Η εκδήλωση διαμαρτυρίας των εργαζομένων γυναικών στα κλωστουφαντουργεία της Νέας Υόρκης στις 8 Μαρτίου του 1857 για καλύτερες συνθήκες εργασίας, άνοιξε το δρόμο των μεγάλων και δίκαιων διεκδικήσεων της γυναίκας για την εξίσωσή της με τον άνδρα, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικοπολιτικής ζωής.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου ότι οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και ίσοι ως προς τα δικαιώματα ή η διακήρυξη της ισοτιμίας ανδρών και γυναικών από τον ΟΗΕ, απέχει πολύ ακόμα από την πραγματική εφαρμογή της.

Το υποδηλώνει εάν δεν το επιβεβαιώνει η καθιέρωση της 8ης Μαρτίου κάθε έτους ως παγκόσμιας σκέψης για τα δικαιώματα της γυναίκας και τη διεθνή ειρήνη, πράγμα που σημαίνει ότι ο κύκλος της πραγματικής ισοτιμίας δεν έχει κλείσει, εάν μάλιστα ληφθεί υπόψιν η σημερινή θέση της γυναίκας σε Ανατολή και Ασία.

Στην Ελλάδα μπορεί με το Σύνταγμα του 1975 να επήλθε η πλήρης νομική εξίσωση των δύο φύλων και μπορεί η γυναίκα να απέκτησε σειρά δικαιωμάτων αλλά παρά ταύτα, οι ανισότητες θα παραμένουν όσο θα υφίσταται η σε βάρος της προκατάληψη, όσο δεν αλλάζει η νοοτροπία.

Ο συνδυασμός μας, πιστεύει στην ισότιμη, ειλικρινή και αρμονική συνεργασία των δύο φύλων για την πρόοδο και την ευτυχία του ανθρώπου, στόχους που υπηρετεί με το πρόγραμμά του, διατηρώντας φυσικά την εκτίμηση ότι « εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττω».