Σε πολιτικό αδιέξοδο όσον αφορά στην προσπάθεια σχηματισμού μιας σχετικά σταθερής κυβέρνησης οδηγούν οι προβλέψεις για το αποτέλεσμα των ιταλικών βουλευτικών εκλογών.
Σύμφωνα με το έξιτ πολ του ιδιωτικού τηλεοπτικού καναλιού La 7 που μεταδόθηκε λίγο μετά τις 23:00 (τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας), το κίνημα Πέντε Αστέρων λαμβάνει, από το 28,8 % μέχρι το 30,8% των ψήφων.
Η κεντροδεξιά συμμαχία (Φόρτσα Ιτάλια, Λέγκα και Αδέλφια της Ιταλίας) από 31,7% μέχρι 37,6%.
Η κεντροαριστερά (Δημοκρατικό Κόμμα, ριζοσπάστες και κεντρώοι σύμμαχοι) στο σύνολό της, λαμβάνει από 24,9% μέχρι 27,9%.
Και το αριστερό κίνημα Ελεύθεροι και Ίσοι, από το 5,2% μέχρι 6,2%.
Το exit poll της RAI
Η συμμαχία δεξιάς-άκρας δεξιάς αναδείχθηκε στην πρώτη θέση στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν την Κυριακή στην Ιταλία, αλλά χωρίς να εξασφαλίζει απόλυτη πλειοψηφία, ενώ το Κίνημα Πέντε Αστέρων αναδείχθηκε πρώτο κόμμα.
Σύμφωνα με το exit poll για λογαριασμό της δημόσιας τηλεόρασης RAI, τα τέσσερα κόμματα της συμμαχίας δεξιάς-άκρας δεξιάς συγκεντρώνουν συνολικά το 31% ως το 41% των ψήφων, ενώ πρώτο κόμμα αναδεικνύεται το Κίνημα Πέντε Αστέρων συγκεντρώνοντας από ένα 29% μέχρι ένα 32% των ψήφων.
Το exit poll του Sky Italia
Στη συμμαχίας δεξιάς-άκρας δεξιάς, σύμφωνα με άλλη δημοσκόπηση εξόδου, την οποία μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός Sky Italia, η Λέγκα του Βορρά προηγείται οριακά του κόμματος Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με ένα 14,5% έναντι 14%.
Η «συντριβή» των δύο παραδοσιακών πολιτικών στρατοπέδων, του Δημοκρατικού Κόμματος και της Φόρτσα Ιτάλια, που αθροιστικά μόλις που ξεπερνούν το 35% (έναντι 47% το 2013), σε συνδυασμό με την στροφή στα άκρα και κυρίως την ακροδεξιά, διαμορφώνουν ένα εξαιρετικά περίπλοκο και συνάμα ανησυχητικό σκηνικό για την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.
Πρακτικά, και εφόσον τα exit polls επιβεβαιωθούν, τότε κανένα από τα σενάρια που είχαν δει το φως της δημοσιότητας προεκλογικά δεν φαίνεται να δίνει κυβερνητική πλειοψηφία: το Κίνημα Πέντε Αστέρων αναδεικνύεται πρώτο κόμμα, όπως αναμενόταν, ενισχύοντας σημαντικά το ποσοστό του, όμως δεν καταφέρνει να φτάσει τον «μαγικό» αριθμό των 316 εδρών, που χαρίζει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.
Κάτι ανάλογο φαίνεται πως συμβαίνει και με τον συνασπισμό του Μπερλουσκόνι με την εθνικιστική Λέγκα του Βορρά και το νεοφασιστικό μόρφωμα Αδέλφια της Ιταλίας, που δεν πλησιάζουν το 40%, το οποίο θεωρείται γενικά το όριο για να διασφαλιστεί η πλειοψηφία. Ακόμα και μια συνεργασία της Φόρτσα Ιτάλια με τους Δημοκρατικούς δεν δείχνει να συγκεντρώνει την απαραίτητη δύναμη, για να σχηματίσει «μεγάλο συνασπισμό», όπως συνέβη μόλις πρόσφατα στη Γερμανία.
Βεβαίως, το ιδιόμορφο εκλογικό σύστημα δεν αποκλείει τελικώς να γίνει η ανατροπή και κάποιο από τα παραπάνω σχήματα να καταφέρει να φτάσει στην απόλυτη πλειοψηφία. Ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, αυτή θα είναι ισχνή και εύθραυστη, ενώ αναμένονται σφοδρές αντιπαραθέσεις για το πρόσωπο του επόμενου πρωθυπουργού.
Για παράδειγμα, εάν τελικώς η Λέγκα καταφέρει να ξεπεράσει την Φόρτσα Ιτάλια, τότε ο ηγέτης της, Ματέο Σαλβίνι, θα απαιτήσει να πάρει αυτός την πρωθυπουργία και όχι ο Αντόνιο Ταγιάνι, που έχει επιλεγεί από τον Μπερλουσκόνι. Επίσης, σε ενδεχόμενη σύμπραξη Φόρτσα Ιτάλια και Δημοκρατικών, είναι βέβαιο ότι ο Ρέντσι θα απαιτήσει να είναι αυτός πρωθυπουργός, μιας και το κόμμα του θα έχει τη μεγαλύτερη δύναμη από τα δύο.
Έτσι, δεν αποκλείεται η Ιταλία να οδηγηθεί σε ένα από τα δύο απευκταία σενάρια: είτε του σχηματισμού κυβέρνησης μειοψηφίας είτε της νέας προσφυγής στις κάλπες, με εκβιαστικά διλήμματα.
Όσο για την Ευρώπη, έχει κάθε λόγο να ανησυχεί, καθώς ενισχύθηκαν σημαντικά τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα (αθροιστικά ξεπερνούν το 50%, αν συνυπολογίσουμε και το Κίνημα Πέντε Αστέρων)...
