“Κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας” αν αναφέρουμε πως το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε κινούμενη άμμο. Μετά τις Ευρωεκλογές όταν καταγράφηκε πτώση 13 μονάδων της Ν.Δ. από το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, η νέα κανονικότητα είναι ο εξοστρακισμός της αυτοδυναμίας, η είσοδος στη Βουλή πότε εννέα και πότε δέκα κομμάτων, ανάλογα με τη δημοσκόπηση.
Η Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, για να κυβερνήσει θα πρέπει να συνεργαστεί με την Ελληνική Λύση, κάτι που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επιθυμεί, αφού αυτό θα σημάνει την ακύρωση της κεντρώας φυσιογνωμίας, που σε απλά ελληνικά σημαίνει πως θα έχει μεγαλύτερες απώλειες.
Ενδεχομένως να μην αρκεί η συνεργασία μόνο με τον Κυριάκο Βελόπουλο και να απαιτείται και η συμμετοχή της Αφροδίτης Λατινοπούλου. Σε ορισμένους φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κάπως έτσι φάνταζε και η σύμπραξη του Αντώνη Σαμαρά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο λίγους μήνες πριν από την απόφαση να κυβερνήσουν από κοινού. Για να μην πούμε για τη συμμετοχή του κόμματος του Φώτη Κουβέλη σε κυβέρνηση με τους δύο προαναφερόμενους πολιτικούς αρχηγούς. Το πολιτικά αδύνατο και ανάρμοστο έγινε τελικά πραγματικότητα διαλύοντας μύθους και αντιλήψεις δεκαετιών.
Η εξουσία γοητεύει και έχει την ισχύ να προκαλεί ανατροπές, ιδίως στην εποχή μας όπου οι ιδέες, οι αντιλήψεις, τα δόγματα βρίσκονται σε κατάσταση ρευστότητας για την πλειοψηφία των πολιτών και κυρίως των νέων γενεών, οπότε όπως έλεγε και ο Τζέημς Μποντ “ποτέ μην πεις ποτέ”.
Βεβαίως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προτιμούσε μία συμμαχική κυβέρνηση με εταίρο το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο το ένστικτο αυτοσυντήρησης θα κυριαρχήσει και θα αποτρέψει τη συναίνεση του Νίκου Ανδρουλάκη και των συντρόφων του. Οι πληγές από τη συνεργασία Σαμαρά – Βενιζέλου είναι ακόμα χαίνουσες στο εκλογικό κοινό και φαντάζομαι ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν διακατέχεται από αυτοκτονικές τάσεις.
Το πρώτο ισχυρό μήνυμα για το αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινηθεί προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση θα το πάρουμε με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας για Πρόεδρο Δημοκρατίας. Αν επιλέξει Πρόεδρο από το απέναντι στρατόπεδο θα είναι εμφανής η επιλογή να ρίξει γέφυρες προς το ΠΑΣΟΚ και να ενισχύσει την ηγεμονία στο χώρο του Κέντρου. Αν η επιλογή είναι πολιτικός από την παράταξή του, ο Κυριάκος Βελόπουλος και η Αφροδίτη Λατινοπούλου θα αρχίσουν να ονειρεύονται υπουργικούς θώκους.
Το ενδεχόμενο κυβέρνησης των κομμάτων του προοδευτικού χώρου με τους σημερινούς συσχετισμούς είναι αδύνατο. Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Πλεύση Ελευθερίας, ακόμα κι’ αν θελήσουν να συνεργαστούν, δεν έχουν με το μέρος τους την αριθμητική. Εκτός κι΄ αν υπάρξουν συνταρακτικές εξελίξεις…
