Στις 23 Μαρτίου 1950 τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη για τη δημιουργία του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας, ενός εξειδικευμένου οργάνου του ΟΗΕ σε θέματα κλίματος και καιρικών προβλέψεων. Σε ανάμνηση αυτού του γεγονότος, η 23η Μαρτίου, κάθε έτους, ορίσθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Μετεωρολογίας.
Στόχος του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Μετεωρολογίας είναι να καταδείξει τη σημασία που διαδραματίζουν ο καιρός, το κλίμα και οι υδάτινοι πόροι στη διαμόρφωση του κοινού μέλλοντός των ανθρώπων σε όλη τη Γη, καθώς είναι οι καθοριστικοί παράγοντες των κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων.
Άλλωστε, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι έχει διαπιστωθεί επιστημονικά πως, εκτός από τις οικονομικές δραστηριότητες, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις κλιματολογικές συνθήκες και επηρεάζονται από αυτές, συμβαίνει και το αντίθετο. Ο δρόμος ανάπτυξης και οικονομικής δραστηριότητας που έχει πάρει δηλαδή η ανθρωπότητα, μετά τη Βιομηχανική Επανάσταση, επηρεάζει σφόδρα το κλίμα όλου του πλανήτη.
Η περιπέτεια αντιμετώπισης των παραγόντων που ευνοούν παγκόσμια τις κλιματικές αλλαγές άρχισε το 1997, η αφύπνιση των χωρών μετά από 20 χρόνια είναι άκρως επιβεβλημένη και πρέπει να παρθούν άμεσα μέτρα περιορισμού των «αερίων θερμοκηπίου».
Οι διαπραγματεύσεις των κυβερνήσεων των χωρών για την ολοκλήρωση του Πρωτοκόλλου του ΚΙΟΤΟ (το Δεκέμβριο 1997) που αφορά στη μείωση κατά 5,2 % το 2012, σε σχέση με τα επίπεδα του 1990 “των αερίων του θερμοκηπίου”, δηλαδή του άνθρακα (CO2), των χλωροφθορανθράκων (CFC), των υδροχλωροφθορανθράκων (HCFC), του οξειδίου του αζώτου (N2O) και του μεθανίου (CH4), τα οποία δεν πρόκειται να υποχωρήσουν αν οι κυβερνήσεις (κυρίως των πλέον ανεπτυγμένων χωρών) δεν λάβουν αποφασιστικά μέτρα για τον περιορισμό της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων.
Το πρωτόκολλο του ΚΙΟΤΟ το 1997 άνοιξε το δρόμο για την προστασία του περιβάλλοντος. Η αποτυχία όμως της ΧΑΓΗΣ τον Νοέμβριο του 2000 δεν πρέπει να επαναληφθεί. Οι πλουσιότερες χώρες πρέπει να δώσουν το παράδειγμα και να υιοθετήσουν πρώτες τα σωστά μέτρα της συνδιάσκεψης του ΚΙΟΤΟ. Στις 16 έως 18 Φεβρουαρίου 2001 οι επτά πλουσιότερες χώρες του πλανήτη συναντήθηκαν στη ΤΕΡΓΕΣΤΗ και συμφώνησαν ότι πρέπει στην επόμενη συνδιάσκεψη των κρατών που θα γινόταν στη ΒΟΝΝΗ από 16 έως 27 Ιουλίου 2001 «για το φαινόμενο του θερμοκηπίου» να υιοθετηθούν από όλους τα μέτρα του ΚΙΟΤΟ και να παρθούν περισσότερα για την προστασία του περιβάλλοντος του πλανήτη. Πράγματι - παρά την απουσία των ΗΠΑ-,για πρώτη φορά οι περισσότερες χώρες του πλανήτη συμφώνησαν - ύστερα από τις δεσμεύσεις της ΒΟΝΝΗΣ - στο ΜΑΡΑΚΕΣ το 2001 σε ένα αποτελεσματικό πακέτο μέτρων, ικανό να αντιμετωπίσει τις κλιματικές αλλαγές.
Έκτοτε δεν υπήρχε μεγάλη πρόοδος και χρειάστηκε να περάσουν οκτώ ολόκληρα χρόνια από τη Διάσκεψη του ΚΙΟΤΟ για να επικυρωθεί το πρωτόκολλο στο 10ο συνέδριο του ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ στις 16/2/2005. Η επικύρωση όμως αυτή από αρκετά κράτη μεταξύ αυτών και της Ρωσίας δεν έπεισε τις μεγάλες χώρες όπως τις ΗΠΑ (συνεχής η άρνησή της) αλλά και τις Βραζιλία, Ινδία, Κίνα (αναπτυσσόμενες που εξαιρούνται από το πρωτόκολλο του Κιότο) να επικυρώσουν το πρωτόκολλο.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να επισημάνουμε πως ο λόγος αντίστασης (κυρίως των ΗΠΑ) έχει κριτήρια κατά βάση οικονομολογικά. Με λίγα λόγια όσοι αντιστέκονται έχουν ένα πολύ σοβαρό επιχείρημα: Με το χρέος των ΗΠΑ στα 17 και πλέον τρισεκατομμύρια δολάρια, η επιβολή στις βιομηχανίες, των όρων που απατούνται για τη βελτίωση του κλίματος, θα ήταν ηχηρό “χαστούκι” στην ανάπτυξη, που πιθανώς να καθιστούσε το χρέος αυτό, “μη βιώσιμο”.
Μια απαραίτητη διευκρίνιση, όμως: Το επιχείρημα αυτό επιμένει να μην αγγίζει την κερδοφορία των βιομηχανιών. Αλλά, αυτό δεν τόλμησε να το “ακουμπήσει” ούτε η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης (διότι όλες οι επιχειρήσεις εκεί, ήταν κρατικές και προς το συμφέρον των εκάστοτε κομματαρχών) και οι ιδιοκτήτες δεν ακουμπούν ΠΟΤΕ τα κέρδη τους. Αυτό είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης…
