Παναγία των Παρισίων: Η ιστορία του γοτθικού ναού

Σοκαρισμένη η διεθνή κοινότητα παρακολουθεί από το βράδυ της Δευτέρας την πυρκαγιά που κατέστρεψε ένα πολύ μεγάλο μέρος της Παναγίας των Παρισίων.

 

Ο ναός-σύμβολο της γαλλικής πρωτεύουσας που συγκεντρώνει πλήθος τουριστών και πιστών από όλο τον κόσμο εδώ και αιώνες καιγόταν για οχτώ και πλέον ώρες σκορπώντας θλίψη σε όλο τον πλανήτη. Ο υπέροχος γοτθικός ναός προσελκύει το χρόνο περισσότερο από 14 εκατομμύρια τουρίστες, ενώ μέσα στο ναό μπορεί να βρει κανείς 37 αναπαραστάσεις της Παναγίας.

 

 

Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή και ως Νοτρ Νταμ ντε Παρί ή απλούστερα Νοτρ Νταμ, είναι ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός της πόλης του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα Σιτε ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.

 

Η κατασκευή του άρχισε το 1163 και τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο Βασιλεύς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας. Ο ναός ολοκληρώθηκε το 1272 ωστόσο χρειάστηκε να ανακατασκευαστεί πολλές φορές.

 

 

Κατά τον 16ο αιώνα, η κατάσταση του καθεδρικού ναού επιδεινώθηκε αρκετά: τάφοι και βιτρό καταστράφηκαν στο όνομα του εκσυγχρονισμού και εξωτερικές διακοσμήσεις αφαιρέθηκαν ή βανδαλίστηκαν επειδή θεωρήθηκαν ειδωλολατρικές. Υπό την ηγεσία του Λουδοβίκου του 13ου έγιναν ανακαινίσεις και εκείνη την περίοδο η Παναγία των Παρισίων απέκτησε το διάσημο εκκλησιαστικό όργανο που διατηρείται μέχρι και σήμερα.

 

Κατά τη Γαλλική Επανάσταση, η Νοτρ Νταμ πέρασε από άλλη μία περίοδο κρίσης. H εκκλησία βεβηλώθηκε, καθώς μετατράπηκε σε αποθήκη ποτών και τροφίμων. Παράλληλα, τα περισσότερα θρησκευτικά σύμβολα του ναού υπέστησαν ζημιές ή καταστράφηκαν ολοσχερώς.

 

Ο Ναπολεων ανέλαβε την ανακαίνιση της εκκλησίας – εκεί ήταν που στέφθηκε αυτοκράτορας το 1804. Οι εργασίες ανακατασκευής της διήρκεσαν όλον τον 19ο αιώνα.

 

Ο καθεδρικός ναός είχε καλύτερη τύχη κατά τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, μιας και δεν υπέστη ιδιαίτερες ζημιές. Το μόνο μέτρο ήταν η απομάκρυνση των διάσημων παραθύρων σε σχήμα τριαντάφυλλου. Εργασίες εκσυγχρονισμού έγιναν και τον 20ο αιώνα.