Ακούγεται παράδοξο, αλλά σύμφωνα με τα ευρήματα νέας μελέτης, η αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο νόσου του Πάρκινσον.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα ιατρικά αρχεία περίπου 62 εκατομμυρίων ασθενών. Από αυτούς, περίπου 488.000 υποβλήθηκαν σε σκωληκοειδεκτομή. Ανάμεσα σε όσους υποβλήθηκαν στην επέμβαση, σχεδόν το 1% ανέπτυξαν αργότερα τη νευρολογική πάθηση.
Συγκριτικά, λιγότερο από το 3% των ασθενών που δεν υποβλήθηκαν σε σκωληκοειδεκτομή, ανέπτυξαν την ίδια πάθηση.
Αυτό σημαίνει ότι ενώ ο συνολικός κίνδυνος παρέμεινε χαμηλός, ο κίνδυνος για όσους είχαν αφαιρέσει τη σκωληκοειδή υπόφυση τριπλασιάστηκε.
«Ανακαλύψαμε ότι υπάρχει αύξηση στον επιπολασμό της νόσου του Πάρκινσον σε ασθενείς με σκωληκοειδεκτομή, κάτι που υποδεικνύει σύνδεση των δύο καταστάσεων», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Δρ Mohammed Sheriff. γιατρός εσωτερικής παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Case Western Reserve και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Κλίβελαντ.
Πρέπει λοιπόν οι ασθενείς να αποφεύγουν την αφαίρεση της σκωληκοειδούς υπόφυσης;
Όχι, σύμφωνα με τον Sheriff, δεδομένου ότι τα ευρήματα δεν αποδεικνύουν ότι η μία κατάσταση προκαλεί την άλλη, ούτε ξεκαθαρίζουν την ακριβή φύση της σύνδεσης.
«Σε αυτό το σημείο, παραμένει ασαφές αν η ίδια η σκωληκοειδίτιδα ή η αφαίρεση της σκωληκοειδούς υπόφυσης αυξάνει τον κίνδυνο της νόσου Πάρκινσον», ανέφερε.
«Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να γίνουν αλλαγές στην πρακτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα. Ο κυρίαρχος τρόπος αντιμετώπισης της σκωληκοειδίτιδας είναι χειρουργικός και θα πρέπει να συνεχίσει να ακολουθείται μέχρι να υπάρξουν νεότερα στοιχεία» πρόσθεσε.
Τα ευρήματα έρχονται σε αντίθεση με αυτά προηγούμενης μελέτης, η οποία είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που έχουν κάνει εγχείρηση αφαίρεσης της σκωληκοειδίτιδας, έχουν μειωμένο κίνδυνο για εμφάνιση Πάρκινσον κατά 19% έως 25%, αρκεί η επέμβαση να έχει γίνει νωρίς στη ζωή, αρκετά χρόνια πριν την εκδήλωση των πρώτων συμπτωμάτων της νόσου.
Το Πάρκινσον επηρεάζει την κίνηση, με τα συμπτώματα να αρχίζουν σταδιακά και να επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου. Οι τρόμοι είναι συχνοί, ενώ επηρεάζονται το περπάτημα και ο λόγος. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει οριστική θεραπεία.
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι ο αυξημένος κίνδυνος φαίνεται να επηρεάζει και τα δύο φύλα, καθώς και όλες τις ηλικίες και τις φυλές.
Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι πρέπει να γίνει περαιτέρω έρευνα για τους μηχανισμούς που εμπλέκονται στην αύξηση του κινδύνου Πάρκινσον και της αφαίρεσης της σκωληκοειδούς υπόφυσης.
Τα ευρήματα θα παρουσιαστούν στις 20 Μαΐου στην εβδομαδιαία συνάντηση για τις νόσους του πεπτικού, στο Σαν Ντιέγκο.
.onmed.gr
