Μια ιστορία η οποία στο περίπτερο αντανακλά τη ζωή της Αθήνας από πολύ παλιά. Ο "θάνατος" αυτού του θεσμού τελειώνει και μια εικόνα που θα τη βλέπουμε τώρα μόνο στις ταινίες της "Φίνος Φίλμ".
Ζωή χωρίς περίπτερο είναι ζωή χωρίς αλατοπίπερο.
Η Ελληνική πρωτοτυπία πλέον καταργήθηκε με το Πολυνομοσχέδιο. Τέλος λοιπόν και ο θεσμός των περίπτερων στην Ελλάδα. Κάθε περιπτερούχος που βγαίνει στην σύνταξη θα κλείνει και την επιχείρηση.
Σε ανεργία υποχρεώνει η κυβέρνηση δώδεκα χιλιάδες περιπτερούχους μαζί με τις οικογένειές τους, αφού με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, τα περίπτερα καταργούνται.
Σύμφωνα με την πρόταση που έχει κατέθεσει το υπουργείο ανάπτυξης για τις διατάξεις των περιπτέρων που αφορούν τις μισθώσεις, η οποία είναι πλέον νόμος (μέσω της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου), η άδεια δεν θα μπορεί να μεταβιβαστεί μετά τον θάνατό του κατόχου, με αποτέλεσμα η επιχείρηση να κλείνει οριστικά!
Σε δραστική μείωση του αριθμού των περιπτέρων στην Αθήνα έχει προβεί, τα τελευταία χρόνια, ο Δήμος Αθηναίων. Από 931 που ήταν όταν ανέλαβε η δημοτική Αρχή Καμίνη το 2011, σήμερα έχουν μειωθεί σε 600.
Τώρα ο δήμος προχωρά στη δεύτερη φάση καταργώντας οριστικά τις θέσεις 323 εξ΄αυτών, με κριτήριο τους κανόνες βιώσιμης κινητικότητας, το εύρος των πεζοδρομίων, την ασφάλεια που απορρέει από τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και την εμπορικότητα των δρόμων.
Σε δήλωσή του ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, επισήμανε: «Η οριστική κατάργηση του ενός τρίτου των θέσεων εγκαταλελειμμένων περιπτέρων στην Αθήνα απελευθερώνει χώρο για τους πεζούς και βοηθά σημαντικά στη λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση του αστικού τοπίου της Αθήνας».
Τι είναι τα περίπτερα και ποιά η ιστορία τους
Μπορούμε να υπερηφανευτούμε πως τα περίπτερα είναι σχεδόν εξολοκλήρου ελληνική πατέντα, τουλάχιστον οι απαρχές τους.
Έχεις ταυτίσει την καθημερινότητά σου με την ύπαρξή του τυπώνοντας στο υποσυνείδητό σου την τόσο ταυτόσημη έννοιά του με την ζωή, που δεν μπορείς να συνηθίσεις ούτε ένα λεπτό την πραγματικότητα του εξωτερικού η οποία δεν περιλαμβάνει τον ναό σου . Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μέρες που ψάχνεις απεγνωσμένα να βγεις με τις πιτζάμες μέχρι το περβάζι του να πεις μια καλησπέρα και να πάρεις προμήθειες επιβίωσης βραδιού. Ακόμα και από την φράση που έχει ταυτιστεί με τις εξαφανίσεις φυσικών προσώπων όπως το γνωστό “Βγήκε στο περίπτερο και δεν γύρισε ποτέ”
Στην αρχή τα χαρακτηριστικά ξύλινα κουβούκλια, μετά χρόνια σχεδόν ολόκληρες κατασκευές με κάμερες και συστήματα προστασίας, από προφυλακτικά και περιοδικά μέχρι εισιτήρια και γάλα το περίπτερο στην Ελλάδα γεννήθηκε κυριολεκτικά και μεταφορικά για να υπάρχει στα δέκα μέτρα από το σπίτι του λαού του, μεγαλώνοντας μία ολόκληρη κοινωνία γύρω από τα ελάχιστα τετραγωνικά του.
Ο θεσμός των περιπτέρων ξεκίνησε στις αρχές του 20ου αι. στα αστικά κέντρα της χώρας (ίσως και λίγο νωρίτερα αλλά με την μορφή αποκλειστικά καπνοπωλείου από την πόλη του Ναυπλίου μέχρι και σταδιακά στην Αθήνα) όταν και έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος να στηριχθούν οικονομικά οι πληγέντες που συμμετείχαν στα αναρίθμητα πολεμικά σκηνικά της εποχής (με το τελευταίο του 1897 με την Τουρκία) στα οποία συμμετείχαμε ως χώρα. Τα πρώτα περίπτερα που δημιουργήθηκαν είχαν ελάχιστο εμπόρευμα ως ελάχιστη μορφή βοήθειας για την λειτουργία και οικονομική αποκατάσταση τραυματιών και αναπήρων πολέμου.
Από το 1889 ξεκίνησε η χορήγηση αδειών σε τραυματίες πολέμου και έτσι ξαφνικά ο αριθμός τους μεγάλωσε κατά πολύ. Παράλληλα την εποχή εκείνη, ο μόνος τρόπος ενημέρωσης ήταν οι εφημερίδες, οι οποίες πολύ γρήγορα έγιναν μέρος της γκάμας των περιπτέρων, βοηθώντας στην ανάπτυξή τους.
Από το 1940 στα περίπτερα άρχισαν να πωλούνται «ζαχαρώδη» και αναψυκτικά - πορτοκαλάδες και γκαζόζες ΗΒΗ, φυλλαράκια τσίχλας με γεύση δυόσμου και κανέλας και αργότερα οι σοκολάτες.
Ο γνωστός χρονογράφος και ποιητής των αρχών του 20ου αιώνα Σωτήρης Σκίπης σε άρθρο του στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠΤ στις 20 Οκτωβρίου 1919 γράφει για τα πρώτα περίπτερα που έκανα την εμφάνισή τους στην Αθήνα: «Άξιος συγχαρητηρίων έγινε ο κ. Δήμαρχος ο οποίος αποφάσισε την ανέγερσιν πολλών περιπτέρων εις τας Αθήνας, τα οποία θα εκχωρήσει εις τους τραυματίας του πολέμου, η εις μέλη οικογενειών φονευθέντων πολεμιστών».
«Δεν φαντάζεται κανείς πόσα καλά θα προκύψουν αμέσως-αμέσως, εκ της ανεγέρσεως των περιπτέρων. Τα περίπτερα θα είναι ένας στολισμός της πόλεως, θα εξυπηρετηθούν δι’ αυτών και θα εύρουν πόρον ζωής πλειστοί ανάπηροι των δύο πολέμων. Θα εξαπλωθή δια του μέσου τούτου το ελληνικόν έντυπον, είτε εφημερίς, είτε περιοδικόν, είτε φυλλάδιον, είτε βιβλίο. Και θα γίνουν αίτια όπως οι μεγάλαι επαρχιακαί μας πόλεις θα κουνηθούν λιγάκι και θα μιμηθούν λιγάκι των πρωτεύουσαν».
Αργότερα αλλάζει η σχετική νομοθεσία, όπως και η όψη τους κι έτσι γίνονται όλα ομοιόμορφα και ομοιόχρωμα και με ίδιες διαστάσεις για όλη την Ελλάδα (1.30 Χ 1.50 μ.) με ρολά και ψυγείο για τα αναψυκτικά. Τοποθετούνται στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, στα πάρκα. στις στάσεις των λεωφορείων, στα ΚΤΕΛ. Η έλευση των τηλεφώνων στην Ελλάδα δίνει μεγάλη ώθηση στα περίπτερα, τα κάνει πολύ σημαντικά όπου βρίσκονται.
Πηγή φωτο:infomust.gr
