Οι διαμαρτυρίες των χαροκαμένων οικογενειών των Τεμπών χάθηκαν πίσω από τους βρυχηθμούς των μαχητικών αεροπλάνων και απότα ταρατατζούμ των παρελάσεων. «Χρόνια πολλά», αλλά …γιατί;

«Χρόνια πολλά Ελλάδα», αναφώνησε σύσσωμο το έθνος, τυλιγμένο σε γαλανόλευκο πανί και με σάουντρακ το πανάκριβο μουγκρητό των μαχητικών αεροπλάνων πάνω από τις πόλεις μας. Αλλά …ποια Ελλάδα και γιατί πολλά; Η Ελλάδα του 2024, όπως τη ζούμε σήμερα, είναι ένας τόπος θνησιγενής, αυτοκαταστροφικός, οπισθοδρομικός, που μάλλον ντροπή και υπόνομο αποτελεί για τη σύγχρονη Ευρώπη παρά πετράδι στο στέμμα της.

Οι κουτόφραγκοι ζούσαν στα δέντρα όσο εμείς γεννούσαμε πολιτισμό, αλλά τώρα που τον παράγουν εκείνοι τον πολιτισμό, εμείς επιστρέψαμε στα δέντρα και φερόμαστε σαν πίθηκοι. Ποιος νεοέλληνας με τα σύγκαλά του θέλει να φέρνει παιδιά σε τούτο τον μάταιο κόσμο; Πώς ακριβώς θα τα προετοιμάσει, μόλις δουν το πρώτο φως της ημέρας;

«Γιε μου, κόρη μου, καλώς ορίσατε σε έναν τόπο όπου βασιλεύει η διαφθορά, η ατιμωρησία, η ασυδοσία, το ρουσφέτι, η αγραμματοσύνη, ο νεποτισμός, η θρησκοληψία, η πατροδιλαγνεία, η καταστολή, ο μεσαιωνισμός». Αυτός δεν θα ‘πρεπε να είναι ο πρόλογος για το νεογέννητο Ελληνάκι του 21ου αιώνα;

Γιατί να κοροϊδευόμαστε, ότι είμαστε απόγονοι του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, όταν είμαστε απλώς εξώγαμα του Μητσοτακέικου και του Καραμανλέικου; Μισό αιώνα και βάλε από τότε που ο πολιτικός βίος της προδικτατορικής Ελλάδας συνταρασσόταν από τις εκδηλώσεις οργής ενάντια στον πατέρα του νυν πρωθυπουργού και στον ψευτοεθνάρχη από την Πρώτη Σερρών, ένας Μητσοτάκης και ένας Καραμανλής τείνουν να γίνουν τα πιο μισητά πρόσωπα της χώρας, ο ενορχηστρωτής και το εξαπτέρυγο της συγκάλυψης ενός πολύνεκρου εγκλήματος που τρώει τα σωθικά μας .

Σε ποια Ελλάδα να ευχηθούμε «χρόνια πολλά»; Στη χώρα που ψήφισε μονοκούκι με το δεξί χέρι και έδωσε 41 τοις εκατό στα ματωμένα χέρια των Τεμπών; Στον λαό που «τιμώρησε» με χάδια τους αδίστακτους που σκότωσαν, μπάζωσαν, κουκούλωσαν, συκοφάντησαν, τυμβωρύχησαν, μόνταραν για να στρογγυλοκαθίσουν χαρωποί στον σβέρκο μας; Στην Ελλάδα της μπετονιέρας και της μονταζιέρας; Όχι. Όσο λιγότερα και νεφοσκεπή τα προσεχή χρόνια της δυστοπικής Ελλάδας του σήμερα, τόσο το καλύτερο για την ανθρωπότητα.

Συγγνώμη, αλλά εγώ ντρέπομαι να λέω ότι είμαι Έλληνας. Δηλώνω Λιθουανός και καθαρίζω. Στα μάτια μου οι ξένοι δεν βλέπουν τον τρισέγγονο του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα, αλλά τον συνένοχο σε μία κατηφόρα που ελάχιστα απέχει από κατάλυση του πολιτεύματος. Γαλανόλευκη σημαία στο μπαλκόνι μου δεν πρόκειται να κρεμάσω μέχρι να εξανεμιστεί η ντροπή. Πιστεύω ότι είναι πιο χρήσιμος στον τόπο αυτός που αισχύνεται και ανησυχεί, παρά εκείνος που κοκορεύεται και καυχιέται. Όταν ακούσετε από τα χείλη συμπατριώτη μας ότι «η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα του κόσμου», να τρέξετε όσο πιο μακριά μπορείτε. Είναι επικίνδυνος αυτός που το ξεστομίζει, ακριβώς επειδή δεν πρόκειται να κάνει ποτέ το παραμικρό για να διορθώσει τα αμέτρητα κακώς, κάκιστα κείμενα.

Καμάρι ένιωσα χθες μόνο όταν αντίκρυσα την Ευδοκία Τσαγκλή των Τεμπών, να παρελαύνει μοναχικά και πένθιμα στη Θεσσαλονίκη με ένα χάρτινο πλακάτ στα χέρια, δίπλα ακριβώς στα τεθωρακισμένα και στους πυραύλους. «Υπερήφανοι Έλληνες δεν τιμούν εθνικούς προδότες – Τέμπη 2023», έγραφε το ιδιόχειρο σημείωμά της. Εξυπακούεται, ότι οι πρετωριανοί του καθεστώτος προσπάθησαν «φιλότιμα» να την εμποδίσουν:

«Σήμερα στάθηκα στην εκκίνηση της παρέλασης στην παραλία της Θεσσαλονίκης και ήρθε ένας μη ένστολος αστυνομικός (χωρίς να έχω ανοίξει το χαρτόνι) κάνοντας μου επίπληξη. Απομακρύνθηκα και άνοιξα το χαρτόνι παρακάτω όπου ένας ευγενέστατος άλλος (μη ένστολος) αστυνομικός μου είπε ότι δεν μπορώ να μείνω εκεί με το χαρτόνι ανοιχτό. Τον ρώτησα γιατί, αν κάνω κάτι παράνομο, ρωτώντας τον αν έχουμε δημοκρατία. Μου είπε “ακολουθώ εντολές”. Του είπα ότι δεν θέλω να βρει τον μπελά του εξαιτίας μου αλλά ότι αυτό δεν είναι σωστό, ρωτώντας τον αν μπορώ να πάω προς το σπίτι μου (μετά τον Λευκό Πύργο) με το χαρτόνι στα χέρια και το αποδέχτηκε.

Ξεκίνησα λοιπόν παράλληλα της παρέλασης αλλά μετά από λίγο με σταμάτησε κι άλλος αστυνομικός, ένστολος (για πρώτη φορά) και αυτός πολύ ευγενικός. Μου είπε ότι μου το ζητάει προσωπικά ως άνθρωπος σαν χάρη, να κάτσουμε να δούμε μαζί την παρέλαση χωρίς να έχω ανοιχτό το χαρτόνι. (…) Έκανα λοιπόν και εγώ την παρέλαση μου μέχρι τον Λευκό Πύργο παράλληλα στο πεζοδρόμιο, για να τιμήσω τους δικούς μας ήρωες, τους δικούς μας νεκρούς και ως υπερήφανη Ελληνίδα να μοιραστώ το μήνυμα πως όσοι έχουμε εθνική υπερηφάνεια, δεν τιμούμε τους εθνικούς προδότες που αποτελούν εθνική ντροπή. Δεν ξεχνάμε!»

Σε παρόμοια σιωπηλή διαμαρτυρία προχώρησε στην κεντρική πλατεία της Λάρισα η οικογένεια της Κλαούντιας Λάτα, ενός από τα θύματα του εγκλήματος των Τεμπών. «Δικαιοσύνη», έγραψαν, μονολεκτικά, στα δικά τους χαρτόνια. Μετά το τέλος της παρέλασης, η μητέρας της Κλάουντιας, Άλμα, απευθύνθηκε προσωπικά στον εκπρόσωπο της κυβέρνησης, Δημήτρη Παπαστεργίου (ο οποίος την κοίταζε με κάτι ανάμεσα σε τρόμο και βδελυγμία) και ζήτησε δικαίωση για τις ψυχές των 57 νεκρών. «Η κόρη μου ήταν σημαιοφόρος σε αυτόν τον δρόμο», είπε, σπαρακτικά.

«Απαιτούμε να μην εμφανιστεί στην παρέλαση η Κατερίνα Παπακώστα», είχαν δηλώσει οι χαροκαμένοι συγγενείς των τριών κοριτσιών της οικογένειας Πλακιά στα γειτονικά Τρίκαλα. Η βουλεύτρια της ΝΔ έμεινε πράγματι στο σπίτι της και αρκετοί μαθητές αρνήθηκαν να στρέψουν το βλέμμα προς τους λοιπούς επισήμους. Οι Δημήτρης, Νίκος και Σοφία Πλακιά παρακολούθησαν όλη την παρέλαση απέναντι από την εξέδρα, αφού άφησαν ένα μπουκέτο λουλούδια. Καταγγέλλουν μάλιστα ότι προπηλακίστηκαν από ένστολους όταν αποφάσισαν να υψώσουν τη φωνή τους.

«Δεν περιμέναμε τέτοια, να κορνάρει η Πυροσβεστική μπροστά στους γονείς των αδικοχαμένων παιδιών», είπε, θυμωμένος, ο Νίκος Πλακιάς. «Ποια, η Πυροσβεστική; Τα παιδιά, τα δικά μας, καιγόντουσαν και κανείς δεν πήγε να τα βγάλει. Πού πατάς κόρνα; Στη μάνα τη χαροκαμένη;» Για να προσθέσει δίπλα του η Σοφία Πλακιά: «Δεν αντέχεις, δεν κρατιέσαι. Ο πολιτισμός και το “έλα, πάμε και όπου βγει” μας έφεραν εδώ. Γι’ αυτό είμαστε αγανακτισμένοι. Έχασα παιδί, πόσο κοστίζει η ζωή του; Να μου δώσει κάποιος τον τιμοκατάλογο».

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα τρολ της ΝΔ πασχίζουν απεγνωσμένα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, αλλά δεν χρειάζεται τόσο άγχος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα οχυρωθεί και αυτή τη φορά πίσω από την εξοργιστική αδιαφορία των πολιτών και θα αφήσει να ξεχαστεί και το θέμα της μονταζιέρας, όπως ξεχάστηκε μέσα σε ένα τρίμηνο το ίδιο το έγκλημα των Τεμπών. Σε ποια ευνομούμενη χώρα θα περνούσε «αναίμακτα» τέτοια καραμπινάτη απόπειρα συγκάλυψης; Ποιος πρωθυπουργός, οπλισμένος με ποια αναισθησία, θα καθόταν ακόμη στην καρέκλα του;

Κάπου σε ένα στρατόπεδο στη Βοιωτία, μετά την παρέλαση, ο Στέφανος Κασσελάκης κατέθεσε «οδικό χάρτη προς την ομαλότητα» και καλεί τον πρωθυπουργό σε παραίτηση, «ήρεμα και με στοιχειώδη αξιοπρέπεια». Η παρέμβασή του χάθηκε κάπου ανάμεσα στη σιωπή των πετσωμένων, στους βρυχηθμούς των αεροπλάνων, στις ψαλμωδίες των παπάδων και στα χάχανα των καρναβαλιστών που ανυπομονούν να ξαναψηφίσουν την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια Μητσοτάκη. Χθες, γιόρταζαν όλοι αυτοί μαζί. Χρόνια πολλά, λοιπόν, Ελλάδα. Να χαίρεσαι την κατάντια σου.

Κλείνοντας, ένα «εύγε» στον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα που σεβάστηκε τη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών, έγραψε στα παλιά του τα παούτσια της εκ δεξιών αντιδράσεις και έδωσε εντολή να μετακινηθεί λίγο πιο πέρα η εξέδρα των επισήμων, ώστε να είναι ευδιάκριτο το γραμμένο στα πλακάκια της Βουλής προσκλητήριο νεκρών. Αν μη τι άλλο, η Αθήνα έχει ξανά κανονικό δήμαρχο. Τώρα που ξεφορτωθήκαμε με την ψήφο μας τον ανιψιό, καιρός να εξοστρακίσουμε και τον μπάρμπα του.

Νίκος Παπαδογιάννης