Ο Τσέντι Όσμαν ήταν ο επόμενος που πήρε σειρά στις ανανεώσεις και ο Γιώργος Κούβαρης στέκεται στον εξαιρετικό χειρισμό της διοίκησης του Παναθηναϊκού, η οποία μέσα σε χρόνο ρεκόρ έχει δημιουργήσει έναν ποιοτικό κορμό παικτών με στόχο την παραμονή στην κορυφή για πολλά χρόνια ακόμα. Και έπεται και συνέχεια...
Να περάσει ο επόμενος, παρακαλώ! Πλέον χάσαμε και το μέτρημα με τις ανανεώσεις και τις επεκτάσεις. Οκτώ φτάσαμε στον αριθμό από πέρυσι τον Ιούνιο. Όταν και ο Παναθηναϊκός AKTOR είχε ολοκληρώσει το reverse sweep στους τελικούς της Stoiximan GBL και είχε κλείσει τη σεζόν με τον πλέον ονειρικό τρόπο. Euroleague και Πρωτάθλημα!
Όπως φαίνεται ήταν μόνο η αρχή. Δεν είναι λίγες οι φορές που ύστερα απο μια μεγάλη επιτυχία, ειδικά εάν είναι απότομη και απρόσμενη, έρχεται το «ξεφούσκωμα» και η απότομη πτώση. Για τους άλλους. Όχι για τον Παναθηναϊκό. Γιατί ο οργανισμός του Παναθηναϊκού έχει μπολιάσει με τις επιτυχίες. Έχει μάθει να ζει με αυτές. Είναι το mentality του συλλόγου και συνολικά του μπασκετικού οργανισμού τα τελευταία 30 χρόνια.
Ήταν ζήτημα χρόνου να συμβεί
Αν υπήρξαν κάποιες κακές παρενθέσεις; Ναι, υπήρξαν. So what? Πάνε, πέρασαν αυτά. Δεν κράτησαν πολύ. Και ξανά προς τη δόξα τραβά η ομάδα. Και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τη διάθεση που έχει η διοίκηση θα... τραβά για πολλά χρόνια ακόμα. Αυτά που κάνει ο Παναθηναϊκός, ο τρόπος που λειτουργεί ο σύλλογος και οι κινήσεις που γίνονται συνολικά αναμένεται να κρατήσουν την ομάδα πρωταγωνίστρια για πολλά χρόνια ακόμα.
Καλά να είμαστε για να την απολαμβάνουμε. Η είδηση της επέκτασης ΚΑΙ του Τσέντι Όσμαν ίσως να μην αποτέλεσε και τόσο μεγάλη... είδηση στα αυτιά των περισσοτέρων. Λίγο-πολύ ήταν ένα προδιαγεγραμμένο γεγονός. Θα γινόταν. Χθες; Σήμερα; Αύριο; Θα γινόταν. Ήταν ζήτημα χρόνου να συμβεί. Τα πάντα έδειχναν ότι θα έπαιρνε σειρά και ο Τούρκος φόργουορντ στις μαζικές, εδώ και εννέα μήνες, επεκτάσεις συμβολαίων. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πήρε την μπαγκέτα στα χέρια και φρόντισε να δημιουργήσει έναν Πρωταθλητή Ευρώπης, με λαμπρό παρον και ακόμα πιο ευοίωνο μέλλον!
Κατά τη διάρκεια της offseason το περασμένο καλοκαίρι ήταν ο Εργκίν Αταμάν, ο Τζέριαν Γκραντ και ο Μάριους Γκριγκόνις. Ακολούθησε ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης μετά την έναρξη της φετινής σεζόν. Ο Ματίας Λεσόρ λίγο μετά τον σοβαρό του τραυματισμό, σε μια κίνηση που χρίζει πολλών συγχαρητηρίων από την «πράσινη» ΚΑΕ. Στα καπάκια ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Το μεγάλο «μπαμ» με τον Κέντρικ Ναν και την τριετή επέκταση. Και τώρα ο πρώην NBAer Τσέντι Όσμαν ο οποίος για (τουλάχιστον) άλλα δύο χρόνια θα είναι κάτοικος ΟΑΚΑ.
Οι οκτώ επεκτάσεις, το turning point του Όσμαν και ο... Τολιόπουλος
Μετρήσατε καλά; Οκτώ επεκτάσεις. Οκτώ! Οκτώ! Το ξαναγράφω για να το εμπεδώσετε. Για την ακρίβεια είναι οκτώ συν μία εάν συνυπολογίσουμε και την πρόωρη επέκταση που είχε υπογράψει ο Κέντρικ Ναν τον Μάιο του 2024. Δηλαδή λίγο μετά τα playoffs της Euroleague και λίγο πριν από το Final Four του Βερολίνου. Τότε που ακόμα ο Παναθηναϊκός δεν είχε κατακτήσει τίποτε απολύτως. Απλά θα διεκδικούσε τα δύο major τρόπαια. Ώσπου στο τέλος τα κατέκτησε και έγραψε την δική του ιστορία.
Ήταν δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός ήθελε να κρατήσει τον κορμό του. «Μπετόν» έμεινε και δεν πρόκειται να χαλάσει. Στην τελική «ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει» και οι «πράσινοι» φρόντισαν, αφενός να ανταμείψουν όλους όσους συνέβαλαν τα μέγιστα για την τεράστια περσινή επιτυχία της περσινής σεζόν και αφετέρου να προσθέσουν απαραίτητα κομμάτια στο παζλ ώστε να είναι η ομάδα ακόμα καλύτερη, πιο ποιοτική και με περισσότερες λύσεις.
Α! Μιας και είπα για περισσότερες λύσεις; Να σας πω και κάτι σχεδόν δεδομένο; Ο Βασίλης Τολιόπουλος θα παίζει στον Παναθηναϊκό από το καλοκαίρι και για τα επόμενα τρία χρόνια. Δύσκολα θα «σπάσει» η συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών η οποία θα αποφέρει στον Έλληνα διεθνή γκαρντ 1.4 εκατομμύρια ευρώ στο σύνολο. Ας το κρατήσουμε αυτό ενόψει του καλοκαιριού. Κλείνω την παρένθεση και πάω παρακάτω.
Ο Τσέντι Όσμαν δεν χρειαζόταν συστάσεις πριν πάει στον Παναθηναϊκό. Όλοι γνώριζαν το πόσο καλός και επιδραστικός παίκτης είναι σε μια ομάδα, κάτι που είχε αποτυπωθεί και στους αριθμούς του στο NBA. Όμως κατά την ελληνική προσφιλή συνήθεια, υπάρχει βιασύνη. Απ' όλους. Από τους φιλάθλους έως φυσικά και τα Media. Και επειδή ο Τούρκος φόργουορντ «αλλού πάταγε και αλλού βρισκόταν» τις πρώτες εβδομάδες του στην Αθήνα, αμέσως «ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε» σύμφωνα και με την ελληνική παροιμία. Μάλλον δεν γνωρίζει ο κόσμος πόσο, μα πόσο, δύσκολο είναι να κάνει κάποιος την απευθείας μετάβαση από το NBA στην Ευρώπη και να «πετάει φωτιές» από τη μια μέρα στην άλλη.
Ακόμα και ο Ναν ήθελε λίγο (έστω και λιγότερο) χρόνο προσαρμογής. Με τον Χουάντσο; Τα ξεχάσατε; Ξεχάσατε που τη μία μέρα «ηθοποιό» τον ανέβαζαν και την άλλη «ηθοποιό» τον κατέβαζαν; Ξεχάσατε τι ακολούθησε; Ξεχάσατε πώς έκλεισε τη σεζόν ο Ισπανός και τι ματσάρες κάνει τη φετινή σεζόν; Απλά λέω ότι πρέπει να βάζουμε στο τραπέζι ΟΛΑ τα δεδομένα και στη συνέχεια να γίνεται η (όποια) κριτική. Να γίνεται. Δεν λέω να μην γίνεται. Όμως ούτε να είναι τέρμα αποθεωτική σε μια απλή νίκη ή σε μια μεμονωμένα καλή εμφάνιση αλλά ούτε και τέρμα ισοπεδωτική εάν δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Όπως εκλεισε στόματα ο Ερνανγκόμεθ στους... βιαστικούς, έτσι «κλείνει» και ο Τσέντι Όσμαν η προσφορά του οποίου... ποικίλλει.
Το κεφάλι τους ήσυχο ενόψει των κρίσιμων αγώνων
Με αυτές τις κινήσεις της διοίκησης, οι παίκτες πήραν κίνητρο. Μεγάλο. Πρώτα απ' όλα γνωρίζουν ποιο θα είναι το σπίτι τους για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Και για έναν παίκτη είναι ΠΟΛΥ σημαντική η σταθερότητα. Ειδικά εάν έχει οικογένεια και παιδιά. Και όσο πλησιάζαμε στα playoff, η «πράσινη» διοίκηση δεν ήθελε να υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες αλλά αντίθετα να έχει «καθαρίσει» με τις περισσότερες υποχρεώσεις.
Φανταστείτε τώρα τον Χουάντσο χωρίς το νέο του συμβόλαιο, τον Λεσόρ, τον Κέντρικ Ναν και τώρα τον Όσμαν. Δεν θα το είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους; ΔΕν θα τους «χαλούσε» κάπως την συγκέντρωση; Όσο επαγγελματίας και αν είναι κάποιος κάνοντας «focus» μόνο στις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Ναι, καταλαβαίνω ότι μέσα στον πακτωλό των αγώνων δεν υπάρχει χρόνος ούτε για την παραμικρή σκέψη, αλλά κακά τα ψέματα. Όλος ο κόσμος σκέφτεται το αύριο και το μέλλον του. Και αν και εφόσον η ΚΑΕ δεν είχε κάνει αυτές τις ανανεώσεις, ίσως να μην εισέπραττα αυτό το vibe της σιγουριάς.
Όμως τώρα έχουν όλοι το κεφάλι τους ήσυχο και σκέφτονται ΜΟΝΟ το μπάσκετ. Απερίσπαστοι από οτιδήποτε άλλο. Ο Παναθηναϊκός φρόντισε να έρθουν έτσι τα πράγματα αποδεικνύοντας ότι είναι και Πρωταθλητής Ευρώπης εκτός παρκέ. «Καθάρισε» με συνοπτικές διαδικασίες τις περισσότερες επεκτάσεις (μόνο Μήτογλου, Παπαπέτρου έμειναν ουαστικά και με αστερίσκο οι Γκέιμπριελ, Γιούρτσεβεν) αποδεικνύοντας ότι όποιον θέλει μπορεί να τον κρατήσει.
Πρώτον: Να φύγει ο παίκτης, να πάει που; Στον επτά φορές Πρωταθλητη Ευρώπης παίζει. Δεύτερον: Το κλίμα συνολικά στην ομάδα, τόσο εντός όσο και εκτός αποδυτηρίων είναι κάτι παραπάνω από καταπληκτικό. Πραγματικά δεν θυμάμαι τα «πράσινα» αποδυτήρια να είναι ΤΟΣΟ δεμένα και να υπάρχει ΤΟΣΟ οικογενειακό κλίμα.Να είναι ολοι μια μεγάλη παρέα. Και θεωρώ ότι αποτυπώνεται περίτρανα μέσα στις τέσσερις γραμμές. Τρίτον: Χωρίς να υπάρχει δόση υπεροψίας και κυνισμού, αλλά ο Παναθηναϊκός όποιον θέλει τον κρατάει. Προσφέρει ιδανικές συνθήκες εγρασίες, «παχυλό» μισθό, ένα από τα καλύτερα γήπεδα της Ευρώπης (αν όχι το καλύτερο λόγω... Zalgirio Arena), μπασκετική κουλτούρα, αφοσιωμένους φιλάθλους έτοιμοι να δώσουν τα πάντα για την αγαπημένη τους ομάδα, brand name!
Πρέπει να το λέμε. Πρέπει να βγάζουμε το καπέλο στην διοίκηση του Παναθηναϊκού για τα όσα κάνει, συνεχίζει να κάνει και θα συνεχίσει να κάνει προκειμένου να είναι η ομάδα πρωταγωνίστρια στο υψηλότερο επίπεδο. Και θα είναι...
Γιώργος Κούβαρης
