Η φράση «το μ… σέρνει καράβι», δηλώνει την ισχυρή εξάρτηση του άνδρα από τη γυναίκα, αλλά και την επιρροή που ασκεί μια γυναίκα σ' έναν άνδρα, με κύριο μοχλό την ερωτική συνεύρεση, η οποία ωστόσο μπορεί να οδηγεί στην προσπάθεια επίτευξης στόχων.
Ωστόσο, υποδηλώνει και μια σεξιστική αντιμετώπιση της γυναίκας, υπό την έννοια ότι ως ισχυρότερο εφόδιο της γυναίκας θεωρείται η ερωτική έλξη που αισθάνεται ο άνδρας. Πάντως, πρόκειται για ευρέως διαδεδομένη φράση που διαφήμιζε επί 1.500 περίπου χρόνια την Κόρινθο.
Κατά την αρχαιότητα, όταν δεν είχε κατασκευασθεί ακόμα η διώρυγα της Κορίνθου, που ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, τα καράβια που ήθελαν να ταξιδέψουν στη δυτική Ελλάδα και στο Ιόνιο, ή κατ' επέκταση στη δυτική Μεσόγειο, ήταν αναγκασμένα να κάνουν τον γύρο της Πελοποννήσου.
Υπήρχε ωστόσο και η εναλλακτική λύση, η οποία όμως ήταν και αρκετά επίπονη: Έβγαζαν το καράβι στον Ισθμό, πάνω στη στεριά, κι αφού το τοποθετούσαν στη Δίολκο (διαβάστε εδώ για το θαύμα αυτό της Μηχανικής) και το έσερναν με μεγάλα σκοινιά, μέχρι να το βγάλουν στον Κορινθιακό Κόλπο.
Η διαδικασία αυτή, παρ' ότι συντόμευε το ταξίδι, εν τούτοις ήταν πολύ κουραστική. Υπήρχε όμως και άλλος λόγος. Η Κόρινθος ήταν διάσημη, πέρα από τα εργαστήρια αγγείων και κρανών, και για τα «ιερά της Αφροδίτης». Επρόκειτο για οίκους ανοχής, που εξυπηρετούσαν κάθε είδους ερωτική συνεύρεση των ναυτικών με τις πόρνες της εποχής που εργάζονταν στους Οίκους Ανοχής των ιερών της Αφροδίτης και το μεγάλο μέρος των εσόδων κατέληγαν στο ταμείο του Ιερού της Αφροδίτης.
Κατά μια ιστορική εκδοχή μάλιστα, αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο η Πυθία έστειλε τον χρησμό «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ' ορύσσετε. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ' εβούλετο». Το πιθανότερο λοιπόν, είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς της Κορίνθου, που φοβήθηκαν ότι διανοίγοντας τον Ισθμό θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο, αλλά και τα έσοδα από τα πορνεία.
Οι οίκοι αυτοί ήταν τόσο διάσημοι σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο (χάρη στις ιστορίες των ναυτικών βέβαια), όσο και το Άμστερνταμ σήμερα, με τις «βιτρίνες του έρωτα». Έτσι λοιπόν, όταν έσερναν τα καράβια στην στεριά, παράλληλα είχαν και το χρόνο να βρεθούν με τις ιερόδουλες.
Για την προθυμία αυτή των ναυτικών εκείνων των εποχών βγήκε και η λαϊκή ρήση «Το μ… σέρνει καράβι», επειδή δηλαδή, οι ναυτικοί προκειμένου να επισκεφθούν τους οίκους ανοχής της Κορίνθου, συναινούσαν να κάνουν την επίπονη πρόσθετη δουλειά της διέλκυσης του πλοίου. Άλλη παραλλαγή της ίδιας λαϊκής ρήσης είναι «αν δεις καράβι στο βουνό, μ… θα το 'χει σύρει».
