ένα καλό team, έναν καλό σκηνοθέτη και τις ιδανικές συνθήκες, ακόμα κι αν ο ρόλος «είναι δύο ατάκες», σίγουρα θα είναι σημαντικός.

–Ο προσεχής καιρός τι περιλαμβάνει;

Τα Χριστούγεννα, ξεκινάμε τις παραστάσεις για το έργο «Λαπωνία», με πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, στις 2 Δεκέμβρη. Έπειτα θα το φέρουμε και στην Αθήνα. Αρχές Οκτώβρη, θα ξεκινήσουν οι προβολές για τη σειρά «Η Μάγισσα – Φλεγόμενη Καρδιά», δεύτερη σεζόν. Ανυπομονώ πάρα πολύ και για τα δύο.

Χρόνης Διαμαντόπουλος