Πρωταθλήματα, τίτλοι, Κύπελλα, ευρωπαϊκές πορείες και διακρίσεις. Αυτά κάνουν μία μεγάλη ομάδα. Για την ΑΕΚ είναι κάτι διαφορετικό. Γιατί η ΑΕΚ είναι πολύ παραπάνω από έναν απλό σύλλογο. Είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα. Είναι ΙΔΕΑ, είναι πολιτσμός! Καλοί οι τίτλοι και οι διακρίσεις, αλλά στην αιωνιότητα γράφεις το όνομά σου με κινήσεις και πρωτοβουλίες όπως αυτή που πήρε και έκανε πράξη η ΑΕΚ πριν απο 25 χρόνια: Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου 1999. Σαν σήμερα. Τότε, εν μέσω των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Σερβία, η ΑΕΚ και ο λαός της πήγε στο Βελιγράδι για να δοθεί ένας φιλικός αγώνας με αντίπαλο την Παρτιζάν. Ενα παιχνίδι ποδοσφαίρου μήνυμα ιρήνης και συμπαράστασης σε έναν αδερφό λαό που δοκιμαζόταν…
Το ταξίδι και ο αγώνας στο Βελιγράδι δεν αφορούσε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση, ούτε ήταν συνδυασμένο με την κατάκτηση ενός τίτλου. Ήταν πολλά περισσότερα. Ήταν αγώνας ζωής. Ήταν αγώνας ενάντια στον πόλεμο, αφού μια ποδοσφαιρική ομάδα τολμούσε και κατάφερνε να πάει στην καρδιά των βομβαρδισμών και να τους σταματήσει για λίγες ώρες, με το θάρρος, την τόλμη της και τα ιδανικά που πρεσβεύει. Το πιο μεγάλο και ιερό ταξίδι της ΑΕΚ είχε ως κατάληξη έναν αγώνα που «έληξε» ισόπαλος, αλλά είχε νικήτριες τόσο την ίδια την ΑΕΚ, όσο και την αντίπαλό της, την Παρτιζάν. Και πάνω από απ' όλα είχε νικήτριες την ειρήνη και τη ζωή!
Το ταξίδι στο Βελιγράδι και ο ιστορικός φιλικός αγώνας της ΑΕΚ με την Παρτιζάν (διεκόπη στο 68' με σκορ 1-1 από τα γκολ των Ματέγια Κέζμαν και Πάρη Ζουμπούλη) αναμφίβολα αποτελεί μία από τις λαμπρότερες σελίδες στην ιστορία της Ενωσης. Γι' αυτό και πάντα τέτοια ημέρα σαν σήμερα θα μνημονεύεται.
Όλα έγιναν μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα: η πρόταση από τον Δημήτρη Μελισσανίδη στην τότε διοίκηση της ENIC (με πρόεδρο τον Κώστα Γενεράκη) την Πέμπτη 1 Απριλίου (σαν... πρωταπριλιάτικο ακούστηκε στην αρχή) η επίσκεψη στη γιουγκοσλαβική πρεσβεία την Παρασκευή 2 Απριλίου από Λαζάρου 3 Απριλίου (με κεντρικούς ομιλητές τον Δημήτρη Μελισσανίδη και τον Ντέμη Νικολαϊδη) και η αναχώρηση αεροπορικά για Βουδαπέστη τη Μεγάλη Τρίτη 6 Απριλίου.
Από εκεί και μετά, η αποστολή κινήθηκε οδικώς και εισήλθε στο σερβικό έδαφος από την περιοχή της Βοϊβοντίνα το πρωί της 7ης Απριλίου.
Οσα έγιναν από εκεί και μετά, τα διαβάζουμε από το σχετικό αφιέρωμα που έκανε η επίσημη έκδοση των 90 χρόνων ιστορίας της ΑΕΚ. Γραμμένα από τον Κώστα Κετσετζόγλου.
1999 Βελιγράδι: Αποστολή ειρήνης
Στις 7 Απριλίου η ΑΕΚ γιορτάζει και θυμάται πάντα ένα ιστορικό επίτευγμά της που ξεφεύγει από τα αθλητικά πλαίσια. Θυμάται ένα ταξίδι ειρήνης και συμπαράστασης σε έναν αδερφό λαό που δοκιμαζόταν.
Την άνοιξη του 1999, η ΑΕΚ ανακοίνωσε την διεξαγωγή φιλικού αγώνα με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι την Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου, εν μέσω των ΝΑΟϊκών βομβαρδισμών που είχαν ξεκινήσει στις 24 Μαρτίου του 1999 με απόφαση του Αμερικάνου προέδρου Μπιλ Κλίντον, επειδή η Σερβία αρνείτο να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου! Βομβαρδισμών που διήρκεσαν 78 μέρες και κόστισαν τη ζωή σε 500 άμαχους, σύμφωνα με αντικειμενικές πηγές ενώ το Βελιγράδι έκανε λόγο για περίπου 5000!
Με εμπνευστή του όλου εγχειρήματος τον Δημήτρη Μελισσανίδη και με τη σύμφωνη γνώμη του ποδοσφαιρικού τμήματος και ειδικά του αρχηγού της ομάδας Ντέμη Νικολαϊδη, η ΑΕΚ πήρε μια απόφαση που γράφτηκε στην ιστορία. Ηταν ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους, αφού οι λεγόμενες "έξυπνες" βόμβες που έριχναν οι ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στο σερβικό έδαφος είχαν κάνει πολλά τραγικά λάθη που κόστισαν αθώες ζωές. Το κονβόι με τα πέντε πούλμαν της ελληνικής αποστολής, στο οποίο συμμετείχαν και εξέχουσες προσωπικότητες εκτός ποδοσφαίρου, όπως ο Μανώλης Γλέζος, θα μπορούσε να κινδυνεύσει!
Η αποστολή της ΑΕΚ ταξίδεψε την παραμονή του αγώνα για την Βουδαπέστη όπου και διανυκτέρευσε, και το πρωί της Μεγάλης Τετάρτης η αποστολή ξεκίνησε οδικώς για το Βελιγράδι, μέσα σε διαρκή αποθέωση από τους Σέρβους. Η άφιξη στην πρωτεύουσα της χώρας ήταν από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές, με τους ντόπιους να προσφέρουν ψωμί και αλάτι, το οποίο συμβολίζει τη σερβική φιλοξενία. Μια σύντομη στάση στο Προεδρικό μέγαρο όπου η ΑΕΚ μετέφερε το μήνυμα συμπαράστασης όλου του ελληνικού λαού και στην συνέχεια η άφιξη στο γήπεδο της Παρτιζάν, όπου η διοίκηση, οι συνοδοί και οι οπαδοί της ΑΕΚ, κυρίως από την Original 21, γνώρισαν νέα αποθέωση
Οι δύο ομάδες μπήκαν μαζί στο γήπεδο κρατώντας ένα πανό που έγραφε το μήνυμα του αγώνα: «NATOstopthewar, stopthebombing». Ο αγώνας δεν έληξε ποτέ. Ή μάλλον, έληξε πρόωρα όταν οι οπαδοί των δύο ομάδων εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο
Ηταν η πιο όμορφη διακοπή αγώνα στην ιστορία του ποδοσφαίρου αφού οι οπαδοί των δύο ομάδων άντεξαν μόνο 68 λεπτά και μετά μπήκαν στο γήπεδο: οι Σέρβοι από το πέταλο και οι οπαδοί της ΑΕΚ από το κέντρο και έτρεξαν να αγκαλιαστούν.
Ολοι μαζί και οι ποδοσφαιριστές και προπονητές των δύο ομάδων έγιναν ένα κουβάρι. Ηταν συγκλονιστική στιγμή. Ιστορική, μοναδική και ανεπανάληπτη. Ηταν η στιγμή που έβαλε την ΑΕΚ στις καρδιές ενός ολόκληρου λαού. Ηταν μια ακόμα απόδειξη του πόσο διαφορετικό, περήφανο και μεγαλειώδες είναι να είσαι ΑΕΚ.
Μετά από αυτό, όμως, όλοι έπρεπε να τρέξουν: οι Ελληνες για να εγκαταλείψουν το σερβικό έδαφος πριν σκοτεινιάσει και οι Σέρβοι να κρυφτούν στα καταφύγια για μια ακόμα νύχτα βομβαρδισμών.
Στο σχετικό αφιέρωμα, υπάρχει και μία δήλωση του Μανώλη Γλέζου: «Τι με έκανε να δεθώ με την ΑΕΚ; Το παιχνίδι της ΑΕΚ με την Παρτιζάν την περίοδο των ΝΑΤΟϊκών επιθέσεων εναντίον της Σερβίας. Εκεί τους γνώρισα και έγινα ΑΕΚτζής, γιατί εκεί είδα μια αθλητική ομάδα η οποία τίθεται επικεφαλής ενός αγώνα που ξεφεύγει από το στενό αθλητικό πλαίσιο και κινείται μέσα στα πολιτικά και τα ελληνικά πράγματα. Το γεγονός ότι στάθηκε στο πλευρό ενός λαού που τον καταπίεζε το ΝΑΤΟ εμένα, που δεν άνηκα σε καμία ομάδα, με έκανε να την αγαπήσω».
Για την ιστορία, η σύνθεση της ΑΕΚ: Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης - 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλους), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
