Ήταν 14 Απριλίου του 1912, τοπική ώρα 23:40, όταν το μεγαλύτερο, πολυτελέστερο, ταχύτερο και προπάντων ασφαλέστερο πλοίο του κόσμου, ο Τιτανικός σύρθηκε με το πλάι του σε ένα τεράστιο παγόβουνο, περίπου 460 μίλια ανοικτά των ακτών του Newfoundland. Δύο ώρες μετά, το αβύθιστο υπερωκεάνιο  χανόταν στα παγωμένα νερά, παρασύροντας  στο βυθό περί τις 1500 ψυχές, στο παρθενικό του ταξίδι. Η είδηση έπεσε σαν βόμβα στον τότε «πολιτισμένο κόσμο».
 

Είχε περάσει ένας χρόνος από το πρωινό της 31ης Μαρτίου του 1911, όταν περίπου 100.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην προβλήτα στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας,  για να παρακολουθήσουν την καθέλκυση του Τιτανικού, του μεγαλύτερου και πολυτελέστερου ατμόπλοιου της εποχής του. Ο Τιτανικός ήταν το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο- 269 μέτρα μήκος, 28 μέτρα πλάτος και 53 μέτρα ύψος, με συνολική ιπποδύναμη 51.000 ίππους.

 

 

Η ναυπήγησή του στοίχισε 10 εκατομμύρια δολάρια, που αντιστοιχούν σήμερα σε 213 εκατομμύρια δολάρια. Η πλοιοκτήτρια εταιρία, η βρετανική White Star Line, όμως, δεν φρόντισε να επενδύσει σε ένα σύστημα προειδοποίησης και συναγερμού καθώς ο Τιτανικός, όλοι πίστευαν πως ήταν αβύθιστος... Για αυτό, άλλωστε, είχε μόλις 20 σωσίβιες λέμβους, που επαρκούσαν μόνον για 1.200 ανθρώπους. Ο αριθμός τους είχε υπολογιστεί όχι βάσει των επιβατών, αλλά σύμφωνα με το πλάτος του πλοίου

Μπορεί να διέθετε υπερσύγχρονη τεχνολογία, για την εποχή του, συμπεριλαμβανομένου ενός εξελιγμένου ηλεκτρικού πίνακα ελέγχου, τέσσερις ανελκυστήρες και ενός προηγμένου ασύρματου συστήματος επικοινωνιών που μπορούσε να μεταδώσει κώδικα Morse, αλλά οι υπαξιωματικοί που είχαν βάρδια εκείνη την μοιραία βραδιά, δεν διέθεταν... τηλεσκόπια και όπως ήταν φυσικό είδαν πολύ αργά το παγόβουνο.

Την Τετάρτη 12 Απριλίου του 1912, την μέρα που σήκωσε άγκυρα από το λιμάνι του Σαουθάμπτον, 2.224 άνθρωποι επιβιβάστηκαν στο υπερπολυτελέστατο πλοίο. Στους επιβάτες του περιελάμβαναν μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, καθώς και εκατοντάδες μετανάστες από την Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, τη Σκανδιναβία και άλλες περιοχές σε όλη την Ευρώπη, οι οποίοι αναζητούσαν μια καινούρια ζωή στη Βόρεια Αμερική. Τέσσερις μέρες μετά έρχονται όλοι αντιμέτωποι με την μοίρα τους.

 

Παρά τις προειδοποιήσεις, από άλλα πλοία, ότι υπήρχαν πάγοι στην περιοχή, ο πλοίαρχος δεν όρισε επιπλέον βάρδιες. Το παγόβουνο το είδαν την  τελευταία στιγμή. Μάταια προσπάθησαν να το αποφύγουν. Τα πλαϊνά του πλοίου «πληγώθηκαν» ανεπανόρθωτα από το παγόβουνο. Τι ειρωνία! Αν είχε χτυπήσει μετωπικά, θα είχαν πάρει νερά μόνον ένα με δύο μέρη των στεγανών και το πλοίο θα είχε σωθεί. Η σύγκρουση διέρρηξε 5 από τα 16 υδατοστεγή διαμερίσματα. Το πλοίο ήταν πλέον καταδικασμένο.

Στη διαδικασία εκκένωσης του πλοίου, αρκετοί αξιωματικοί παρερμήνευσαν το «παιδιά και γυναίκες πρώτα» σε «μόνο παιδιά και γυναίκες» με αποτέλεσμα πολλές λέμβοι να κατεβαίνουν μισοάδειες στη θάλασσα. Επίσης, αφού δεν υπήρχε σύστημα συναγερμού, τα κατώτερα καταστρώματα στα οποία ταξίδευαν εργάτες και μετανάστες δεν ειδοποιήθηκαν για την επικείμενη καταστροφή.  Έτσι οι περισσότεροι από τους επιβάτες της τρίτης θέσης βρήκαν τραγικό θάνατο, χωρίς ποτέ να προλάβουν τις σωστικές λέμβους. Η ορχήστρα του πλοίου συνέχισε να παίζει μέχρι το τελευταίο λεπτό. Όλα τα μέλη της πνίγηκαν.

Λίγο πριν τις 2:20 π.μ. το πλοίο έσπασε στα δύο και άρχισε να βυθίζεται ταχύτερα, με περισσότερα από 1.000 άτομα πάνω του, τα οποία και  τα παρέσυρε στο βυθό μαζί του. Το SS Californian ήταν το πλοίο που βρισκόταν πιο κοντά στον Τιτανικό, όμως δεν έλαβε ποτέ το σήμα κινδύνου γιατί ο ραδιοτηλεγραφητής ήταν εκτός υπηρεσίας και κοιμόταν. Το πρώτο πλοίο που έφτασε στους επιζώντες ήταν το RMS Carpathia, περίπου στις 04:00, πολύ αργά για τους επιβάτες που είχαν πηδήξει στη θάλασσα και πέθαναν από το κρύο. Το RMS Carpathia κατάφερε να περισυνελέξει 720 επιζώντες.

 

 

Από τη βύθιση του Τιτανικού, ο αριθμός των επιβατών έχει αλλάξει πολλές φορές. Το Βρετανικό Κοινοβούλιο το 1912 κατέληξε πως οι επιβαίνοντες ήταν 2.224, από τους οποίους 900 ήταν μέλη του πληρώματος. Από αυτούς, συνολικά 711 άνθρωποι διασώθηκαν και 1.513 έχασαν τη ζωή τους. Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά την βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν τόλμησαν να γυρίσουν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία. Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά.

 

Το ναυάγιο του Τιτανικού παραμένει στο βυθό, σπασμένο στα δύο, και αποσυντίθεται σταδιακά σε βάθος 3.784 m μέτρων. Από την ανακάλυψή του, το 1985, χιλιάδες αντικείμενα έχουν ανασυρθεί και εκτίθενται σε μουσεία σε όλο τον κόσμο.