Για όσους αποφασίσουν μια πασχαλινή εξόρμηση γύρω από την Αττική, σας έχουμε μια πρόταση που συνδυάζει εξοχή, θάλασσα, βουνό αλλά και θρησκευτικό τουρισμό, που ταιριάζει και στο πνεύμα των ημερών. Οι μονές και τα μοναστήρια της περιοχής είναι μοναδικά και παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για την ιστορία τους, όσο και για τις τοιχογραφίες τους.
Η περιοχή της Νότια Κορινθίας και συγκεκριμένα η περιοχή της Σολυγείας που πλέον ανήκει στο Δήμο Κορίνθου, βρίσκεται σε απόσταση μισής ώρας οδικώς από τον Ισθμό της Κορίνθου προς τον Αργοσαρωνικό.
Είναι μια καταπράσινη περιοχή με σχετικά καλό οδικό δίκτυο για τις εκδρομές σας, πολλά αξιοθέατα και τοπική κουζίνα.
Φεύγοντας από τον Ισθμό και παίρνοντας το δρόμο προς την Επίδαυρο αν θέλετε θάλασσα, κατευθυνθείτε στον Κόρφο. Στο Βόρειο μέρος του Κόρφου στην περιοχή που ονομάζεται Καλαμιανό, έχουν ανακαλυφθεί από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή, Μυκηναϊκά Ερείπια οικισμού και εκεί βρισκόταν το λιμάνι των Μυκηνών που εξυπηρετούσε το εμπόριο προς τον Αργοσαρωνικό και το Αιγαίο.
Νοτιότερα, ο δρόμος οδηγεί στον όρμο της Σελώντας με αμμουδερή παραλία, που χρησίμευε ως καταφύγιο του υποβρυχίου «Παπανικολής» κατά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Κόρφος διαθέτει και εξαιρετική παραλία για όσους είναι χειμερινοί κολυμβητές καθώς φέτος ο καιρός αν και τέλη Απρίλη, παραμένει χειμωνιάτικος.
Υπάρχουν πολλές ταβέρνες, ξενοδοχεία και το καλοκαίρι είναι τουριστικό θέρετρο με χιλιάδες τουρίστες καθώς προσφέρει πολλές δραστηριότητες μεταξύ αυτών, πεζοπορία, ορειβασία και εκδρομές με ιστιοπλοϊκά σκάφη στον Αργοσαρωνικό.
Είπαμε όμως ότι η περιοχή είναι ιδανική για να συνδυάσει κανείς και θρησκευτικό τουρισμό καθώς διαθέτει μοναστήρια και εκκλησίες από τη Βυζαντινή και μεσαιωνική εποχή.
Τέσσερα χιλιόμετρα βόρεια του Κόρφου είναι το ιστορικό ξωκλήσι της Παναγίας του Στειρίου στην ομώνυμη τοποθεσία.
Κτίστηκε το δεύτερο μισό του 11ου αιώνα και έχει συνδεθεί με τον Όσιο Λουκά, ιδρυτή της Μονής στη Βοιωτία, ο οποίος έμεινε στην Κορινθία από το 918 έως το 928 μΧ.
Είναι τύπος τρούλου σταυροειδούς. Ο βυζαντινός γλυπτός διάκοσμος περιορίζεται στο μαρμάρινο τέμπλο. Στο δάπεδο του Ιερού διασώζεται ικανό τμήμα του από πολύχρωμα τεμάχια μαρμαροθετήματος με το οποίο ήταν κάποτε ολόκληρο στρωμένο.
Όσοι αγαπούν την αγιογραφία θα βρουν το συγκεκριμένο ναό πολύ ενδιαφέρον καθώς σώζονται σε καλή κατάσταση καθώς υπέστησαν συντήρηση, τοιχογραφίες του 1668, έργο του μεγάλου Ναυπλιώτη ιερομόναχου, αγιογράφου Θεόδουλου Κακαβά.
Στον περιβάλλοντα χώρο του ναού διακρίνονται μεσαιωνικά κτιριακά λείψανα που δείχνουν ότι ο Ναός ήταν καθολικό Μονής. Καλύτερα σώζεται διώροφο βυζαντινό κτίριο βόρεια του Ναού.
Αν φτάσετε μέχρι εκεί σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου δυτικά υπάρχει και το ξωκλήσι της Αγίας Άννας. Κτίστηκε το 1774 και αποτελούσε το καθολικό Μονής, τα υπόλοιπα κτίρια της οποίας, ως κελιά μοναχών είναι σήμερα ερείπια.
Φεύγοντας από τον Κόρφο και με κατεύθυνση το Σοφικό θα βρείτε την Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου της Οδηγήτριας.
Βρίσκεται σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από το Σοφικό, πολύ κοντά στην Εθνική Οδό Ισθμίας – Επιδαύρου.
Ο καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας Αναστάσιος Ορλάνδος που επισκέφτηκε την περιοχή το 1933, θεωρεί ότι το σημερινό καθολικό της Μονής κτίστηκε τον 12ο αιώνα και ότι οικοδομήθηκε επί παλαιοχριστιανικής εκκλησίας ενώ για την οικοδόμηση του χρησιμοποιήθηκαν υλικά από ένα μεγάλο αρχαιοελληνικό ναό της Αφροδίτης. Στο πίσω μέρος της μονής είναι ευδιάκριτα τα ερείπια του ναού και του αρχαίου οικισμού.
Είναι κατά τη γνώμη μου ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μοναστήρια της Κορινθίας όχι μόνο για τις τοιχογραφίες του αλλά και για πρόσφατη ιστορία του. Η διάσωση της μονής οφείλεται στην μοναχή Λυδία που την αναστήλωσε μόνη της με δικά της έξοδα και από τη δεκαετία του ‘70 μέχρι σήμερα μένει μόνη της εκεί.
Η ηγουμένη Λυδία θα σας υποδεχθεί με χαρά στο μικρό μοναστήρι, θα σας κεράσει γλυκό και θα σας πει την ιστορία του. Αν τη ρωτήσετε θα σας πει ίσως και τη δική της ιστορία για το πώς έφτασε εκεί, πως αντίκρισε το σχεδόν ερειπωμένο μοναστήρι και πως κατάφερε να το «αναστήσει».
Ο Παντοκράτορας στον τρούλο τα εκκλησίας χρονολογείτε από το 12ο αιώνα, και είναι ανάλογης τεχνοτροπίας με τις τοιχογραφίες στη Μονή Δαφνίου, οι μισές τοιχογραφίες από τον 13ο αιώνα και οι άλλες μισές από τον 16ο αιώνα.
Από εκεί το Σοφικό είναι πολύ κοντά. Η περιοχή κατοικήθηκε από την κλασσική εποχή και σήμερα είναι μια ζωντανή κωμόπολη με πολλά σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.
Αν είστε στην περιοχή το Πάσχα μπορείτε να επισκεφτείτε μια από τις πολλές ταβέρνες του όπου φτιάχνουν και την «Γκιόσα», την παραδοσιακή προβατίνα με τον αρβανίτικο τρόπο, (στο φούρνο). Αν μείνετε στην περιοχή μπορείτε αν κάνετε Ανάσταση στον πετρόκτιστο ιστορικό ναό του Αγίου Γεωργίου που χρονολογείται από το 1700 σε ρυθμό μονόκλιτης σταυροειδούς βασιλικής με τρούλο.
Έχει σημαντικές τοιχογραφίες και αναπαλαιώθηκε το 2016 με πρόγραμμα της Ε.Ε. Οι τοιχογραφίεςωστόσο χρειάζονται συντήρηση για την όποια δεν έχει βρεθεί ακόμη το κονδύλι αλλά μπορείτε να διακρίνετε κάποιες από αυτές. Στο κέντρο του Σοφικού υπάρχει και ο ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είναι πετρόκτιστη βασιλικού ρυθμού, μονόκλιτη με τέμπλο που χρονολογείται από το 1847.Υπάρχει αγιογραφία του Αγίου Ελευθερίου, έργο του κρητικού Νικολάου Βασιλάκη και ανακαινίστηκε το 2001.
Το Πάσχα στο Σοφικό έχει επίσης ενδιαφέρον για το έθιμο του «Γιεμ» του οποίου θα γίνετε μάρτυρες αν είστε εκεί την Κυριακη η τη Δευτέρα του Πάσχα.
Οι Σοφικίτες συγκεντρώνονται στον προαύλιο χώρο της εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,πιάνονται χέρι – χέρι και χορεύουν σε κύκλο και τραγουδούν τραγούδια παραδοσιακά με στίχους για την ξενιτιά, τον έρωτα, τη σκλαβιά, την ελευθερία.
Στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στο οποία επίσης σας προτείνουμε να πάτε και το οποίο χρονολογείτε από το 1617, υπάρχει χαρακτηριστική αγιογραφία που ονομάζεται ο χορός των Νεανίδων, αποτυπώνει τα έθιμα της περιοχής και συγκεκριμένα το μεγάλο χορό του Γιέμ του Πάσχα.
Τέλος μπορείτε να ολοκληρώσετε την πασχαλινή εκδρομή σας στο Αγγελόκαστρο. Είναι ένα γραφικό ορεινό χωριό στο ύψωμα της Πουλαγέζας, σε υψόμετρο 740 μέτρων και απέχει 8 χιλιόμετρα από το Σοφικό. Στην αρχαιοελληνική περίοδο, στην περιοχή του εικάζεται ότι υπήρχε ο οικισμός του Υρνηθίου. Από τα ερείπια του ενετικού κάστρου έχετε πανοραμική θέα σε όλη την περιοχή.
Σε χώρο εντός της νέας εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου λειτουργεί Εκκλησιαστικό-Λαογραφικό Μουσείο, με πολύτιμα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων αποτοιχισμένες τοιχογραφίες του Ναού Αγίου Νικολάου.
cnn.gr
