Το Πανόραμα των Ελληνικών Ευροεκλογών: Οκτώ φορές πίσω από το παραβάν

Τα αποτελέσµατα, τα συνθήµατα, οι εκπλήξεις, η πόλωση του '89, οι διορισµένοι ευρωβουλευτές, η υποθήκη του Κωστή Στεφανόπουλου, η πρώτη γυναίκα επικεφαλής ευρωψηφοδελτίου, οι καταποντίσεις και οι ανατροπές του 2014

Του Γιώργου Σαρρή

Είναι εύκολο να το θυµόµαστε. Κάθε φορά που το έτος τελειώνει σε 4 ή σε 9 διεξάγονται στην Ελλάδα αλλά και την υπόλοιπη Γηραιά Ηπειρο ευρωπαϊκές εκλογές. Ετσι λοιπόν βρεθήκαµε πίσω από το παραβάν κατά σειρά τα έτη: 1984, 1989, 1994, 1999, 2004, 2009, 2014 και τώρα φέτος, που διανύουµε το 2019. Παραλείψαµε εσκεµµένα την πρώτη φορά που στήθηκαν ευρωκάλπες στη χώρα µας, καθώς αποτελούν τη µοναδική εξαίρεση στον κανόνα. ∆ιοργανώθηκαν στις 18 Οκτωβρίου 1981 µαζί µε τις εθνικές εκλογές, που έφεραν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία. Ας τα πάρουµε όµως µε τη σειρά. Το Ευρωκοινοβούλιο αποτελεί το µοναδικό άµεσα εκλεγµένο θεσµικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκπροσωπεί τα συµφέροντα των πολιτών. Μέχρι και το 1979 τα µέλη του διορίζονταν από τις κυβερνήσεις. Εκείνη τη χρονιά όµως προκηρύχθηκαν για πρώτη φορά εκλογές στα τότε 9 κράτη-µέλη (Βέλγιο, Γερµανία, Γαλλία, Ιταλία, Λουξεµβούργο, Ολλανδία, ∆ανία, Ιρλανδία και Ηνωµένο Βασίλειο), ώστε να υπάρχει άµεση αντιπροσώπευση. Η Ελλάδα, που αποτέλεσε το 10ο µέλος της ΕΟΚ, υπέγραψε την Πράξη Προσχώρησης στις 28 Μαΐου 1979, που επικυρώθηκε από την εγχώρια Βουλή έναν µήνα αργότερα, οπότε οι πρώτες ευρωεκλογές είχαν ούτως ή άλλως διεξαχθεί και οι επόµενες θα γίνονταν το 1984.

Οπότε, εν όψει της πλήρους ένταξης, κρίθηκε σκόπιµο να διοριστούν οι πρώτοι 24 µεταβατικοί Ελληνες ευρωβουλευτές από τα κόµµατα αναλογικά, βάσει της εγχώριας κοινοβουλευτικής δύναµης. Η Νέα ∆ηµοκρατία έστειλε 14, το ΠΑΣΟΚ 7 και από έναν η Ε∆ΗΚ, το ΚΚΕ και το ΚΟ∆ΗΣΟ. Ολοι τους ήταν βουλευτές που είχαν εκλεγεί στις εθνικές εκλογές του 1977. Εκτοτε αρχίσαµε να συνηθίζουµε τη διαδικασία των ευρωεκλογών, αλλά ποτέ δεν αποκτήσαµε πολιτική συνείδηση του διακυβεύµατός τους. Πάντα, όπως θα δούµε και στην αναδροµή που ακολουθεί, στις προεκλογικές εκστρατείες κυριαρχούσαν τα ζητήµατα της ελληνικής πολιτικής σκηνής και οι πολιτικές σκοπιµότητες. Οι συζητήσεις για το µέλλον της Ευρώπης ήταν ελάχιστες. Οπως και στις παρούσες ευρωεκλογές καλή ώρα...

Φωτογραφία: Eurokinissi

1981: Η πρώτη ευρωπαϊκή εµπειρία επισκιάζεται από τον εγχώριο εκλογικό θρίαµβο του ΠΑΣΟΚ

Οι Ελληνες πολίτες θα αποκτήσουν για πρώτη φορά εµπειρία από ευρωεκλογές την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 1981, αλλά τα µέσα ενηµέρωσης της εποχής δεν θα τους δώσουν τη δέουσα σηµασία, καθώς την ίδια ηµέρα ήταν προγραµµατισµένες να διεξαχθούν και οι εθνικές εκλογές που έφεραν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία µε 48,07%. Η ένταξη στην ΕΟΚ, οι ευρωπαϊκές πολιτικές και ο ρόλος του Ευρωκοινοβουλίου δεν αποτέλεσαν τµήµα της κύριας θεµατολογίας.

Χαρακτηριστικό της υποβάθµισης των ευρωεκλογών ήταν το γεγονός ότι αφιερώθηκε σε κάθε κόµµα τηλεοπτικός χρόνος µόλις δέκα λεπτών για να αναπτύξει τις θέσεις του, ενώ για τις εθνικές εκλογές ο χρόνος που διατέθηκε σε Νέα ∆ηµοκρατία και ΠΑΣΟΚ υπερέβαινε τις τέσσερις ώρες. Στο εκλογικό πρόγραµµα του ΠΑΣΟΚ είχε αποµακρυνθεί η αρχική θέση της κατηγορηµατικής απόρριψης της προσχώρησης στην ΕΟΚ.

Οπως αναφέρει και η λέκτορας του Tµήµατος Πολιτικών Επιστηµών του ΑΠΘ Ευτυχία Τεπέρογλου στο βιβλίο της «Οι άλλες “εθνικές” εκλογές – Αναλύοντας τις ευρωεκλογές στην Ελλάδα 1981- 2014» (εκδόσεις Παπαζήση), η νέα τοποθέτηση ήταν αυτή της «ανάπτυξης σχέσεων µε την Κοινότητα στο πλαίσιο µιας νέας ειδικής συµφωνίας που θα επιτρέπει τον έλεγχο πάνω στην εθνική οικονοµία». Επίσης βασικός άξονας της εναλλακτικής πρότασης ήταν η διεξαγωγή δηµοψηφίσµατος για την παραµονή ή µη στην ΕΟΚ, όταν το κόµµα θα κέρδιζε τις εκλογές – κάτι όµως που µάλλον δεν σκέφτηκε ποτέ σοβαρά να πράξει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στον αντίποδα η Νέα ∆ηµοκρατία επέλεξε µια αµυντική και αρνητική προεκλογική εκστρατεία, προβάλλοντας την κατάκτηση της ιδιότητας του κράτους-µέλους από τον Κωνσταντίνο Καραµανλή. «Στείλτε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τους αγωνιστές της Ευρώπης. Ψηφίστε γνήσιους Ευρωπαϊστές» ήταν το βασικό προεκλογικό µήνυµα.

Τελικά το ΠΑΣΟΚ ανέδειξε 10 ευρωβουλευτές, η Ν∆ 8, το ΚΚΕ 3 και από έναν το ΚΚΕ Εσωτερικού, το ΚΟ∆ΗΣΟ και το Κόµµα Προοδευτικών. Η ψήφος ήταν υποχρεωτική και το ποσοστό συµµετοχής έφτασε το 81,5%.

1984: Σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λαµβάνουν το 79,6% των ψήφων

Οι ευρωεκλογές του 1984 συνιστούν µια «ενδιάµεση» εκλογική αναµέτρηση, καθώς τοποθετήθηκαν χρονικά µετά το µέσο της τετραετίας του πρώτου κύκλου διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1981 και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 1985. Οι κάλπες θα στηθούν στις 2 Ιουνίου σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, µε την ηγεσία της Νέας ∆ηµοκρατίας υπό τον Ευάγγελο Αβέρωφ να επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς, δίνοντας στην αναµέτρηση χαρακτήρα δηµοψηφίσµατος υπέρ της «Απαλλαγής».

Θέλοντας ακριβώς να τονίσει αυτή τη διάσταση τίθεται ο ίδιος επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου· έναν µήνα πριν στηθούν οι κάλπες η Βουλή των Ελλήνων είχε τροποποιήσει τον εκλογικό νόµο, καταργώντας το ασυµβίβαστο µεταξύ Ελληνα βουλευτή και ευρωβουλευτή για τις δύο πρώτες θέσεις του ψηφοδελτίου. ∆είγµα του πολωτικού κλίµατος που επικράτησε ήταν το γεγονός ότι τα δύο µεγάλα κόµµατα έλαβαν αθροιστικά το 79,6% των ψήφων. Νικητής της αναµέτρησης θα αναδειχθεί για µία ακόµη φορά το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου µε 41,59% (ανεβάζοντας τα ποσοστά του κατά 1,47%) έναντι 38,04% της Ν∆ (που αύξησε τα ποσοστά της κατά 6,7%).

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ εµφανώς απογοητευµένος από τη δεύτερη θέση, θα στείλει επιστολή προς την Κοινοβουλευτική του Οµάδα, µε την οποία δηλώνει ότι παραιτείται από την προεδρία και την 1η Σεπτεµβρίου θα αναλάβει τα ηνία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Κεντρικό σύνθηµα του ΠΑΣΟΚ ήταν η φράση «Πρώτα η Ελλάδα», που συνειρµικά υπονοούσε ότι µετά ακολουθούσαν οι Ευρωπαίοι, και «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες».

1989: Στη σκιά του «βρώµικου ’89» η πρώτη νίκη για τη ΝΔ

Είναι η δεύτερη φορά µέσα στην ίδια δεκαετία που οι βουλευτικές εκλογές διεξάγονται µε τις ευρωεκλογές, οι οποίες όµως πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι υπήρχαν δηµοσιεύµατα εφηµερίδων που... υπενθύµιζαν στους ψηφοφόρους να µην ξεχάσουν ότι στις 18 Ιουνίου διεξάγονται και οι ευρωπαϊκές εκλογές. Ηταν µια αναµέτρηση που διεξήχθη εν µέσω του επονοµαζόµενου «βρώµικου ’89», στη σκιά των καταιγιστικών εξελίξεων του σκανδάλου Κοσκωτά και των αιτηµάτων για κάθαρση της πολιτικής ζωής του τόπου, της διαφαινόµενης παραποµπής του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου σε Ειδικό ∆ικαστήριο και του διαπαραταξιακού απαξιωτικού κλίµατος για τα δρώµενα.

Η Νέα ∆ηµοκρατία, µε επικεφαλής τον οικονοµολόγο Γιάγκο Πεσµαζόγλου, θα επικρατήσει για πρώτη φορά σε ευρωεκλογές λαµβάνοντας το 40,41% των ψήφων (και το 44,28% στις βουλευτικές), έναντι 35,96% του ΠΑΣΟΚ (39,13% στις βουλευτικές), που είχε ως επικεφαλής τον δηµοσιογράφο Γιώργο Ρωµαίο και δεύτερο στη λίστα τον µετέπειτα κοινοτικό επίτροπο Χρήστο Παπουτσή. Ο ενιαίος Συνασπισµός εµφάνισε ενισχυµένη τη δύναµή του, εκλέγοντας συνολικά 4 ευρωβουλευτές. Πρόκειται για αριθµό-ρεκόρ µικρού κόµµατος, αν και το ποσοστό του (14,31%) υπολειπόταν έναντι του αθροίσµατος που είχαν καταγράψει στις προηγούµενες ευρωαναµετρήσεις το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού µαζί. Στο ψηφοδέλτιο του κόµµατος, επικεφαλής είχε οριστεί ο Βασίλης Ευφραιµίδης, που ήταν επικεφαλής του ΚΚΕ και στις ευρωκάλπες του 1984.

Αξίζει να σηµειωθεί ότι ο Συνασπισµός της Αριστεράς και της Προόδου στις βουλευτικές εκλογές της ίδιας ηµέρας συγκέντρωσε το υψηλότερο, µεταδικτατορικά, ποσοστό που είχε πάρει µέχρι τότε η Αριστερά (13,13%). Από τα υπόλοιπα µικρότερα κόµµατα, µονάχα η προσωποπαγής ∆ηµοκρατική Ανανέωση του Κωστή Στεφανόπουλου κατάφερε να εκλέξει ευρωβουλευτή, τον αείµνηστο διδάκτορα φιλοσοφίας ∆ηµήτριο Νιάνια.

1994: Ο Στεφανόπουλος µένει οριακά εκτός Ευρωκοινοβουλίου εγγράφοντας υποθήκη για ΠτΔ

Οκτώ µήνες µετά την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία υπό τον εµφανώς εξασθενη µένο σωµατικά Ανδρέα Παπανδρέου και µε νέο αρχηγό στην ηγεσία της Ν∆ τον Μιλτιάδη Εβερτ διεξάγονται οι ευρωεκλογές της 12ης Ιουνίου 1994. Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που οι Ελληνες καλούνται να εκλέξουν ευρωβουλευτές χωρίς να τους τίθενται παράλληλα διλήµµατα διακυβέρνησης. Η προεκλογική περίοδος κύλησε χωρίς ιδιαίτερα µεγάλες συγκεντρώσεις, ενώ στις εφηµερίδες κυριαρχούν τα εθνικά θέµατα (το όνοµα των Σκοπίων και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις) καθώς επίσης και ζητήµατα οικονοµίας. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ιστορικότερη συνθήκη της Γηραιάς Ηπείρου, που δηµιούργησε την ευρωπαϊκή ιθαγένεια και έθεσε τα θεµέλια του ευρώ, είχε επικυρωθεί από την ελληνική Βουλή στις 29 Ιουλίου 1992 µε εξαιρετικά µεγάλη πλειοψηφία (µονάχα το ΚΚΕ αντιτάχθηκε) οπότε δεν υπήρχε αξιοσηµείωτη πόλωση.

Ο κανόνας που θέλει τα µεγάλα κόµµατα να καταγράφουν απώλειες στην ευρωκάλπη ξεκινά να επιβεβαιώνεται. Το ΠΑΣΟΚ έλαβε 37,6% και η Νέα ∆ηµοκρατία 32,63%. Από την άλλη πλευρά οι ψηφοφόροι στρέφονται εµφανώς προς τα µικρότερα και κυρίως µονοθεµατικά κόµµατα. Το υψηλό ποσοστό που συγκέντρωσε η Πολιτική Ανοιξη του Αντώνη Σαµαρά (8,67%) αποτελεί παράδειγµα ψήφου διαµαρτυρίας όσων ανήκαν στον χώρο της Νέας ∆ηµοκρατίας. Η αύξηση της δύναµης των δύο κοµµάτων της Αριστεράς (6,29% για το ΚΚΕ και 6,26% για τον Συνασπισµό) αντιπροσωπεύει κυρίως µια «ειλικρινή» κοµµατική επιλογή ή ακόµα και µια πιο «χαλαρή» ψήφο, προερχόµενη κυρίως από υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ.

Το πλαφόν του 3% για την εκλογή ευρωβουλευτή που θεσπίστηκε για πρώτη φορά σε αυτή την αναµέτρηση, έφραξε τον δρόµο στις φιλοδοξίες άλλων µικρότερων σχηµατισµών. Εκτός Ευρωβουλής έµεινε µεταξύ άλλων η ∆ΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, ο οποίος µε την ενέργειά του να ανακοινώσει αµέσως µετά τα αποτελέσµατα ότι αποσύρεται από την πολιτική ενέγραψε υποθήκη ώστε να οδηγηθεί 8 µήνες αργότερα στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας.

Φωτογραφία: Eurokinissi

1999: Για πρώτη φορά γυναίκα επικεφαλής σε ελληνικό ευρωψηφοδέλτιο

Οι ευρωπαϊκές κάλπες της 13ης Ιουνίου 1999 στήθηκαν σε µια κρίσιµη καµπή για την κυβέρνηση του Κώστα Σηµίτη, που προσπαθούσε να συνέλθει από τους ατυχείς χειρισµούς της υπόθεσης Οτσαλάν και παράλληλα βρισκόταν ενώπιον λήψης σοβαρών αποφάσεων όπως ήταν αυτές της ελληνικής ένταξης την Οικονοµική και Νοµισµατική Ενωση και της προετοιµασίας των Ολυµπιακών Αγώνων της Αθήνας. Τα δύο µεγάλα κόµµατα επέλεξαν να παρουσιάσουν τις πολιτικές τους θέσεις στηριζόµενα σχεδόν αποκλειστικά σε ένα εθνικό πλαίσιο διακυβέρνησης και όχι σε ένα αντίστοιχο ευρωπαϊκό ή υπερεθνικό όπως έπραξαν οι περισσότεροι εθνικοί σχηµατισµοί των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Νέα ∆ηµοκρατία του Κώστα Καραµανλή επέλεξε να τοποθετήσει επικεφαλής των υποψηφίων τη Μαριέττα Γιαννάκου, πρώην υπουργό και βουλευτή της Α’ Αθηνών. Ηταν η πρώτη φορά που τοποθετούνταν γυναίκα στην πρώτη θέση εγχώριου ευρωψηφοδελτίου. Το κόµµα µπορεί να κατέκτησε µεν την πρώτη θέση µε ποσοστό 36% έναντι 32,91% του ΠΑΣΟΚ, το χαµηλότερο της τελευταίας εικοσαετίας.

Ωστόσο αυτή η απόσταση υπερκαλύφθηκε δέκα µήνες αργότερα από το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνηµα, που ανέβασε σχεδόν κατά 11 ποσοστιαίες µονάδες τα ποσοστά του. Για µία ακόµη φορά κατέγραψαν ικανοποιητικά ποσοστά τα µικρότερα κόµµατα σε ευρωεκλογές, ιδίως αυτά που κινούνταν κεντροαριστερά ή αµιγώς αριστερά του πολιτικού φάσµατος, ήτοι το Κοµµουνιστικό Κόµµα, που µε το σύνθηµα «όχι στην ΟΝΕ, τώρα ΚΚΕ» εξέλεξε 3 ευρωβουλευτές, το ∆ΗΚΚΙ του ∆ηµήτρη Τσοβόλα και ο Συνασπισµός του Νίκου Κωνσταντόπουλου, που έστειλαν από δύο εκπροσώπους στις Βρυξέλλες. Αντιθέτως, στην κεντροδεξιά ή την αµιγώς δεξιά πλευρά, η Πολιτική Ανοιξη έµεινε µόλις στο 2,28% (από 8,67% που είχε στις προηγούµενες ευρωεκλογές), ενώ ακόµη πιο κάτω κινήθηκε το κόµµα των Φιλελεύθερων του Στέφανου Μάνου, λαµβάνοντας 1,62%.

2004: Νίκη της ΝΔ µε φόρα από τις βουλευτικές εκλογές

Η επικράτηση της Νέας ∆ηµοκρατίας του Κώστα Καραµανλή τρεις µήνες νωρίτερα στις εθνικές εκλογές επιβεβαιώθηκε εµφανώς και στις ευρωκάλπες της 13ης Ιουνίου 2004, αφού έλαβε 43,01% έναντι 34,03% του ΠΑΣΟΚ, που τελούσε υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου. Μάλιστα η αξιοσηµείωτη µείωση της συµµετοχής των πολιτών (1.200.000 πολίτες που είχαν ψηφίσει στις βουλευτικές εκλογές τον Μάρτιο δεν προσήλθαν στις ευρωεκλογές) προήλθε ως επί το πλείστον από απογοητευµένους οπαδούς του κινήµατος, ανοίγοντας αισθητά την ψαλίδα µεταξύ των δύο κοµµάτων. Τα µικρά κόµµατα ενισχύονται για µία ακόµη φορά. Το ΚΚΕ αυξάνει τη δύναµή του κατά 3,58% ενώ µεγάλος κερδισµένος είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης, που βλέπει τον ΛΑΟΣ να ξεπερνά άνετα το πλαφόν του 3% και να εισέρχεται ο ίδιος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ήταν το πρόκριµα που θα του έδινε τρία χρόνια αργότερα και το εισιτήριο για τη Βουλή των Ελλήνων µε δωδεκαµελή Κοινοβουλευτική Οµάδα. Τα ευρωπαϊκά διακυβεύµατα αποσιωπήθηκαν από την προεκλογική εκστρατεία και τα µέσα ενηµέρωσης, επιλέγοντας έναν µη συγκρουσιακό τρόπο πλαισίωσης της αναµέτρησης, επικεντρώθηκαν στην προβολή θεµάτων από την εσωτερική επικαιρότητα και κυρίως στην προετοιµασία διεξαγωγής των Ολυµπιακών Αγώνων του Αυγούστου στην Αθήνα.

O Μιχάλης Τρεµόπουλος ήταν ο πρώτος Ελληνας που εντάχθηκε στην ευρωοµάδα των Πρασίνων (Eurokinissi)

2009: Μειώνονται οι Έλληνες ευρωβουλευτές και εκλέγεται για πρώτη φορά εκπρόσωπος των Οικολόγων

Από τις εκλογές της 7ης Ιουνίου 2009 η χώρα µας στέλνει στο Ευρωκοινοβούλιο 22 εκπροσώπους και όχι 24 όπως συνέβαινε όλες τις προηγούµενες φορές. Είναι οι εκλογές µε το µεγαλύτερο ποσοστό αποχής µέχρι σήµερα (47,4%). Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα κυριάρχησαν τα αµιγώς εσωτερικά πολιτικά ζητήµατα: το σκάνδαλο της Siemens, η υπόθεση Βατοπεδίου και η κατάσταση της ελληνικής οικονοµίας. Λίγες µέρες πριν στηθούν οι κάλπες το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο συστήνει στην κυβέρνηση Καραµανλή να λάβει έκτακτα µέτρα ύψους 4 δισεκατοµµυρίων ευρώ και να συµπιέσει τους µισθούς. Ηταν τα... πρωτοβρόχια µιας καταιγίδας ανελέητων φορολογικών µέτρων που θα ακολουθούσαν τα επόµενα χρόνια.

Πρώτο κόµµα αναδεικνύεται το ΠΑΣΟΚ µε 36,65% ενώ η Νέα ∆ηµοκρατία λαµβάνει 32,3%. Είναι η δεύτερη φορά στην ιστορία των ελληνικών ευρωεκλογών που καταγράφεται ήττα του κυβερνώντος κόµµατος – η πρώτη περίπτωση ήταν το 1999. Ο ΛΑΟΣ καταφέρνει να αυξήσει τα ποσοστά του σε όλες τις περιφέρειες, στέλνοντας δύο στελέχη στις Βρυξέλλες (Νίκη Τζαβέλλα και Θάνο Πλεύρη), ενώ για πρώτη φορά εκδηλώθηκε στη χώρα µε τέτοια σαφήνεια ψήφος συµπάθειας προς το «πράσινο» κίνηµα. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έλαβαν 3,49%, µε αποτέλεσµα ο Μιχάλης Τρεµόπουλος να γίνει ο πρώτος Ελληνας που εντάχθηκε στην ευρωοµάδα των Πρασίνων.

2014: Η αγανάκτηση από τις µνηµονιακές πολιτικές δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτιά

Οι τελευταίες διεξαχθείσες ευρωεκλογές είχαν δύο πρωτιές. Πραγµατοποιήθηκαν Μάιο αντί για Ιούνιο (και ειδικότερα στις 25 Μαΐου 2014) και χρησιµοποιήθηκε η διαδικασία επιλογής των ευρωβουλευτών µε σταυρό προτίµησης αντί για λίστα. Επίσης εξελέγησαν 21 εκπρόσωποι, ένας λιγότερος από τις προηγούµενες ευρωκάλπες, λόγω της εισόδου της Κροατίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που επέφερε ανακατανοµή των εδρών. Το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό κλυδωνίζεται από την πρωτόγνωρη δηµοσιονοµική κρίση και ο λαός δοκιµάζεται καθηµερινά εξαιτίας των επιπτώσεων που επιφέρουν τα µνηµονιακά προγράµµατα.

Να θυµίσουµε ότι διανύουµε την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας υπό τον Αντώνη Σαµαρά, που έχει και τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ µε πρόεδρο τον Ευάγγελο Βενιζέλο (η ∆ΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη έχει αποχωρήσει από τη συγκυβέρνηση έναν χρόνο νωρίτερα). Η αντίδραση και η αγανάκτηση των ψηφοφόρων για όλα όσα συµβαίνουν αποτυπώνονται και στις κάλπες των ευρωεκλογών. Νικητής αναδεικνύεται ένα κόµµα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, που λαµβάνει το 26,56% των ψήφων και αρχίζει να διαφαίνεται πλέον καθαρά ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει µεγάλες πιθανότητες να εκλεγεί τους κατοπινούς µήνες πρωθυπουργός της χώρας. ∆εύτερη έρχεται η Ν∆ µε 22,72%, τρίτη η Χρυσή Αυγή, που µε ποσοστό 9,39% (από 0,46% που είχε πάρει το 2009) εξέλεξε 3 ευρωβουλευτές, ενώ το ΠΑΣΟΚ, που κατήλθε συνασπισµένο ως ΕΛΙΑ – ∆ηµοκρατική Παράταξη, καταποντίστηκε από το 36,65% των περασµένων ευρωεκλογών στο 8,02%, εκλέγοντας µόλις 2 ευρωβουλευτές (Εύα Καϊλή και Νίκο Ανδρουλάκη).

Παράλληλα δύο εκπροσώπους εκλέγει το Ποτάµι, που έχει ιδρυθεί τρεις µήνες νωρίτερα, ενώ ευρωβουλευτή εκλέγουν και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες (τον Νότη Μαριά, που αργότερα αποχώρησε από το κόµµα), που έχουν ιδρυθεί αρχές του 2012.