Ακόμη ένα τραγικό συμβάν, το οποίο σημειώθηκε χθες, στην παραλιακή λεωφόρο της Αττικής αυτή τη φορά, στο ύψος της Βάρκιζας και στο οποίο ενεπλάκησαν τρία αυτοκίνητα και τρεις μοτοσικλέτες, “ξύπνησε” και πάλι τον μέγα εφιάλτη της σύγχρονης Ελλάδας, με τον “ακήρυχτο πόλεμο” της ασφάλτου. Στο συγκεκριμένο δυστύχημα, έχασε τη ζωή του ένας νέος άνθρωπος, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στις 3:00 το μεσημέρι, στην άσφαλτο, στο ύψος περίπου, του κέντρου Ribas…
Του Γιάννη Κ. Ηλιάδη
Μόλις είδα την τραγική είδηση, επικοινώνησα με καλό συνάδελφο στην Αθήνα, με τον οποίο έχουμε βρεθεί αρκετές φορές μαζί, στα ρεπορτάζ και μου είπε πως, παρά το γεγονός ότι δεν κυκλοφόρησε από την πρώτη στιγμή, οι πρώτες ενδείξεις και πληροφορίες αναφέρουν πως η υπερβολική ταχύτητα είναι αιτία και αυτού του δυστυχήματος…
Πιθανόν οι οδηγοί των μοτοσικλετών να επιδόθηκαν σε μια ιδιότυπη “κόντρα”, όχι από τις παρανόμως οργανωμένες φυσικά, αφού αυτές δεν γίνονται το μεσημέρι, αλλά τυχαία, από αυτές που γίνονται για λόγους… “εγωισμού” στους δρόμους, μεταξύ αγνώστων πιθανώς, οδηγών.
Τελικά, στο δυστύχημα ενεπλάκησαν τρεις μοτοσικλέτες και τρία αυτοκίνητα, κατά το οποίο ο οδηγός της μιας μοτοσικλέτας έχασε τη ζωή του επί τόπου, ενώ ακόμη δυο τραυματίσθηκαν σοβαρά...
Πριν από 20 περίπου ημέρες είχα παρέμβει και πάλι στο θέμα της οδηγικής συμπεριφοράς, με κείμενο γνώμης που είχε τίτλο Από τον θρήνο της Κυπαρισσίας στο τροχαίο του Λουτρακίου – Απόσταση: Μηδενική! και στο οποίο καταλήγοντας, είχα δηλώσει την πρόθεσή μου να επανέλθω άμεσα στο θέμα. Και να, που το τραγικό χθεσινό, συμβάν δίνει και πάλι δυστυχώς την “ευκαιρία” να επανέλθω…
Αλλά ο σημαντικότερος λόγος, δεν είναι αυτός. Ο σημαντικότερος λόγος είναι η οδηγική συμπεριφορά αρκετών, νεαρής κυρίως ηλικίας, οδηγών, τόσο μοτοσικλετών, όσο και αυτοκινήτων. Την προηγούμενη φορά είχα εστιάσει στο σεβασμό των πινακίδων σήμανσης και της χρήσης του κράνους. Αυτή τη φορά όμως, θα επικεντρωθώ στο σεβασμό των ορίων ταχύτητας.
Κι εδώ είναι που, μια μερίδα οδηγών στο Λουτράκι, κατατάσσεται μεταξύ των τελευταίων θέσεων στην Ελλάδα (για άλλες ευρωπαϊκές χώρες ουδείς λόγος, αφού οι Έλληνες είμαστε γνωστοί ως κακοί οδηγοί, χωρίς παιδεία στην οδήγηση).
Η κατάσταση στον κεντρικό οδικό άξονα που διαπερνά την πόλη του Λουτρακίου, είναι τραγική! Αυτό που συμβαίνει με τα όρια ταχύτητας στο κομμάτι της κεντρικής λεωφόρου, από τα φανάρια στο ρέμα, έως τον Ισθμό κινείται εκτός της κοινής λογικής. Όχι από όλους φυσικά, αλλά από αρκετούς, δυστυχώς. Τα όρια ταχύτητας που ορίζονται από τη σήμανση θεωρούνται μάλλον, από τους συγκεκριμένους οδηγούς… διακοσμητικά. Ειδικά τις νυχτερινές ώρες και από οδηγούς μοτοσικλετών μεγάλου κυβισμού κυρίως, το “πράσινο φως” στο φανάρι του κόμβου της Σχολής Μηχανικού, στο Avenue λειτουργεί… διεγερτικά στον εγκέφαλό τους! Οι νευροδιαβιβαστές κάνουν πάρτι και το χέρι πιέζει τον κινητήρα να ουρλιάζει επιχειρώντας να καλύψουν την απόσταση μέχρι τον Ισθμό σε... μονοψήφιο αριθμό δευτερολέπτων!
Έναν από αυτούς τους οδηγούς είχα πετύχει πριν από λίγα χρόνια, όχι πάνω από 3-4, σε πρατήριο καυσίμων της κεντρικής λεωφόρου. Αποφάσισα να του κάνω παρατήρηση για την υπερβολική ταχύτητα (πρέπει σίγουρα να είχε αναπτύξει ταχύτητα άνω των 150 χιλιομέτρων/ώρα). «Είναι μεγάλο λάθος τόσο υψηλή ταχύτητα», του είπα. «Ένα παιδί να επιχειρήσει να περάσει μια διάβαση, θα το σκοτώσεις και θα βρεθείς στη φυλακή…». “Τα παιδιά να τα προσέχουν οι γονείς τους για να μην τα σκοτώσω”, μου απάντησε ο θρασύς πιτσιρικάς, ενώ προς υπεράσπισή του παρενέβη και ο πατέρας του, ο οποίος είχε εντωμεταξύ φθάσει κι εκείνος με το αυτοκίνητό του, στο πρατήριο! Στο σημείο αυτό κατάλαβα πως είναι μάταιο να προσπαθήσω άλλο… Μπήκα στο αυτοκίνητό μου και έφυγα.
Με αυτές τις συμπεριφορές, με αυτή την παιδεία από το σπίτι, με αυτή την ανύπαρκτη οδηγική παιδεία και, εν τέλει, με αυτά “τα μυαλά”, η κατάσταση οδηγείται νομοτελειακά προς την απώλεια ζωής. Η μόνη ελπίδα είναι αυτές οι σκέψεις να μην γίνουν “Κασσάνδρες”, αλλά δεν μπορούμε να αφήνουμε τις ζωές των ανθρώπων στην τύχη. Πολλώ δε μάλλον τώρα, που επί της κεντρικής λεωφόρου -και μάλιστα στο τέλος της ευθείας του ρεύματος κυκλοφορίας προς τον Ισθμό- επελέγη να κατασκευαστεί και να λειτουργεί ήδη, το νέο Λύκειο της πόλης, χωρίς να έχουν γίνει οι απαραίτητες υποδομές ασφαλείας για τη λειτουργία του…
Παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν, τόσο προς τους μαθητές, διότι και οι πεζοί πρέπει να σέβονται τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (Κ.Ο.Κ.), αφού η δική τους σωματική ακεραιότητα και ζωή τίθεται εν πολλοίς σε κίνδυνο, αλλά και προς τους οδηγούς. Τα σεμινάρια κυκλοφοριακής αγωγής στο νέο Λύκειο πρέπει να γίνουν άμεσα, αλλά και σεμινάρια επιμόρφωσης των οδηγών είναι απαραίτητο να οργανωθούν. Μόνο προσοχή: Οι ομιλητές δεν πρέπει να ορισθούν με κριτήριο “δημοσίων σχέσεων”, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν… Οι οδηγοί στους δρόμους του Λουτρακίου δεν πρέπει να είναι υποψήφιοι δολοφόνοι!
