Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει το παιχνίδι προετοιμασίας του Ολυμπιακού με την Τραπάνι και το αχρείαστο για τις ομάδες, Super Cup της Ρόδου.
Τα φιλικά προετοιμασίας ολοκληρώθηκαν για τον Ολυμπιακό και πλέον η ομάδα μπαίνει σε ρυθμό επίσημων υποχρεώσεων. Το φετινό καλοκαίρι οι «ερυθρόλευκοι» έδωσαν λίγα παιχνίδια προετοιμασίας, ειδικά σε σχέση με τα περασμένα χρόνια. Αν και ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι υπέρ της διαδικασίας των φιλικών, φέτος έπαιξαν μόλις τέσσερα. Το Μαρούσι ακύρωσε το ένα λόγω πολλών τραυματιών, η Τράπανι ακύρωσε το ένα εκ των δύο για τον ίδιο λόγο και το ματς προς τιμήν του Γιώργου Πρίντεζη δεν το λογίζει ως ματς προετοιμασίας ούτε ο ίδιος ο προπονητής του Ολυμπιακού. Θα πάει στο Super Cup με φιλικά κόντρα σε Ερυθρό Αστέρα, Βίρτους, Φενέρ και Τράπανι.
Super Cup είπα και θυμήθηκα... Όλοι τον χαίρονται τον συγκεκριμένο θεσμό εκτός από τις ομάδες και νομίζω πως θα πρέπει να γίνει μία επαναξιολόγηση. Η διοργάνωση ξεκίνησε λόγω του covid που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν οι ομάδες στο εξωτερικό, αλλά έχει αλλάξει η κατάσταση.
Η προσωπική μου άποψη είναι η εξής: Δεν γίνεται να παίζουν τόσο νωρίς Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός, Ρεάλ – Μπαρτσελόνα, Παρτιζάν – Ερυθρός Αστέρας και Αρμάνι – Βίρτους. Οι ομάδες είναι φουλ ανέτοιμες και δεν μπορούν να δοκιμάσουν πράγματα σε αυτά τα ματς. Όλος ο κόσμος παραδέχεται την ελάχιστη αξία του συγκεκριμένου τροπαίου, αλλά η «καρδούλα» του ηττημένου ξέρει τι θα ακολουθήσει. Με έξτρα πίεση, με επιπλέον κριτική, με «γκρινίτσα» και με δόση αμφιβολίας.
Ακόμη και για τον μικρό τελικό ισχύει. Αν π.χ παίξει Άρης – Περιστέρι θα είναι για τους Θεσσαλονικείς το 4ο ματς σε 7 μέρες (έχουν Eurocup πριν και μετά) και το Περιστέρι μόλις προσγειωθεί από τη Ρόδο θα πρέπει να ταξιδέψει στη Σερβία για το BCL. Μπουκωμένο πρόγραμμα για ομάδες που δεν είναι έτοιμες.
Χίλιες φορές να έπαιζαν ματς όπως αυτά στην Κρήτη ή όπως αυτά που έπαιξε ο Παναθηναϊκός στην Κύπρο, παρά ντέρμπι Σεπτέμβρη μήνα. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Δε σημαίνει πως είναι και σωστή.
Οι αυτοματισμοί στην επίθεση του Ολυμπιακού
Πάμε να συζητήσουμε λίγο για το φιλικό με την Τράπανι. Ομάδα χαμηλότερου επιπέδου, αλλά με ποιοτικό ρόστερ και ισχυρό κίνητρο όπως όλες εκτός Euroleague. Κάθε τέτοιος αντίπαλος σκίζεται να νικήσει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.
Οι παίκτες του Μπαρτζώκα στην μπροστινή πλευρά του παρκέ είναι φανερό πως κάθε μέρα που περνάει αισθάνονται και πιο άνετα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βγάζουν ωραίες φάσεις και αυτοματισμούς που άλλες ομάδες χρειάζονται περισσότερο χρόνο.
Όταν η μπάλα κυκλοφορεί γρήγορα, δύσκολα δε θα βγει ελεύθερο σουτ. Αν θα μπει ή όχι είναι άλλο θέμα. Η ουσία είναι να βγαίνει το ελεύθερο σουτ. Κόντρα στην ιταλική ομάδα πάσαραν αρκετά καλά τόσο οι κοντοί (Γουόκαπ και Βιλντόζα υπέπεσαν σε ορισμένα αβίαστα λάθη) όσο και οι ψηλοί. Ειδικά ο Πετρούσεφ στο short roll (μικρό κόψιμο στο ύψος των βολών μετά από σκριν στη μπάλα) την... έσπαγε πολύ καλά στις γωνίες.
Γενικά η λειτουργία της επίθεσης ήταν αρκετά καλή απέναντι σε μία αθλητική ομάδα που έπαιζε με μπόλικη ένταση. Εννοείται και υπάρχει περιθώριο βελτίωσης, αλλά θεωρώ πως βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο.
Αμυντικό transition και η γλώσσα του σώματος των ψηλών
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας γνωρίζει την ομάδα του καλύτερα από όλους. Αναφέρω τούτο γιατί εστιάζει στο διαφορετικό επίπεδο προπόνησης που βρίσκονται αρκετοί παίκτες. Το είχα γράψει και μετά την Κρήτη. Σε άλλο επίπεδο Γουόκαπ και Παπανικολάου, σε άλλο ο Γκος, σε άλλο ο Πετρούσεφ και σε κανονικό οι υπόλοιποι (πλην τραυματιών εννοείται).
Δεν ξέρω αν ευθύνεται αυτό ή τα βαριά πόδια από την προετοιμασία, ωστόσο και στα τρία ματς (Βίρτους, Φενέρμπαχτσε, Τράπανι) οι Πειραιώτες δέχτηκαν αρκετούς πόντους στο transition. Οι αργές επιστροφές θα στοιχίσουν στην Euroleague αρκετά και είναι κάτι το οποίο πρέπει να διορθώσουν. Δεν γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, δεν υπάρχει κάποιος διακόπτης. Οφείλουν όμως να το διορθώσουν μέρα με τη μέρα.
Οι αντίπαλοι σκόραραν αρκετά στα πρώτα 7-8 δευτερόλεπτα της δικής τους επίθεσης.
Θα κλείσω με κάτι αρνητικό το οποίο παρατήρησα στην Κρήτη και επίτηδες εστίασα και χθες στο φιλικό στην Ιταλία. Κάτι με χαλάει στη «γλώσσα του σώματος» των δύο ψηλών κυρίως στην πίσω πλευρά του γηπέδου. Πετρούσεφ και Ράιτ παίζουν κάπως... σβηστοί, χωρίς ιδιαίτερη ένταση. Κάπως χαλαροί και η χαλαρότητα φέρνει λάθη, κακές αποφάσεις και στις δύο πλευρές του παρκέ, χαμένα εύκολα καλάθια.
Δεν μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζουν τα παιχνίδια. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός πως γνωρίζουν εκ των προτέρων πως ό,τι κι αν συμβεί θα παίξουν μιας και οι Μιλουτίνοφ, Φαλ είναι τραυματίες. Κάποια στιγμή όμως θα επιστρέψουν και τότε ίσως βρουν μπροστά τους την τωρινή χαλάρωση.
Για να μην παρεξηγηθώ δεν τους κατηγορώ για αδιαφορία, αλλά για απουσία έντασης στο παιχνίδι τους.
ΥΓ: Ο Ολυμπιακός θα πάει στη Ρόδο με 7 υγιείς ξένους και θα πρέπει ο Μπαρτζώκας να κόψει έναν. Λόγω «απροπονησιάς» βλέπω τον ΜακΚίσικ. Ο Αταμάν έχει πιο δύσκολο έργο γιατί θα έχει (λογικά) 8 υγιείς ξένους και θα πρέπει να κόψει δύο. Στο μυαλό μου Ναν, Γκραντ, Μπράουν, Λεσόρ και Γιουρτσεβέν (ο Τούρκος έβγαλε ένα ερωτηματικό που ίσως υπήρχε, λόγω του τραυματισμού του Αντετοκούνμπο) δε βγαίνουν. Που σημαίνει δύο εκ των Γκριγκόνις, Όσμαν και Ερνανγκόμεθ.
ΥΓ 2: Ο τρόπος εκτέλεσης του Φουρνιέ όταν βγαίνει από σκριν μακριά από τη μπάλα είναι σκέτη απόλαυση.
ΥΓ 3: Πολύ όμορφη η γιορτή του Παναθηναϊκού στο Καλλιμάρμαρο.
Κωνσταντίνος Μελάγιες
