Υπάρχει λόγος που οι Ίνκας λάτρευαν τα βικούνια, τα συμπαθέστατα ξαδελφάκια των λάμα που θυμίζουν κάτι από ελάφι και ζουν στις παγωμένες Άνδεις. Ο λόγος που τα συγκεκριμένα ζώα αντέχουν στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες είναι η ποιότητα του τριχώματος τους. Η γούνα τους. Οι Ίνκας θεωρούσαν τόσο πολύτιμη τη γούνα τους, γι′ αυτό και επιτρέπονταν μόνο στους βασιλείς να τη φοράνε.

Και οι Ισπανοί κατακτητές όμως, κατάλαβαν γρήγορα την αξία της, αναγορεύοντάς την σε «μετάξι του νέου κόσμου». Στην πιο σύγχρονη ιστορία, έχουν σημειωθεί μέχρι και παραιτήσεις για τη γούνα του βικούνια. Το 1958, ο διευθυντής του γραφείου του Αμερικανού Προέδρου Αϊζενχάουερ παραιτήθηκε όταν έγινε γνωστό ότι ένας επιχειρηματίας στον χώρο της ένδυσης, ο οποίος βρισκόταν υπό ομοσπονδιακή έρευνα του έκανε δώρο ένα παλτό από δέρμα…

Άλλη αναφορά στο πολυτελές ύφασμα-δέρμα-γούνα, γίνεται στην ταινία του 1950, Sunset Boulevard, όταν ο ράφτης λέει στον πρωταγωνιστή Γουίλιαμ Χόλντεν: «Από τη στιγμή που πληρώνει η κυρία, γιατί να μην πάρεις βικούνια;».

Η χρησιμοποίηση του μαλλιού βικούνια για τη δημιουργία ρούχων απαγορεύτηκε το 1950, ύστερα από φόβους για αφάνιση του είδους, καθώς είχαν απομείνει μόλις 3.000 ζώα και η ζήτηση για το ύφασμα που προέρχεται από αυτά ήταν τεράστια.

Σήμερα, η παγκόσμια ετήσια παραγωγή μαλλιού βικούνια που μπορεί να μετατραπεί σε νήμα είναι μόνο 12 τόνοι, σε σύγκριση με περίπου 25.000 τόνους κασμίρ που παράγονται ετησίως. Ένα κιλό ύφασμα βικούνια  κοστίζει από 399 έως 600 δολάρια, σε σύγκριση με τα 75 έως 85 δολάρια που κοστίζει το κασμίρ ή τα  5-6 δολάρια που κοστίζει το μαλλί. Θεωρείται η πολυτελέστερη ίνα υφασμάτων και μάλιστα οίκος ανδρικών ρούχων, πουλούσε πριν λίγα χρόνια 15.000 ευρώ ένα ανδρικό παλτό από βικούνια…

Πηγή: huffingtonpost.gr